Richard Nephew, The Art of Sanctions (Yaptırım Sanatı) adlı önemli kitabında, nükleer meselede ABD'nin İran'a karşı stratejisi hakkında önemli kavramları özetliyor. Bunlardan en önemlisi muhtemelen Game of Chicken’dır, ABD ve İran çatışmasının çerçevesini açıklamaktadır.
 

Richard Nephew şunları vurgulamaktadır: ‘Yaptırımlar başlı başına amaç olamaz çünkü er ya da geç etkileri azalır, dolayısıyla yaptırımlar bir amacı gerçekleştirmesi gereken bir araçtır ve bu da karşı taraftan fazlasıyla taviz almaktır.

İran'a karşı yaptırımların, genel olarak siyasi ve ekonomik baskının uygulandığı bağlam önemlidir ve bu çerçevede Game of Chicken gündeme gelmektedir.

Yaptırım uygulayan taraf, gerçekçi olmayan askeri tehdit, yoğun siyasi söylem ve eylemler de dâhil olmak üzere her türlü baskıyı öyle organize etmelidir ki yaptırım uygulanan taraf, yaptırımların ve tehdidin arkasındaki sürücünün onu cezalandırmak için direksiyonu çekip fırlattığını ve tüm gücüyle gaza batığını hissetmelidir. Bu durumda savunma ve misilleme tedbirlerini almış olan yaptırım uygulanan taraf kaçınılmaz olarak olay yerinden ayrılacak ve tavizler verecektir.’

Uluslararası Atom Enerjisi (IAEA) Yönetim Kurulu'nun İran'a karşı çıkardığı son karar ABD'nin “Game of Chicken” oyununun bir parçasıdır. (Bu son yıllarda eşi görülmemiş ve son örneği 1999'da olan bir durumdur.) 

İran, Amerika Birleşik Devletlerinin Nükleer Anlaşmaya muhtemel dönüşü konusunda ihtiyaç duyduğu ekonomik faydaların bir kısmını güvence altına almak için müzakere masasına oturduktan sonra Batı, tercih ettiği anlaşmayı dayatamayacağını görünce Güvenlik Konseyi ve benzer kuruluşların tehdidi ile İran’ın geri çekilmesi için Game of Chicken’ın yeni raundunu başlatmaya çalıştı.

Muhtemelen bu siyasi literatür ve tehditkar siyasi süreçler önümüzdeki haftalarda Batılılar tarafından korunacak ve hatta geri çekilme tehdidinde bulunacaklardır, ancak Batı'ya verilecek ulusal tepkiyi belirlerken bir noktaya dikkat etmek çok önemlidir, o da İran'ın stratejik girişimidir. 

Girişim, yetkililerinin ve uzmanlarının büyük çoğunluğuna göre Batı tarafının anlaşmadan başka gerçekçi bir alternatifi olmadığı anlamına geliyor. Ancak yıllardır Nükleer Anlaşmada bulunmanın ve UAEA’nin protokol denetlemelerinin bedelini ödeyen İran’ın birçok seçeneği var.

Eğer ekonomik durum düzelirse ve ülkedeki siyasi, sosyal ve medya ortamı iyi yönetilirse, Batı'nın Game of Chicken oyununun bu önemli raundunun sonunda, müzakere masasında Batı tarafından bazı haklar alınabilir. Ancak çatışmanın büyük atmosferi anlaşılmaz ve içerideki bazı politikacılar Biden ve yoldaşlarının baskı kampanyasının bir parçası olursa, bu cehaletin bedeli milletin cebinden çıkacaktır.’