نام رسمي كشور: جمهوري اندونزي

پايتخت: جاكارتا

زبان: اندونزيايي باهاسا

نوع حكومت: جمهوري چندحزبي با دو مجلس قانون گذاري

مذهب: مسلمان (80درصد) ، كاتوليك رومي(3درصد) ديگر مسيحيان (7درصد) هندو (3درصد)

واحد پول: روپيه اندونزي

جمعيت: بيش از 250 ميليون نفر

مساحت: 440 /919/1كيلو متر مربع

موقعیت جغرافیائی:

این کشور به شکل یک قوس، مشتمل بر هزاران جزیره در طول خط استوا، مانندکالی مانتان، سوماترا، ایریان جایا ، مادورا ، سولاوزی ،جاوه ، بالی و جزایر سوندای کوچک (از جمله لامبارک، فلورس و تیمور) است.

اندونزی، چهارمین کشور پرجمعیت دنیا محسوب می شود و متشکل از 3700 جزیره مي باشد. از این تعداد 3000 جزیره مسکونی است. مردم این کشور در سواحل جزایر و یا در دره ها و بخصوص در جزیره جاوه زندگی کرده و کشاورز می باشند. بیشتر جزایر اندونزی، غیرقابل سکونت هستند. این کشور آب و هوای گرم و استوایي داشته و باران های موسمی ، سبب رونق کشاورزی شده است.

جاوه و همسایه کوچکترش مادورا نزدیک به دو سوم مردم اندونزی را در خود جای داده اند. سلسله جزایر شمالی متشکل ازکالیمانتان (بخش اندونزیایی جزیره بورنئو)، جزایر نامنظم و کوهستانی سولاوسی، سلبس، گوره ملوک، وایریان جایا (بخش غربی گینه نو) مي باشد. بیش از دو سوم این کشور از جنگلهای استوایی بارانی پوشیده شده است.

رودهای مهم اين كشور عبارتند از : کاپواس ، دیگول ، باریتو.

جاكارتا پایتخت اندونزی

نوع حکومت :

در اين كشور هر پنج سال یکبار انتخابات برای 400 نفر از اعضای مجلس نمایندگان برگزار مي شود. تعداد نمایندگان نسبت به جمعیت هر منطقه تعيين و 100 عضو دیگر را نيز رئیس جمهور انتصاب میکند. مجلس شورای خلق، متشکل از اعضای مجلس نمایندگان به اضافه 500 نفر دیگر به نمایندگی از جانب دولتهای محلی، گروههای صنفی و ذینفع مي باشد، كه هر پنج سال یکبارتشکیل جلسه داده تا بر اصول کلی سیاست دولت و نحوه انتخاب رئیس جمهور  نظارت نمايد. رئیس جمهور کابینه را انتخاب می کند.

رئیس جمهور در اندونزي رئیس کشور و رئیس حکومت است  و فرمانده کل قوا نیروهای ملی مسلح  نيز است. در سال ۲۰۱۴، جوکو ویدودو هفتیمن رئیس جمهور اندونزی شد. دوره ریاست جمهوری  در اين كشور ۵ سال است و این پست در ۱۸ اوت ۱۹۴۵ بوجود آمد. رئیس جهور با رأی مستقیم مردم انتخاب می‌شود.

 از 27 استان کشور، دو استان خودمختارند كه عبارتند از: آچه به مركزيت پاندا آپه و يوگياكارتا به مركزيت يوگياكارتا.

احزاب سیاسی اصلی عبارتند از: گلکار (اتحاد دولت)، گروه توسعه متحد (اسلامی)، حزب دموکرات اندونزی (مسیحی) و ملی گرا

نظام سياسي:

نظام سياسي اندونزي، جمهوري است. اين كشور در سال 1949 از هلند استقلال يافته و در سال 1950 به عضويت سازمان ملل در آمد. مجمع  شوراي مردمي اين كشور با 920 عضو تشكيل شده  كه 460نفر آنها  (360 نفر انتخابي و 100 نفر انتصابي) مجلس نمايندگان  مردم را تشكيل مي دهند. براساس آخرين تقسيمات كشوري، از 27 ايالت تشكيل شده كه به صورت فدرال زير نظر فرماندار حكومت مركزي و شوراي محلي اداره مي شود.

ژنرال سوهارتو توانست با سرکوبی قیام کمونیستی در 1965 و 1966، سیاست ضدآمریکایی سوکارنو را وارونه سازد و نهایتاً با کمک دانشجویان و ارتش او را برکنار کند. در این مدت، حدود 000/80 نفر از اعضای حزب کمونیست کشته شدند.

اقتصاد:

اندونزی از نظر مواد معدنی و نفت ، غنی بوده و ثروت فراوانی دارد، بیش از 50% مردم این کشور ازراه کشاورزی امرار معاش می کنند و برنج محصول اصلی این کشور به شمار میرود.

بخش صنعت، بیشتر به فرآورده های مواد معدنی و محصولات کشاورزی میپردازد. اندونزی در دهه 1980 و اوایل دهه1990به رشد اقتصادی بالایی دست یافته است. توریسم، از منابع مهم درآمدهای ارزی اندونزی به شمار می رود. بیشترین صادرات اندونزی به کشورهای آمریکا،  ژاپن، چین و سنگاپور می‌باشد.

اندونزی از لحاظ معدنی کشوری ثروتمند می‌باشد و معادن نفت، گاز طبیعی، قلع، نیکل، زغال سنگ، بوکسیت و مس در این کشور موجود است اما به علت جمعیت زياد، تعداد كثيري از مردم  اين كشور در فقر بسر می برند.

دین :

اين كشور با بيش از 250 ميليون نفر، پرجمعيت ترين كشور اسلامي محسوب مي شود كه بيشترين درصد آن را مسلمانان، سپس مسيحي ها و دو درصد را هندوها و بودايي ها تشكيل مي دهند.

پ

مسلمانان اندونزی در حال اقامه نماز در اولین شب ماه مبارک رمضان در جاکارتا

اسلام از قرن چهارم ه.ق توسط برخي تجار مسلمان و عمدتاً تجار هندي به اين كشور وارد شده است. بيشتر مسلمانان اين كشور شافعي مذهب می باشند.

شواهد تاريخي گوياي آن است كه تجار مسلمان از همان قرون اول هجري به مجمع الجزاير اندونزي رفت و آمد داشته و تاثير گذار بوده اند. بطوري كه از همان زمانهاي قديم، در بعضي از مناطق اندونزي حكومت اسلامي تشكيل شده بود. محققان معتقدند مهم ترين جريان اسلامي تأثيرگذار بر اندونزي جريان تصوف پس از حمله مغولها به ايران بوده است. پس از سقوط بغداد عده اي از صوفيان راهي جنوب شرق آسيا شدند و در آنجا به ترويج اسلام با صبغه عرفاني پرداختند. بدين ترتيب تا كنون طريقتهاي مهم صوفيانه مثل قادريه، نقشبنديه، شطاريه، خلوتيه و سهرورديه ، همچنان به حيات خود ادامه مي دهند.

مسلمانان اندونزی در حال خواندن قرآن در روز اول ماه مبارك رمضان در مسجد

روابط دوجانبه ايران و اندونزي:

الف) سیاسی:

روابط ايران و اندونزي تا پيش از انقلاب اسلامي ايران، به علت تحولات داخلي اندونزي داراي نشيب و فرازهایي بوده است. پس از استقلال كامل اندونزي، روابط سياسي دو كشور برقرار و اندونزي در سال 1329 م.  نمايندگي سياسي خود را در ايران تأسيس نمود. سفارت ايران در جاكارتا نيز در سال 1330 در سطح وزير مختار تأسيس گرديد. ولي در همان سال به علت صرفه جويي تعطيل و سفير ايران در هند بعنوان سفير اكرديته در جاكارتا انتخاب شد.  سپس در سال 1334 مجدداً سفارت ايران در جاكارتا افتتاح شد.

روابط دو كشور پس از پيروزي انقلاب اسلامي ايران، از روند خوبی برخوردار بوده و در سالهاي اخير گسترش قابل توجهي يافته است.

مقامات دوطرف ، تاکنون در سطوح مختلف با یکدیگر دیدارها و رایزنی های متعددی داشته اند. آخرین بار در آبان 1391 ، رئیس جمهور و وزیرامورخارجه سابق کشورمان برای شرکت در اجلاس بین المللی دموکراسی در شهر بالی به اندونزی سفر و با رئیس جمهور و مقامات آن کشور هم دیدار و گفتگو کردند.

اندونزی در اجلاس سران غیرمتعهدها (شهریور1391 در تهران) در سطح معاون رئیس جمهور شرکت نمود. وزیر امور خارجه اندونزی نیز وی را در این سفر همراهی نمود.

اندونزی اگر چه طی یکسال گذشته در خصوص قطعنامه حقوق بشری علیه کشورمان رأی خود را از منفی به ممتنع تغییر داده بود و یا درخصوص مسائل و تحولات سوریه، مواضع نسبتاً تندی داشت، اما بدنبال برگزاری انتخابات ریاست جمهوری کشورمان، رأی این کشور در خصوص قطعنامه حقوق بشری علیه ج.ا.ا. از ممتنع به منفی (به نفع کشورمان) تغییر پیدا نمود و در ارتباط با مسئله سوریه نیز موضع خویش را تعدیل کرد، به نحوی که از ورود سازمان ملل به منظور حل مسئله سوریه و اتخاذ راه‎ حل‎های سیاسی و دیپلماتیک حمایت نمود.

ب)پارلمانی:

 مجلس شورای اسلامی، روابط بسیار نزدیک و دوستانه ای با مجلس نمایندگان اندونزی برقرار نموده و سفرهای متعدد پارلمانی در سطح رؤسای مجالس، گرو‎های دوستی پارلمانی و کمیسیون های مختلف مجلس بین دو کشور برقرار است که آخرین مورد سفر آقای محمد صاحب الایمان ، نایب رئیس مجلس نمایندگان اندونزی جهت شرکت در نشست بین المجالس اسلامی در تهران و ملاقات با رئیس محترم مجلس شورای اسلامی در اواخر بهمن 92 بود.

آقای مرزوقی علی رئیس مجلس نمایندگان اندونزی نیز از 28 لغایت 30 آبان 1392 به تهران سفر و با جناب آقای روحانی ریاست محترم جمهور و رئیس مجلس شورای اسلامی ملاقات نمود.

ریاست محترم مجلس شورای اسلامی نیز در خرداد و بهمن1390 به جاکارتا سفر نمود که اولی ماهیت دو جانبه و دومی جهت شرکت در نشست اتحادیه بین المجالس کشورهای اسلامی صورت گرفت.

اعضای گروه دوستی پارلمانی اندونزی به ریاست آقای احمد نظر شهاب در مهرماه 1391 از تهران دیدن کرد و طی آن، یک تفاهم نامه با گروه دوستی پارلمانی ایران به ریاست آقای مهدی کوچک زاده امضاء کردند.

ج) کنسولی:

وزارت خارجه اندونزی از پیشنهاد فعال شدن کمیته مشترک کنسولی فیمابین و رسیدگی به مشکلات اتباع ایرانی تاکنون استقبال به عمل نیاورده و دولت اندونزی از اول شهریور ماه 1392، تسهیلات صدور روادید برای ایرانیان در فرودگاه های آن کشور را لغو و کنترل های بیشتری برای سفر اتباع ایرانی به آن کشور در نظر گرفت. تا قبل از تصمیم فوق، گردشگران ایرانی می توانستند در فرودگاه‌های اندونزي روادید ورود دریافت کنند. افزایش سفر ایرانیان بخصوص از ابتدای سال 2013 میلادی بعنوان سرپلی برای مهاجرت به استرالیا و فشار دولت استرالیا به اندونزی را می توان از علل این اقدام ذکر کرد. در این رابطه، وزارت خارجه اندونزی با دعوت از 13 کشور آسیائی از جمله جمهوری اسلامی ایران ، کنفرانسی در تاریخ 20 اوت 2013 در جارکارتا برگزار کرد که هدف آن همکاری کشورهای مدعو برای مهار مهاجرت های غیرقانونی و مقابله با باندهای قاچاق انسان به منطقه شرق آسیا بود.

د) علمی و فرهنگی:

اندونزی با توجه به دارابودن بیشترین جمعیت مسلمان، همواره بلحاظ فرهنگی مورد توجه خاص مسئولین ج.ا.ا بوده است. به همین دلیل روابط فرهنگی دو جانبه در سطوح دولتی و غیردولتی بطور مستمر جریان داشته و دارد. در حال حاضر، سفارت ج.ا.ا، رایزنی فرهنگی کشورمان و نماینده جامعه المصطفی(ص) در قالب شعبه ای از کالج اسلامی در زمینه‌های فرهنگی در اندونزی فعالیت می نمایند.

دو کشور در زمینه‌های فرهنگی، علمی- فناوری و همچنین گردشگری، همکاری خوبی با یکدیگر دارند و در اسفندماه 1390 یکی از جامع ترین هفته‌های فرهنگی ج.ا.ا با حضور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در اندونزی برگزار شد. متقابلاً ، هفته فرهنگی اندونزی در ایران با سفر آقای نوح، وزیر آموزش و فرهنگ اندونزی به تهران از 28 شهریور لغایت 3 مهرماه 1392 به همراه یک گروه بزرگ سنتی و رقص های آئینی و جشنواره فیلم سینمائی از برنامه های هفته های فرهنگی مذکور بود.

در زمینه همکاری‌های علمی و فناوری در تیرماه 93(5 تیرماه)، وزیر تحقیقات اندونزی با هدف گسترش همکاری های علمی و تکنولوژیک بین دو کشور به تهران سفر نمود و تفاهم نامه همکاری های علمی و فنی را با طرف ایرانی امضاء نمود. نامبرده در این سفر با جناب دکتر ستاری معاون محترم فناوری ریاست جمهوری نیز ملاقات نمود.

و) تجاری - اقتصادی:

روابط تجاری ایران و اندونزی تا پیش از اجرای تحریم ها، سیر صعودی داشت و حجم روابط تجاری بین دو کشور در سال 2011 به رقم بی سابقه 8/1 میلیارد دلار رسید ولی در سال 2012 نسبت به سال قبل حدود 30% کاهش یافت و به 25/1 میلیارد دلار رسید که مجدداً این رقم نیز طی ده ماهه منتهی به پایان سال 2013 با 57% کاهش به رقم 495 میلیون دلار رسید که دلیل آن تشدید تحریم ها و موانع و مشکلات ناشی از نگرانی تجار و مشکلات بانکی بود. دهمین اجلاس کمیسیون مشترک اقتصادی ایران و اندونزی در خرداد 1387 در جاکارتا برگزار شد. قرار بود یازدهمین اجلاس در مهرماه 1391 در تهران برگزار شود که به درخواست طرف اندونزیائی به تعویق افتاد. وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات کشورمان و وزارت تجارت اندونزی، مسئولیت برگزاری اجلاسهای کمیسیون مشترک همکاریهای دو کشور را بر عهده دارند.

بدنبال بهبود نسبی در روابط خارجی کشورمان، و پس از یک وقفه دو ساله در اعزام هیأت های تجاری از اندونزی به ایران ، تحرک خوبی در این زمینه بوجود آمده و در اوایل شهریور 92، رئیس اتاق بازرگانی و صنایع اندونزی در رأس یک هیأت 45 نفره از فعالان  بخش خصوصی آنکشور به تهران سفر نمود.

اندونزی در آبان ماه 1392 در چهاردهمین نمایشگاه کشورهای اسلامی در تهران مشارکت و هیأت تجاری 20 نفره آنان در جلسه ای در اتاق بازرگانی با گروهی از تجار ایرانی دیدار و گفتگو نمود. همچنین در آبان ماه با عزیمت هیأت وزارت تجارت اندونزی به تهران، دور جدید مذاکرت مقدماتی دو کشور در زمینه موافقتنامه تجارت آزاد و کاهش تعرفه کالاهای تجاری، بین مسئولان سازمان توسعه تجارت و هیأت اندونزیائی برگزار شد.