يكي از طرفندهاي تبليغاتي وهابيت درباره پيروان مكتب اهل بيت عليهم السلام اين است كه ابتدا يك تهمت را به شكل‌هاي گوناگون و از راه‌هاي مختلف به شيعيان نسبت مي‌دهند و آنگاه درباره اينكه چرا شيعيان داراي فلان باور هستند، به بحث و گفتگو مي‌نشينند و كارشناس دعوت مي‌كنند! يكي از اين ترفندهاي تبليغاتي، ترويج اين نكته است كه شيعيان درباره مقام ائمه غلو ميكنند! آنها البته در تعريف غلو هم گاهي دچار اشتباه مي‌شوند و به عنوان مثال اتصاف اهل بيت به علم غيب را نوعي غلو مي‌دانند.
براي پاسخ به اين ادعا بايد گفت:
۱- شيعيان، غلوكنندگان و كسانى كه غير خدا را هر كه باشد به حدّ خدايى مي‏رسانند، كافر دانسته و مسلمان نمي‏دانند تا چه رسد كه او را شيعه و پيرو اهل‏بيت (عليهم السلام)، بخوانند. چگونه ممكن است متمسكين به ثقلين، امرى كه خلاف عقل و قرآن و سنّت است را باور داشته باشند.
الف) قرآن مي‏فرمايد: (لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قالُوا إِنَّ اللهَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ‏) (مائده: ۱۷) به تحقيق كافر شدند كسانى كه گفتند خداوند همان مسيح پسر مريم است.
ب) اميرمؤمنان (ع) مي‏فرمايد: «خدايا من از غلات (غلو كنندگان)، تبرّى‏ مي‏جويم، همان‏گونه كه عيسى بن مريم از نصارا، تبرّى جست. خدايا آنها را تا ابد، خوار و ذليل كن و هيچ‏يك از آنها را يارى مكن». [۱]
امام صادق (ع) نيز در اين مورد فرمود: «بر جوانان خود از خطر غلات بترسيد كه مبادا آنان را تباه سازند. زيرا غلات بدترين خلق خدايند. عظمت خدا را كوچك دانسته و براى بندگان خدا قائل به ربوبيّت هستند». [۲]
ج) شيخ صدوق مي‏فرمايد: «اعتقاد ما در مورد غلات و مفوّضه آن است كه اينان كافران به خداوند مي‏باشند». [۳] شيخ مفيد نيز مي‏فرمايد: «غلات گروهى از متظاهران به دين اسلامند كه اميرمؤمنان (ع) و امامان از ذريّة او را به الوهيت و پيامبرى نسبت داده‏اند. آنان گمراه و كافرند و اميرمؤمنان (ع) به قتل آنها فرمان داده است. ائمه ديگر نيز، آنها را كافر و خارج از اسلام دانسته‏اند». [۴]
۲- آيا خبر داشتن از غيب و اشراف بر احوال انسان‏ها مطلقاً به مفهوم غلوّ و خدا دانستن شخص عالم به غيب است؟ در اين صورت قرآن افراد زيادى را شريك خداوند قرار داده است.
الف) قرآن از قول حضرت عيسى (ع) مي‏فرمايد: (وَ أُنَبِّئُكُمْ بِما تَأْكُلُونَ وَ ما تَدَّخِرُونَ فِي بُيُوتِكُمْ‏) (آل عمران: ۴۹) من به شما خبر مي‏دهم درباره آنچه مي‏خوريد و آنچه در خانه‏هايتان ذخيره مي‏كنيد.
آيا اين خبر دادن از غيب نيست؟ آيا از نظر قرآن حضرت عيسى (ع)، خدا است؟ ! در آيه ديگرى، به پيامبر (ص) مي‏فرمايد: (ذلِكَ مِنْ أَنْباءِ الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ‏)، (آل عمران: ۴۴) آيا پيامبر (ص) كه از غيب خبر داشت، خدا بود؟ حال اگر پيامبر (ص) اين اخبار غيبى را در اختيار ديگران قرار دهد، اين، غلوّ و نسبت دادن اوصاف خداوند براى مخلوق است؟ !
حقيقت اين است كه وهابيون، نمي‏توانند فرق بين علم ذاتى و بى‏حدّ كه از اوصاف خاصّ خدا است و علم ايتايى و لدنى و محدود كه خداوند به برخى بندگان خاص خود عطا مي‏كند را بفهمند. در آيه ديگرى مي‏فرمايد:
(عالِمُ الْغَيْبِ فَلا يُظْهِرُ عَلى غَيْبِهِ أَحَداً إِلَّا مَنِ ارْتَضي‏ مِنْ رَسُولٍ…) (جن: ۲۶ ۲۷) داناى غيب اوست و هيچ كس را بر اسرار غيبش آگاه نمي‏سازد مگر پيامبرى را كه از او خشنود باشد. ب) در متون معتبر اهل‏سنت، خبرهاى غيبى فراوانى از قول پيامبر (ص) نقل شده است. از جمله، درباره اوضاع امّت در آخرالزّمان، شهادت امام حسين (ع) در كربلا و درباره حضرت مهدى (عج)، كه ذكر آنها باعث تطويل كلام مي‏شود. دراين زمينه، فقط به يك حديث بسنده مي‏كنيم: مسلم واحمد بن حنبلاز حذيفه نقل كرده‏اند كه: «پيامبر (ص) به من علم گذشته و آينده تا روز قيامت را آموخت». [۵] آيا خبر داشتن حذيفه از علم غيب غلو نيست و خبر داشتن اهل بيت (عليهم السلام) غلو است؟ !
[۱] - بحارالانوار، ج ۲۵، ص ۲۶۵ [۲] - محمد بن على بن بابويه قمي (شيخ صدوق)، الاعتقادات، ص ۷۱؛ به نقل از شيعه شناسى، ج ۱، ص ۵۵۷ [۳] - همان، ص ۲۸۶ [۴] - محمد بن نعمان (شيخ مفيد)، تصحيح الاعتقاد، ص ۱۰۹، به نقل از شيعه شناسى، ص ۵۵۸. [۵] - صحيح مسلم، بيروت، دارالفكر، ج ۸، ص ۱۷۳؛ مسند احمد، ج ۵، ص ۳۸۸؛ المستدرك، بيروت، دارالمعرفة، ۱۴۰۶، ج ۵، ص ۴۷۱