خانواده به عنوان مهم‎ترین رکن جامعه، محلی برای رشد صفات و فضایل معرفتی و اخلاقی و پلکانی برای رسیدن به بالاترین درجات معنوی در پرتو آموزه‏‎های دینی است تا جایی که می‎توان گفت خداوند متعال قانون حریم خانواده را از قوانین سایر حریم‎ها و ساحت‎های اجتماعی مجزا کرده و به آن ارتقا بخشیده است؛ طوری که افراد به واسطه قرارگیری در این حریم‎ مقدس و با عمل به آموزه‎های دینی راحت‎تر به قلّه‎های معرفتی دست پیدا می‎کنند؛ از جملۀ این آموزه‌ها، تربیت صحیح و نیکوی فرزندان است.

رسول گرامی اسلام حضرت محمد(ص) در بیانی زیبا دربارۀ اهمیت تکریم و تربیت نیکوی فرزندان در محیط خانه فرمود: «أکْرِمُوا أوْلادَکُم وَأحْسِنُوا آدابَهُم یُغْفَرْ لَکُمْ؛ به فرزندان خود احترام بگذارید و آنها را نیکو تربیت کنید تا مورد غفران پروردگار قرار گیرید.» (بحارالأنوار، ج 104، ص 95)

در حقیقت خداوند تکریم و گرامی‌ داشتن فرزندان و تلاش در جهت تربیت نیکوی آنها را وسیله‌ای برای آمرزش والدین قرار داده است؛ ضمن اینکه این دو از حقوق فرزندان به عهدۀ پدر و مادر است. پس با عمل به این دو آموزۀ الهی، از غفران خداوندی بهره‌مند شویم.