Print this page

چه كار كنیم كه رضایت امام زمان را جلب كنیم

امتیاز بدهید
(0 امتیاز)
چه كار كنیم كه رضایت امام زمان را جلب كنیم

در بخشی از دعای عهد امام زمان ـ علیه السّلام ـ آمده است: «بار خدایا! من در بامداد این روز و تمام دوران زندگانیم، عهد و پیمانی را كه با آن حضرت بسته‎ام تجدید می‎كنم، كه هرگز از آن عهد و بیعت برنگردم و بر وظایف خودم پایدار بمانم...»

برای این منظور می توانیداز نكات زیر كمك بگیرید

1. تهذیب نفس و كسب فضایل اخلاقی؛[1] یكی از عوامل اصلی كسب رضایت امام زمان ـ علیه السّلام ـ و توفیق دیدار آن حضرت، تهذیب نفس و آراستن خود به اخلاق نیكوست. در روایتی از امام صادق ـ علیه السّلام ـ آمده است: «مَنْ سره ان یكون من اصحاب القائم، فینتظر، ‌و لیعمل با الورع و محاسن الاخلاق...»[2]

(هر كس دوست می‎دارد از یاران حضرت قائم ـ علیه السّلام ـ باشد (و آن حضرت از او راضی باشد) باید كه منتظر باشد و در این حال به پرهیزكاری و اخلاق نیكو رفتار نماید). از این روایت استفاده می‎شود كه امام زمان ـ علیه السّلام ـ در صورتی از ما راضی می‎شود كه از گناهان دوری نماییم و خود را به اخلاق شایسته و اسلامی آراسته سازیم.

موضوع تهذیب نفس و دوری گزیدن از گناهان و اعمال ناشایست، به عنوان یكی از عوامل كسب رضایت امام زمان ـ علیه السّلام ـ و وظایف منتظران در عصر غیبت از چنان اهمیتی برخوردار است كه در توقیع شریفی كه از ناحیة مقدسه حضرت صاحب الامر به مرحوم شیخ مفید (ره) صادر گردیده، اعمال ناشایست و گناهانی كه از شیعیان آن حضرت سر می‎زند، ‌یكی از اسباب و یا تنها سبب طولانی شدن غیبت آن حضرت شمرده شده است.

آن حضرت می‎فرماید: «تنها چیزی كه رابطه ما را با شیعیان قطع نموده و از آنان پوشیده می‎دارد، همانا چیزهای ناخوشایندی است كه از شیعیان به ما می‎رسد و خوشایند ما نیست و از آنها انتظار نمی‎رود».[3]

2. عمل نمودن به وظایف فردی و اجتماعی (احساس مسؤولیت)؛ حفظ و تقویت پیوند قلبی را امام عصر ـ علیه السّلام ـ و تجدید دایمی عهد و پیمان با آن حضرت یكی دیگر از وظایف مهم شیعیان و عامل رضایت و خشنودی آن حضرت و نیز مقدمه‎ای برای دیدار وی می‎باشد. هرگز نباید احساس كنیم كه در جامعه رها و بی‎مسؤولیت هستیم و هیچ تكلیف و وظیفه‎ای نسبت به امام و مقتدای خود نداریم.

اگر واقعاً ‌می‎خواهیم رضایت امام زمان ـ علیه السّلام ـ را بدست آوریم باید وظایف فردی و اجتماعی خود را بشناسیم و به صورت صحیح به آنها عمل كنیم. در روایتی از امام باقر ـ علیه السّلام ـ آمده است كه : «اصبرو علی اداء الفرائض و صابرو عدوَّكم و رابطوا امامكم المنتظر».[4]

(برای انجام واجبات صبر كنید، و در برابر دشمنان‎تان مقاومت از خود نشان دهید، و پیوندتان را با امام منتظرتان مستحكم نمایید). این روایت بیانگر وظایف فردی و اجتماعی انسان است كه موجب تقویت ارتباط با امام زمان ـ علیه السّلام ـ و رضایت آن حضرت می‎شود.[5]

اینكه می‎بینیم در روایت‎های متعددی، امامان ما شیعیان خود را به تجدید عهد و بیعت با امام زمان خود سفارش كرده واز آنها خواسته‎اند كه در آغاز هر روز و حتی بعد از هر نماز واجب، ‌دعای عهد بخوانند، همه نشان از اهمیت پیوند دایمی شیعیان با امام زمان ـ علیه السّلام ـ دارد، یعنی به این وسیله شیعیان هر روز به یاد امام زمان ـ علیه السّلام ـ می‎افتند و با تجدید عهد و پیمان از كارهای ناروا پرهیز نموده در جهت كسب رضایت آن حضرت تلاش می‎كنند.

در بخشی از دعای عهد امام زمان ـ علیه السّلام ـ آمده است: «بار خدایا! من در بامداد این روز و تمام دوران زندگانیم، عهد و پیمانی را كه با آن حضرت بسته‎ام تجدید می‎كنم، كه هرگز از آن عهد و بیعت برنگردم و بر وظایف خودم پایدار بمانم...»[6].

دقت در عبارت‎های این دعای شریف می‎تواند تصویری روشن از مفهوم عهد و پیمان با امام زمان ـ علیه السّلام ـ به ما ارائه دهد. اگر شما در آغاز هر روز با حضور قلب و توجه، چنین عهد و پیمانی را با امام زمان ـ علیه السّلام ـ تجدید نمایید، هرگز به ركود، ذلت و خواری و ظلم كه برخلاف رضایت آن حضرت است، تن نخواهید داد، و از هر نوع گناه ومعصیت نیز دوری خواهید نمود. بنابراین برای ایجاد رابطه با امام زمان و شناخت اینكه چه اعمال و رفتاری موجب رضایت آن حضرت است حتماًً دعای عهد امام زمان ـ علیه السّلام ـ را بخوانید.

خلاصه آنكه رضایت امام زمان ـ علیه السّلام ـ با انجام اعمال شایسته، عبادت خداوند، ایمان، تزكیه و خودسازی و نیز رعایت تقوا در تمامی شرایط و موقعیت‎های زندگی و دوری از گناه امكان پذیر است. همه ما باید وظایف فردی و اجتماعی خودمان را بشناسیم و به آن عمل كنیم، تنها در این صورت است كه رضایت امام زمان ـ علیه السّلام ـ حاصل می‎شود. اگر در جامعه‎ای چنین فرهنگی حاكم شود و همه در پی رضایت امام زمان ـ علیه السّلام ـ باشند و وظایف فردی و اجتماعی خود را به نحو احسن انجام دهند، آن جامعه هرگز دچار بحران فرهنگی، از خود بیگانگی، یأس و ناامیدی، و انحطاط نخواهد شد.

نكته دیگر اینكه، رضایت امام زمان ـ علیه السّلام ـ دقیقاً به معنای توفیق دیدار آن حضرت نیست، دیدار امام زمان به صورتی كه او را ببینیم و صحبت كنیم، برای همگان امكان پذیر نیست، دیدار امام زمان ـ علیه السّلام ـ برای افراد خاصی حاصل می‎شود البته شما هم می‎توانید با عبادت و خودسازی به این مقام دست یابید، ‌امّا ارتباط قلبی و عاطفی با امام زمان ـ علیه السّلام ـ برای تمامی افرادی كه به وظایف خود عمل كنند و همیشه به یاد امام باشند، امكان پذیر است. شما بیشتر به این موضوع فكر كنید و رضایت و ایجاد رابطه قلبی با امام زمان ـ علیه السّلام ـ را هدف خویش قرار دهید، ‌كه البته اگر این حاصل شد، ممكن است دیدار امام زمان ـ علیه السّلام ـ نیز نصیب شما شود.[7]

بخش دیگر از سؤال شما این بود كه: آیا هر موقع كه با آقا صحبت كنیم، صدای ما را می‎شنود؟ پاسخ این است كه آری، هر موقعی كه با امام زمان ـ علیه السّلام ـ صحبت كنیم، صدای ما را می‎شنود، امام زمان ـ علیه السّلام ـ حجت خداوند در روی زمین است، لذا ناظر بر تمامی اعمال و رفتار انسانها می‎باشد، همه كارهایی كه انجام می‎دهیم، حتی كارهای خلاف و ناشایست، او می‎بیند و تمامی گفته‎های ما را می‎شنود منتهی وقتی كه صحبت ما با او باشد و او را مورد خطاب قرار دهیم، نه تنها صحبت ما را می‎شنود كه پاسخ ما را نیز می‎دهد، تفاوت در فهم و دریافت‎های پاسخ است.

افرادی كه خودساخته هستند و از معنویت بالایی برخوردارند، ممكن است صدای امام زمان ـ علیه السّلام ـ را بشنوند، امّا دیگران متناسب با درجة معنوی‎شان حالتی را در خویش احساس می‎كنند كه امام توجهی خاص به آنها نموده است.

معرفی كتاب:
1. سیدرضا حسینی مطلق، راه وصال، پارسایان، چاپ اول، 1377.
2. واحد تحقیقاتی گل نرگس، ما امام زمان ـ علیه السّلام ـ را دیده‎ایم، گل یاس، چاپ اول، 1379.
3. سید حسن ابطحی، ملاقات با امام زمان ـ علیه السّلام ـ ، كانون بحث و انتقاد دینی، چاپ اول، 1404 هـ.ق.
4. ابراهیم امینی، دادگستری جهان، شفق، چاپ 13، 1372.[1] . برای مطالعه بیشتر ر.ك: ابراهیم شفیعی، در انتظار موعود ـ علیه السّلام ـ ، سازمان تبلیغات اسلامی،‌چاپ اول، 1376.
[2] . محمد ابن یعقوب كلینی، الكافی، ج 1، ص 200.
[3] . محمد باقر مجلسی،‌ بحارالانوار، مكتبه الاسلامیه، ج 53، ص 177.
[4] . محمد ابن ابراهیم ـ نعمانی، كتاب الغیبة، مكتبة الصدوق، بی‎تا، ص 200.
[5] . برای مطالعه بیشتر ر.ك: جمعی از نویسندگان، چشم به راه مهدی ـ علیه السّلام ـ ، دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ دوم، 1378.
[6] . محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، مكتبة الاسلامیه، ج 102، ص 116.
[7] . برای مطالعه بیشتر رك: عبدالرحمن باقر زادة بابلی، توجهات ولیعصر به علماء و مراجع تقلید، تهذیب، چاپ اول، 1381.

خوانده شده 378 مرتبه