گاهی پشت یک دروغ کودکانه، نه شیطنت که ترس پنهان شده است.

خیلی وقت‌ها وقتی بچه‌ها دروغ می‌گن، دلیلش بد بودن یا خرابکاری نیست؛ ترسه.

ترس از تنبیه شدن، دعوا شدن، تحقیر شدن یا حتی ترس از ناامید کردن پدر و مادر.

بچه‌ای که احساس امنیت نکنه، برای نجات خودش دروغ می‌گه. ذهن کودک ساده‌ست؛ فکر می‌کنه با گفتن یه حرف خلاف واقع می‌تونه از دردسر فرار کنه.

اگه می‌خوایم دروغ کمتر بشنویم، باید اول ترس رو کمتر کنیم. به‌جای دعوا، گوش بدیم.

به‌جای تهدید، فرصت توضیح بدیم. وقتی بچه بدونه حتی با اشتباه کردن هم دوست‌داشتنیه و می‌تونه راستشو بگه، کم‌کم جرأت راستگویی توی دلش شکل می‌گیره.

یادمون باشه: بچه‌ها با امنیت راستگو می‌شن، نه با ترس.