- آیه

وَلَا یَحْزُنْکَ الَّذِینَ یُسَرِعُونَ فِی الْکُفْرِ إِنَّهُمْ لَن یَضُرُّواْ اللَّهَ شَیْئاً یُرِیدُ اللَّهُ أَلَّا یَجْعَلَ لَهُمْ حَظّاً فِی الْأَخِرَةِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ

- ترجمه

و (ای پیامبر!) کسانی که در کفر می‌شتابند، ترا اندوهگین نکنند. آنان هرگز به خداوند ضرری نمی‌زنند. خداوند خواسته است که برای آنها هیچ بهره‌ای در قیامت قرار ندهد و برای آنان عذابی بزرگ است.

- نکته ها

گویا شرکت کنندگان در جنگ اُحد از همدیگر می‌پرسیدند: حال که ما شکست خوردیم و کفّار پیروزمندانه به مکّه برگشتند، چه خواهد شد؟ آیه در پاسخ آنان می‌فرماید: ناراحت نباشید، این مهلت الهی است تا پیمان کفرشان پر شود و دیگر حظّی در آخرت نداشته باشند.

- پیام ها

۱- آرامش خود را حفظ کنید که تلاش‌های کفّار در محو اسلام بی‌اثر است. «لایحزنک... انهم لن یضرّوا اللّه»

۲- کفر انسان‌ها، اندک ضرری به ساحت قدس خدا نمی‌زند. «لن‌یضرّوا اللّه شیئاً»

۳- حضور در میدان کفر، انسان را از قابلیّت توبه و دریافت رحمت الهی محروم می‌کند. «الاّ یجعل لهم حظّاً فی الاخرة»

۴- مهلت دادن به کفّار، سنّت الهی است، نه آنکه نشانه‌ی ناآگاهی و یا ناتوانی خداوند باشد. «یریداللّه الاّ یجعل لهم حظّاً فی الاخرة»

۵ - محرومیّت انسان در آخرت، ناشی از عملکرد او در دنیاست. «یسارعون فی الکفر... الا یجعل لهم حظّاً فی الاخرة»

۶- هم فضل الهی بزرگ است و هم قهر او. (در دو آیه قبل، نسبت به مجروحانی که به فرمان رسول خدا صلی الله علیه وآله به جبهه رفتند، از فضل عظیم الهی بشارت داد و در این آیه نسبت به کفّار سرسخت، عذاب عظیم را یادآور می‌شود). «لهم عذاب عظیم»

۱- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : إنَّ اللهَ تَبارَکَ وَ تَعالی بَیَّنَ حُجَّتَهُ مِنْ سائِرِ خَلْقِهِ بِکُلِّ شَیء، وَ یُعْطِیهِ اللُّغاتِ، وَمَعْرِفَةَ الاْنْسابِ وَالاْجالِ وَالْحَوادِثِ، وَلَوْلا ذلِکَ لَمْ یَکُنْ بَیْنَ الْحُجَّةِ وَالْمَحْجُوحِ فَرْقٌ.

«الکافی، ج ۱، ص ۵۱۹، ح ۱۱»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: همانا خداوند متعال، حجّت و خلیفه خود را برای بندگانش الگو و دلیلی روشن قرار داد، همچنین خداوند حجّت خود را ممتاز گرداند و به تمام لغت ها و اصطلاحات قبائل و اقوام آشنا ساخت و أنساب همه را می شناسد و از نهایت عمر انسان ها و موجودات و نیز جریات و حادثه ها آگاهی کامل دارد و چنانچه این امتیاز وجود نمی داشت، بین حجّت خدا و بین دیگران فرقی نبود.

------------------------

۲- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : عَلامَةُ الاْیمانِ خَمْسٌ: التَّخَتُّمُ بِالْیَمینِ، وَ صَلاةُ الإحْدی وَ خَمْسینَ، وَالْجَهْرُ بِبِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم، وَ تَعْفیرُ الْجَبین، وَ زِیارَةُ الاْرْبَعینَ.

«حدیقة الشّیعة، ج ۲، ص ۱۹۴»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: علامت و نشانه ایمان پنج چیز است: انگشتر به دست راست داشتن، خواندن پنجاه و یک رکعت نماز (واجب و مستحبّ)، خواندن «بسم الله الرّحمن الرّحیم» را (در نماز ظهر و عصر) با صدای بلند، پیشانی را ـ در حال سجده ـ روی خاک نهادن، زیارت اربعین امام حسین - علیه السلام - انجام دادن.

------------------------

۳- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : لَیْسَتِ الْعِبادَةُ کَثْرَةُ الصّیامِ وَالصَّلاةِ، وَ إنَّمَا الْعِبادَةُ کَثْرَةُ التَّفَکُّرِ فی أمْرِ اللهِ.

«مستدرک الوسائل، ج ۱۱، ص ۱۸۳، ح ۱۲۶۹۰»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: عبادت در زیاد انجام دادن نماز و روزه نیست، بلکه عبادت با تفکّر و اندیشه در قدرت بی منتهای خداوند در امور مختلف می باشد.

------------------------

۴- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : خَصْلَتانِ لَیْسَ فَوْقَهُما شَیءٌ: الاْیمانُ بِاللهِ، وَنَفْعُ الاْخْوانِ.

«تحف العقول، ص ۴۸۹»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: دو خصلت و حالتی که والاتر از آن دو چیز نمی باشد عبارتند از: ایمان و اعتقاد به خداوند، نفع رساندن به دوستان و آشنایان.

------------------------

۵- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : قُولُوا لِلنّاسِ حُسْناً، مُؤْمِنُهُمْ وَ مُخالِفُهُمْ، أمَّا الْمُؤْمِنُونَ فَیَبْسِطُ لَهُمْ وَجْهَهُ، وَ أمَّا الْمُخالِفُونَ فَیُکَلِّمُهُمْ بِالْمُداراةِ لاِجْتِذابِهِمْ إلَی الاْیِمانِ.

«مستدرک الوسائل، ج ۱۲، ص ۲۶۱، ح ۱۴۰۶۱»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: با دوست و دشمن خوش گفتار و خوش برخورد باشید، امّا با دوستان مؤمن به عنوان یک وظیفه که باید همیشه نسبت به یکدیگر با چهره ای شاداب برخورد نمایند، امّا نسبت به مخالفین به جهت مدارا و جذب به اسلام و احکام آن.

------------------------

۶- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : اللِّحاقُ بِمَنْ تَرْجُو خَیْرٌ مِنَ المُقامِ مَعَ مَنْ لا تَأْمَّنُ شَرَّهُ.

«مستدرک الوسائل، ج ۸، ص ۳۵۱، ح ۵»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: تداوم دوستی و معاشرت با کسی که احتمال دارد سودی برایت داشته باشد، بهتر است از کسی که محتمل است شرّ ـ جانی، مالی، دینی و ... ـ برایت داشته باشد.

------------------------

۷- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : إیّاکَ وَ الاْذاعَةَ وَ طَلَبَ الرِّئاسَةِ، فَإنَّهُما یَدْعُوانِ إلَی الْهَلَکَةِ.

«بحارالأنوار، ج ۵۰، ص ۲۹۶»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: مواظب باش از این که بخواهی شایعه و سخن پراکنی نمائی و یا این که بخواهی دنبال مقام و ریاست باشی و تشنه آن گردی، چون هر دوی آن ها انسان را هلاک خواهد نمود.

------------------------

۸- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : إنَّ مُداراةَ أَعْداءِاللهِ مِنْ أفْضَلِ صَدَقَةِ الْمَرْءِ عَلی نَفْسِهِ و إخْوانِهِ.

«مستدرک الوسائل، ج ۱۲، ص ۲۶۱»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: مدارا و سازش با دشمنان خدا ـ و دشمنان اهل بیت (علیهم السلام) در حال تقیّه ـ بهتر است از هر نوع صدقه ای که انسان برای خود بپردازد.

------------------------

۹- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : حُسْنُ الصُّورَةِ جَمالٌ ظاهِرٌ، وَ حُسْنُ الْعَقْلِ جَمالٌ باطِنٌ.

«بحارالأنوار، ج ۱، ص ۹۵، ح ۲۷»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: نیکوئی شکل و قیافه، یک نوع زیبائی و جمال در ظاهر انسان پدیدار است و نیکو بودن عقل و درایت، یک نوع زیبائی و جمال درونی انسان می باشد.

------------------------

۱۰- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : مَنْ وَعَظَ أخاهُ سِرّاً فَقَدْ زانَهُ، وَمَنْ وَعَظَهُ عَلانِیَةً فَقَدْ شانَهُ.

«تحف العقول، ص ۴۸۹»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: هرکس دوست و برادر خود را محرمانه موعظه کند، او را زینت بخشیده؛ و چنانچه علنی باشد سبب ننگ و تضعیف او گشته است.

------------------------

۱۱- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : مَنْ لَمْ یَتَّقِ وُجُوهَ النّاسِ لَمْ یَتَّقِ اللهَ.

«بحارالأنوار، ج ۶۸، ص ۳۳۶»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: کسی که در مقابل مردم بی باک باشد و رعایت مسائل اخلاقی و حقوق مردم را نکند، تقوای الهی را نیز رعایت نمی کند.

------------------------

۱۲- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : ما أقْبَحَ بِالْمُؤْمِنِ أنْ تَکُونَ لَهُ رَغْبَةٌ تُذِلُّهُ.

«تحف العقول، ص ۴۹۸»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: قبیح ترین و زشت ترین حالت و خصلت برای مؤمن آن حالتی است که دارای آرزوئی باشد که سبب ذلّت و خواری او گردد.

------------------------

۱۳- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : خَیْرُ إخْوانِکَ مَنْ نَسَبَ ذَنْبَکَ إلَیْهِ.

«بحارالانوار، ج ۷۱، ص ۱۸۸، ح ۱۵»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: بهترین دوست و برادر، آن فردی است که خطاهای تو را به عهده گیرد و خود را مقصّر بداند.

------------------------

۱۴- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : ما تَرَکَ الْحَقَّ عَزیزٌ إلاّ ذَلَّ، وَلا أخَذَ بِهِ ذَلیلٌ إلاّ عَزَّ.

«تحف العقول، ص ۴۸۹»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: حقّ و حقیقت را هیچ صاحب مقام و عزیزی ترک و رها نکرد مگر آن که ذلیل و خوار گردید، همچنین هیچ شخصی حقّ را به اجراء در نیاورد مگر آن که عزیز و سربلند شده است.

------------------------

۱۵- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : مِنَ الْفَواقِرِ الّتی تَقْصِمُ الظَّهْرَ جارٌ إنْ رأی حَسَنَةً أطْفَأها وَ إنْ رَأی سَیِّئَةً أفْشاها.

«بحارالأنوار، ج ۷۵، ص ۳۷۲، ح ۱۱»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: یکی از مصائب و ناراحتی های کمرشکن، همسایه ای است که اگر به او احسان و خدمتی شود آن را پنهان و مخفی دارد و اگر ناراحتی و اذیّتی متوجّه اش گردد آن را علنی و آشکار سازد.

------------------------

۱۶- قالَ - علیه السلام - لِشیعَتِهِ: أوُصیکُمْ بِتَقْوَی اللهِ وَالْوَرَعِ فی دینِکُمْ وَالاْجْتِهادِ لِلّهِ، وَ صِدْقِ الْحَدیثِ، وَأداءِ الاْمانَةِ إلی مَنِ ائْتَمَنَکِمْ مِنْ بِرٍّ أوْ فاجِر، وِطُولِ السُّجُودِ، وَحُسْنِ الْجَوارِ.

«أعیان الشّیعة، ج ۲، ص ۴۱»

امام حسن عسکری - علیه السلام - به شیعیان و دوستان خود فرمود: تقوای الهی را پیشه کنید و در امور دین ورع داشته باشید، در تقرّب به خداوند کوشا باشید و در صحبت ها صداقت نشان دهید، هرکس امانتی را نزد شما نهاد آن را سالم تحویلش دهید، سجده های خود را در مقابل خداوند طولانی کنید و به همسایگان خوش رفتاری و نیکی نمائید.

------------------------

۱۷- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : مَنْ تَواضَعَ فِی الدُّنْیا لاِخْوانِهِ فَهُوَ عِنْدَ اللهِ مِنْ الصِدّیقینَ، وَمِنْ شیعَةِ علی بْنِ أبی طالِب - علیه السلام - حَقّاً.

«بحارالأنوار، ج ۴۱، ص ۵۵، ح ۵»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: هرکس در دنیا در مقابل دوستان و هم نوعان خود متواضع و فروتنی نماید، در پیشگاه خداوند در زُمره صِدّیقین و از شیعیان امام علی - علیه السلام - خواهد بود.

------------------------

۱۸- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : إنَّهُ یُکْتَبُ لِحُمَّی الرُّبْعِ عَلی وَرَقَة، وَ یُعَلِّقُها عَلَی الْمَحْمُومِ:

«یا نارُکُونی بَرْداً»، فَإنَّهُ یَبْرَءُ بِإذْنِ اللهِ.

«طب الائمّه سیّد شبّر، ص ۳۳۱»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: کسی که ناراحتی تب و لرز دارد، این آیه شریفه قرآن در «سوره أنبیاء، آیه ۶۹» را روی کاغذی بنویسید و بر گردن او آویزان نمائید تا با إذن خداوند متعال بهبود یابد.

------------------------

۱۹- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : أکْثِرُوا ذِکْرَ اللهِ وَ ذِکْرَ الْمَوْتِ، وَ تَلاوَةَ الْقُرْآنِ، وَالصَّلاةَ عَلی النَّبی (صلی الله علیه وآله وسلم)، فَإنَّ الصَّلاةَ عَلی رَسُولِ اللهِ عَشْرُ حَسَنات.

«بحارالأنوار، ج ۷۵، ص ۳۷۲»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: ذکر و یاد خداوند متعال، مرگ و حالات آن، تلاوت و تدبّر قرآن؛ و نیز صلوات و درود فرستاد بر حضرت رسول ـ و اهل بیتش (علیهم السلام) ـ را زیاد و به طور مکرّر انجام دهید، همانا پاداش صلوات بر آن ها، ده حسنه و ثواب می باشد.

------------------------

۲۰- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : إنَّکُمْ فی آجالِ مَنْقُوصَة وَأیّام مَعْدُودَة، وَالْمَوْتُ یَأتی بَغْتَةً، مَنْ یَزْرَعُ شَرّاً یَحْصَدُ نِدامَةً.

«أعیان الشّیعة، ج ۲، ص ۴۲»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: همانا شما انسان ها در یک مدّت و مهلت کوتاهی به سر می برید که مدّت زمان آن حساب شده و معیّن می باشد و مرگ، ناگهان و بدون اطلاع قبلی وارد می شود و شخص را می رباید، پس متوجّه باشید که هرکس هر مقدار در عبادت و بندگی و انجام کارهای نیک تلاش کند ـ فردای قیامت ـ غبطه می خورد که چرا بیشتر انجام نداده است و کسی که کار خلاف و گناه انجام دهد پشیمان و سرافکنده خواهد بود.

------------------------

۲۱- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : إنّ الْوُصُولَ إلَی اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ سَفَرٌ لا یُدْرَکُ إلاّ بِامْتِطاءِ اللَّیْلِ.

«أعیان الشّیعة، ج ۲، ص ۴۲»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: همانا رسیدن به خداوند متعال و مقامات عالیه یک نوع سفری است که حاصل نمی شود مگر با شب زنده داری ـ و تلاش در عبادت و جلب رضایت او در امور مختلف ـ.

------------------------

۲۲- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : الْمَقادیرُ الْغالِبَةِ لا تُدْفَعُ بِالْمُغالَبَةِ، وَ الاْرْزاقُ الْمَکْتُوبَةِ لا تُنالُ بِالشَّرَهِ، وَ لا تُدْفَعُ بِالاْمْساکِ عَنْها.

«أعلام الدّین، ص ۳۱۳»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: مقدّراتی که در انتظار ظهور می باشد با زرنگی و تلاش از بین نمی رود و آنچه مقدّر باشد خواهد رسید، همچنین رزق و روزی هرکس، ثبت و تعیین شده است و با زیاده روی در مصرف به جائی نخواهد رسید؛ و نیز با نگهداری هم نمی توان آن را دفع کرد.

------------------------

۲۳- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : قَلْبُ الاْحْمَقِ فی فَمِهِ، وَفَمُ الْحَکیمِ فی قَلْبِهِ.

«تحف العقول، ص ۴۸۹»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: اندیشه أحمق در دهان اوست، ولیکن دهان و سخن عاقل در درون او می باشد. (یعنی؛ افراد أحمق اوّل حرف می زنند و سپس در جهت سود و زیان آن فکر می کنند، بر خلاف عاقل که بدون فکر سخن نمی گوید).

------------------------

۲۴- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : الْمُؤْمِنُ بَرَکَةٌ عَلَی الْمؤْمِنِ وَ حُجَّةٌ عَلَی الْکافِرِ.

«تحف العقول، ص ۴۸۹»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: وجود شخص مؤمن برای دیگر مؤمنین برکت و سبب رحمت می باشد و نسبت به کفّار و مخالفین حجّت و دلیل است.

------------------------

۲۵- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : لا یَشْغَلُکَ رِزْقٌ مَضْمُونٌ عَنْ عَمَل مَفْرُوض.

«تحف العقول، ص ۴۸۹»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: مواظب باش که طلب روزی ـ که از طرف خداوند متعال تضمین شده ـ تو را از کار و اعمالِ واجب باز ندارد (یعنی؛ مواظب باش که به جهت تلاش و کار بیش از حدّ نسبت به واجبات سُست و سهل انگار نباشی).

------------------------

۲۶- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : جُرْأةُ الْوَلَدِ عَلی والِدِهِ فی صِغَرِهِ تَدْعُو إلَی الْعُقُوقِ فی کِبَرِهِ.

«تحف العقول، ص ۴۸۹»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: رو پیدا کردن و جرئ شدن فرزند هنگام طفولیّت در مقابل پدر، سبب می شود که در بزرگی مورد نفرین و غضب پدر قرار گیرد.

------------------------

۲۷- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : أجْمِعْ بَیْنَ الصَّلاتَیْنِ الظُّهْرِ وَالْعَصْرِ، تَری ما تُحِبُّ.

«الکافی، ج ۳، ص ۲۸۷، ح ۶»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: نماز ظهر و عصر را دنباله هم ـ در اوّل وقت ـ انجام بده، که در نتیجه آن فقر و تنگ دستی از بین می رود و به مقصود خود خواهی رسید.

------------------------

۲۸- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : أوْرَعُ النّاسِ مَنْ وَقَفَ عِنْدَ الشُّبْهةِ، أعْبَدُ النّاسِ مَنْ أقامَ الْفَرائِضَ، أزْهَدُ النّاس مَنْ تَرَکَ الْحَرامَ، أشَدُّ النّاسِ اجْتِهاداً مَنْ تَرَکَ الذُّنُوبَ.

«أعیان الشّیعة، ج ۲، ص ۴۲»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: پارساترین مردم آن کسی است که از موارد گوناگون شبهه و مشکوک اجتناب و دوری نماید؛ عابدترین مردم آن شخصی است که قبل از هر چیز، واجبات الهی را انجام دهد؛ زاهدترین انسان ها آن فردی است که موارد حرام و خلاف را مرتکب نشود؛ قوی ترین اشخاص آن شخصی است که هر گناه و خطائی را ـ در هر حالتی که باشد ـ ترک نماید.

------------------------

۲۹- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : لا یَعْرِفُ النِّعْمَةَ إلاَّ الشّاکِرُ، وَلا یَشْکُرُ النِّعْمَةَ إلاَّ الْعارِفُ.

«بحارالأنوار، ج ۷۵، ص ۳۷۸»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: کسی قدر نعمتی را نمی داند مگر آن که شکرگزار باشد و کسی نمی تواند شکر نعمتی را انجام دهد مگر آن که اهل معرفت باشد.

------------------------

۳۰- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : مِنَ الذُّنُوبِ الَّتی لا یُغْفَرُ قَوْلُ الرَّجُلِ: لَیْتَنی لا أُؤاخِذُ إلاّ بِهذا.

«بحارالأنوار، ج ۵۰، ص ۲۵۰، ح ۴»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: بعضی از گناهانی که آمرزیده نمی شود: خلافی است که شخصی انجام دهد و بگوید: ای کاش فقط به همین خلاف عِقاب می شدم، یعنی؛ گناه در نظرش ناچیز و ضعیف باشد.

------------------------

۳۱- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : بِئْسَ الْعَبْدُ عَبْدٌ یَکُونُ ذا وَجْهَیْنِ وَ ذالِسانَیْنِ، یَطْری أخاهُ شاهِداً وَ یَأکُلُهُ غائِباً، إنْ أُعْطِی حَسَدَهُ، وَ إنْ ابْتُلِی خَذَلَهُ.

«بحارالأنوار، ج ۷۵، ص ۳۷۳، ح ۱۴»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: بد آدمی است آن که دارای دو چهره و دو زبان می باشد؛ دوست و برادرش را در حضور، تعریف و تمجید می کند ولی در غیاب و پشت سر، بدگوئی و مذمّت می نماید که همانند خوردن گوشت های بدن او محسوب می شود، چنین شخص دو چهره اگر دوستش در آسایش و رفاه باشد حسادت میورزد و اگر در ناراحتی و سختی باشد زخم زبان می زند.

------------------------

۳۲- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : مِنَ التَّواضُعِ السَّلامُ عَلی کُلِّ مَنْ تَمُرُّ بِهِ، وَ الْجُلُوسُ دُونَ شَرَفِ الْمَجْلِسِ.

«بحارالأنوار، ج ۷۵، ص ۳۷۲، ح ۹»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: یکی از نشانه های تواضع و فروتنی آن است که به هرکس برخورد نمائی سلام کنی و در هنگام ورود به مجلس هر کجا، جا بود بنشینی ـ نه آن که به زور و زحمت برای دیگران جائی را برای خود باز کنی ـ ...

------------------------

۳۳- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : مَنْ رَضِی بِدُونِ الشَّرَفِ مِنَ الْمَجْلِسِ لَمْ یَزَلِ اللهُ وَ مَلائِکَتُهُ یُصَلُّونَ عَلَیْهِ حَتّی یَقُومَ، مِنَ التَّواضُعِ السَّلامُ عَلی کُلِّ مَنْ تَمُّرُ بِهِ.

«بحارالأنوار، ج ۷۸، ص ۴۶۶، ح ۱۲»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: کسی که متکبّر نباشد و موقع ورود به مجلس هر کجا جائی بود بنشیند تا زمانی که حرکت نکرده باشد خدا و ملائکه هایش بر او درود و رحمت می فرستند؛ از علائم و نشانه های تواضع و فروتنی آن است که به هر شخصی برخورد نمودی سلام کنی.

------------------------

۳۴- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : لا تُمارِ فَیَذْهَبُ بَهاؤُکَ، وَ لا تُمازِحْ فَیُجْتَرَأُ عَلَیْکَ.

«أعیان الشّیعة، ج ۲، ص ۴۱»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: با کسی جدال و نزاع نکن که بهاء و ارزش خود را از دست می دهی، با کسی شوخی و مزاح ـ ناشایسته و بی مورد ـ نکن وگرنه افراد بر تو جریء و چیره خواهند شد.

------------------------

۳۵- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : مَنْ آثَرَ طاعَةَ أبَوَی دینِهِ مُحَمَّد وَ عَلی عَلَیْهِمَاالسَّلام عَلی طاعَةِ أبَوَی نَسَبِهِ، قالَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِهُ: لاَُؤَ ثِرَنَّکَ کَما آثَرْتَنی، وَلاَُشَرِّفَنَّکَ بِحَضْرَةِ أبَوَی دینِکَ کَما شَرَّفْتَ نَفسَکَ بِإیثارِ حُبِّهِما عَلی حُبِّ أبَوَیْ نَسَبِکَ.

«تفسیر الإمام العسکری - علیه السلام -، ص ۳۳۳، ح ۲۱۰»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: کسی که مقدّم دارد طاعت و پیروی پیغمبر اسلام حضرت محمّد و امیرالمؤمنین امام علی صلوات الله علیهما را بر پیروی از پدر و مادر جسمانی خود، خداوند متعال به او خطاب می نماید: همان طوری که دستورات مرا بر هر چیزی مقدّم داشتی، تو را در خیرات و برکات مقدّم می دارم و تو را همنشین پدر و مادر دینی یعنی حضرت رسول و امام علی علیهماالسّلام می گردانم، همان طوری که علاقه و محبّت ـ عملی و اعتقادی ـ خود را نسبت به آن ها بر هر چیزی مقدّم داشتی.

------------------------

۳۶- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : لَیْسَ مِنَ الاْدَبِ إظْهارُ الْفَرَحِ عِنْدَ الْمَحْزُونِ.

«بحارالأنوار، ج ۷۵، ص ۳۷۴، ح ۲۸»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: از ادب ـ و اخلاق انسانی و اسلامی ـ نیست که در حضور شخص مصیبت دیده و غمگین، اظهار شادی و سرور کند.

------------------------

۳۷- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : مَنْ کانَ الْوَرَعُ سَجّیَتَهُ، وَالْکَرَمُ طَبیعَتَهُ، وَالْحِلْمُ خُلَّتَهُ، کَثُرَ صدیقُهُ وَالثَّناءُ عَلَیْهِ.

«أعلام الدّین، ص ۳۱۴»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: هرکس ورع و احتیاط در روش زندگیش، بزرگواری و سخاوت عادت برنامه اش و صبر و بردباری برنامه اش باشد؛ دوستانش زیاد و تعریف کنندگانش بسیار خواهند بود.

------------------------

۳۸- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : أعْرَفُ النّاسِ بِحُقُوقِ إخْوانِهِ، وَأشَدُّهُمْ قَضاءً لَها، أعْظَمُهُمْ عِنْدَاللهِ شَأناً.

«احتجاج طبرسی، ج ۲، ص ۵۱۷، ح ۳۴۰»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: هرکس حقوق هم نوعان خود را بشناسد و رعایت کند و مشکلات و نیازمندی های آن ها را برطرف نماید، در پیشگاه خداوند دارای عظمت و موقعیّتی خاصّی خواهد بود.

------------------------

۳۹- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : اِتَّقُوا اللهُ وَ کُونُوا زَیْناً وَ لا تَکُونُوا شَیْناً، جُرُّوا إلَیْنا کُلَّ مَوَّدَة، وَ اَدْفَعُوا عَنّا کُلُّ قَبیح، فَإنَّهُ ما قیلَ فینا مِنْ حُسْن فَنَحْنُ أهْلُهُ، وَ ما قیلَ فینا مِنْ سُوء فَما نَحْنُ کَذلِکَ.

«بحارالأنوار، ج ۷۵، ص ۳۷۲»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: تقوای الهی را ـ در همه امور ـ رعایت کنید، و زینت بخش ما باشید و مایه ننگ ما قرار نگیرید، سعی کنید افراد را به محبّت و علاقه ما جذب کنید و زشتی ها را از ما دور نمائید؛ درباره ما آنچه از خوبی ها بگویند صحیح است و ما از هر گونه عیب و نقصی مبّرا خواهیم بود.

------------------------

۴۰- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : یَأتی عُلَماءُ شیعَتِنَاالْقَوّامُونَ لِضُعَفاءِ مُحِبّینا وَ أهْلِ وِلایَتِنا یَوْمَ الْقِیامَةِ، وَالاْنْوارُ تَسْطَعُ مِنْ تیجانِهِمْ عَلی رَأسِ کُلِّ واحِد مِنْهُمْ تاجُ بَهاء، قَدِ انْبَثَّتْ تِلْکَ الاْنْوارُ فی عَرَصاتِ الْقِیامَةِ وَ دُورِها مَسیرَةَ ثَلاثِمِائَةِ ألْفِ سَنَة.

«تفسیر الإمام العسکری - علیه السلام -، ص ۳۴۵، ح ۲۲۶»

امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: آن دسته از علماء و دانشمندان شیعیان ما که در هدایت و رفع مشکلات دوستان و علاقه مندان ما، تلاش کرده اند، روز قیامت در حالتی وارد صحرای محشر می شوند که تاج کرامت بر سر نهاده و نور وی، همه جا را روشنائی می بخشد و تمام أهل محشر از آن نور بهره مند خواهند شد.

با نگاهی گذرا به تاریخ 1400 ساله‌ی اخیر می‌توان گفت: هیچ فردی را نمی‌توان یافت که به‌ اندازه پیامبر اکرم(ص) چه در زمان حیات و چه بعد از وفات، مورد هجمه دشمنان قرار گرفته باشد، و این نشان از اوج دشمنی مخالفان اسلام با پیامبر اکرم(ص) دارد؛ در بیشتر موارد این هجمه‌ها از باب اهانت به ساحت مقدس ایشان بوده است.

مساله توهین به ساحت قدسی پیامبر اکرم(ص) تا حدی مهم می‌باشد که خود خداوند متعال در برخی از آیات قرآن، به آن اشاره کرده است؛ در این‌جا به برخی از آن‌ها در ذیل اشاره می‌شود:

1. نسبت سحر، کهانت و جنون به پیامبر از سوی کافران:
قرآن در این باره می‌فرماید: «وَلَوْ نَزَّلْنَا عَلَیْکَ کِتَابًا فِی قِرْطَاسٍ فَلَمَسُوهُ بِأَیْدِیهِمْ لَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُواْ إِنْ هَذَا إِلاَّ سِحْرٌ مُّبِینٌ؛ [انعام/7] اگر ما نامه‌ای روی صفحه‌ای بر تو نازل کنیم، و (علاوه بر دیدن و خواندن) آن‌را با دست‌های خود لمس کنند، باز کافران می‌گویند: این، چیزی جز یک سحر آشکار نیست».

2. تهمت جعل آیه به حضرت:
قرآن در این باره می‌فرماید: «وَإِذَا لَمْ تَأْتِهِمْ بِآیةٍ قَالُوا لَوْلَا اجْتَبَیتَهَا [أعراف/203] هنگامی‌که (در نزول وحی تأخیر افتد و) آیه‌ای برای آنان نیاوری، می‌گویند: چرا خودت (از پیش خود) آن را برنگزیدی؟!».

3. تهمت به پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) در پی نسخ برخی آیات:
قرآن در این باره می‌فرماید: «وَإِذَا بَدَّلْنَا آیةً مَکَانَ آیةٍ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا ینَزِّلُ قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مُفْتَر [نحل/101] و هنگامی‌که آیه‌ای را به آیه دیگر مبدل کنیم ‌- حکمی را نسخ نماییم- و خدا بهتر می‌داند چه حکمی را نازل کند، آن‌ها می‌گویند: تو افترا می‌بندی!».

4. تهمت درس‌آموزی به پیامبر(ص) نزد سلمان فارسی:
قرآن در این باره می‌فرماید: «وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّهُمْ یقُولُونَ إِنَّمَا یعَلِّمُهُ بَشَرٌ لِسَانُ الَّذِی یلْحِدُونَ إِلَیهِ أَعْجَمِی وَهَذَا لِسَانٌ عَرَبِی مُبِینٌ [نحل/103] ما می‌دانیم که آن‌ها می‌گویند: این آیات را انسانی به او تعلیم می‌دهد! در حالی‌که زبان کسی که این‌ها را به او نسبت می‌دهند عجمی است؛ ولی این (قرآن) زبان عربی آشکار است!».

5. تهمت شاعری به حضرت:
قرآن در این باره می‌فرماید: «بَلْ قَالُوا أَضْغَاثُ أَحْلَامٍ بَلِ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ شَاعِرٌ فَلْیأْتِنَا بِآیةٍ کَمَا أُرْسِلَ الْأَوَّلُونَ [أنبیاء/5] آن‌ها گفتند: (آن‌چه محمد(صلی‌الله‌علیه‌وآله) آورده وحی نیست) بلکه خواب‌هایی آشفته است! اصلاً آن‌را به‌ دروغ به خدا نسبت می‌دهد؛ نه، بلکه او یک شاعر است! (اگر راست می‌گوید) باید معجزه‌ای برای ما بیاورد؛ همان‌گونه که پیامبران پیشین (با معجزات) فرستاده شدند!».

6. اتهام به اقتباس قرآن از خرافات قدیم:
قرآن در این باره می‌فرماید: «وَ قَالُوا أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ اکْتَتَبَهَا فَهِی تُمْلَی عَلَیهِ بُکْرَةً وَأَصِیلًا [فرقان/5] و گفتند: این همان افسانه‌های پیشینیان است که وی آن را رونویس کرده، و هر صبح و شام بر او املا می‌شود».

* آداب همسایه داری

حـقوقی را که اسلام برای همسایه مقرّر داشته و آدابی که مؤمنان را در این خصوص به رعایت آن ملزم ساخته، بسیارند.

ما در این درس به بیان خلاصه ای از آنها بسنده می کنیم.

روزی رسول خدا صلی اللّه علیه و اله از یاران خود پرسید: (آیا می دانید حق همسایه چیست؟) حاضران پاسخ منفی دادند. آن حضرت فرمود:

حـق هـمـسـایـه آن اسـت کـه اگـر در کـاری از شما درخواست کمک کرد به او کمک نمایید، اگر وام خواست به او بپردازید، هرگاه تهیدست شد از او دستگیری کنید، چنانچه خیری به او رسید به او تـبـریک بگویید، هنگام بیماری به عیادتش بروید، در مصیبتها به او تسلیت بگویید، اگر مـُرد در تـشـییع جنازه اش حاضر شوید، بر ارتفاع خانه خود بدون موافقت او نیفزایید تا مانع وزش نـسـیـم و جـریـان هـوا نـشـود، هـرگـاه مـیـوه ای خـریـدیـد، مـقداری به او هدیه کنید و اگر مـایـل بـه ایـن کـار نـبـودید، آن را مخفیانه به منزل ببرید و دقّت کنید که فرزندتان آن را از خـانه بیرون نبرد که فرزند او ببیند و به خاطر آن بهانه گیری کند و با بوی غذای مطبوع خود او را میازارید، مگر آنکه مقداری برایش ‌ بفرستید. (۳۱۶)

گـرامـی داشـتـن و احـتـرام نـمـودن هـمـسـایـه نـیـز از سـفـارشـهـای اکـیـد اسـلام اسـت.

رسول خدا(ص) فرمود:

(حُرْمَةُ الْجارِ عَلَی الاِْنْسانِ کَحُرْمَةِ اُمِّهِ) (۳۱۷)

احترام همسایه بر انسان، مانند احترام مادر بر او لازم است.

زیـسـتـن طـولانـی افـراد در یـک مـحـلّ، بـتـدریج موجب می شود که، همسایگان بر اسرار زندگی یـکدیگر آگاه شوند. این در حالی است که علنی ساختن اسرار مردم و فاش کردن عیوب آنان در نـزد ایـن و آن کـار نـادرسـتـی اسـت و مـؤ مـن نـبـایـد در کـار دیـگـران تـجـسـّس کـنـد و دنبال یافتن عیب آنان باشد و اگر بر حسب اتّفاق بر رازی آگاه شد، باید آن را مخفی دارد و مصداق این مثل که : (خدا می بیند و می پوشد، همسایه ندیده می خروشد) نباشد. از این رو، امام سجاد علیه السلام، یکی از حقوق همسایگان را بر یکدیگر، راز داری دانسته و می فرماید:

(فَاِنْ عَلِمْتَ عَلَیْهِ سُوءً، سَتَرْتَهُ عَلَیْهِ) (۳۱۸)  چنانچه بر عیب همسایه ات آگاه شدی، باید آن را مخفی داری.

تـضـادّ و تـزاحـم نـیـز از پـیـامـدهـای زنـدگی اجتماعی است و وقتی گروهی با هم در یک محیط زندگی می کنند، ممکن است بی مبالاتی و کم توجّهی بعضی به آداب اسلامی سبب سلب آسایش دیـگران گردد و موجب آزردگی آنان شود و این خود زمینه ساز کدورتها و نزاعهای بعدی شود. در ایـن صـورت شایسته است، طرفی که مورد کم لطفی همسایه خود واقع شده، تا می تواند آزار همسایه را برای رضای خدا تحمّل کند و چنانچه ناچار به نشان دادن واکنش شد، با رویی گشاده و زبانی نرم به وی تذکّر دهد، بطوری که این تذکّر موجب اصلاح وی شده و در ضمن، رنجش خاطر او را هم در پی نداشته باشد. امام کاظم علیه السلام در این باره فرمود:

(لَیْسَ حُسْنُ الْجَوارِ کَفَّ الاَْذی وَ لکِنَّ حُسْنَ الْجَوارِ الصَّبْرُ عَلَی الاَْذی) (۳۱۹)

هـمسایه داری نیکو به آزار نرساندن نیست، بلکه همسایه داری نیکو در صبر بر آزار همسایه است.

آثار رعایت حقوق همسایه

رفـتـار نـیک همسایگان با یکدیگر می تواند، سرچشمه برکات فراوانی باشد. تقویت روحیّه همکاری و تعاون در جهت پاکیزه و آباد نگه داشتن محیط زندگی یکی از این برکات است که خود آرامش روانی و طول عمر انسان را در پی دارد. امام صادق علیه السلام در این باره فرمود:

(حُسْنُ الْجَوارِ یُعَمِّرُ الدِّیارَ وَ یَزیدُ فِی الاَْعْمارِ) (۳۲۰)

همسایه داری نیکو، شهرها را آباد و عمرها را طولانی می کند.

در جای دیگر خوشرفتاری با همسایه را موجب ازدیاد روزی دانسته، می فرماید:

(حُسْنُ الْجَوارِ یَزیدُ فِی الرِّزْقِ) (۳۲۱)

همسایه داری نیکو، روزی را زیاد می کند.

آمـرزش گـنـاهـان نـیـز پـاداشـی اسـت کـه خداوند به کسانی می دهد که همسایه از آنان راضی باشد. پیامبر خدا صلی اللّه علیه وآله فرمود:

(مَنْ ماتَ وَ لَهُ جیرانٌ ثَلاثَةٌ کُلُّهُمْ راضُونَ عَنْهُ غُفِرَلَهُ) (۳۲۲)

هـر کـس بـمیرد، در حالی که سه همسایه داشته باشد و همگی از او راضی باشند، آمرزیده می شود.

بی توجّهی به حقوق همسایه

غفلت از حال همسایگان و بی توجّهی به حقوق آنان از اموری است که در اسلام مورد نکوهش قرار گـرفـتـه و از آن بـه زشـتـی یـاد شـده است.

پیامبر بزرگوار اسلام کسی را که خود سیر بخوابد و همسایه اش گرسنه باشد، مؤمن نمی داند:

(ما امَنَ بی مَنْ باتَ شَبْعانَ وَ جارُهُ جائِعٌ) (۳۲۳)

به من ایمان نیاورده، کسی که با شکم سیر بخوابد، در حالی که همسایه اش گرسنه باشد.

همچنین از امام صادق علیه السلام نقل شده که پس از جدایی حضرت یعقوب از فرزندش یوسف، فـرزنـد دیـگـرش (بـنـیـامـیـن) نـیـز از وی جـدا شـد. ایـن پـیـامـبـر بـزرگ، روزی در حال مناجات به درگاه خداوند عرض کرد:

بـار الهـا! دوری از یـوسـف و نـابـینایی، مرا کم بود که بنیامین را نیز از من گرفتی؟ به او وحـی شـد: ای یـعـقوب! من اگر فرزندانت را میرانده باشم، برایت زنده می کنم و به تو بر می گردانم، ولی، آیا به یادداری که در فلان روز، گوسفندی کشتی و آن را کباب نموده با اهـلت خـوردی و بـه فـلانـی و فـلانـی کـه هـمـسـایـه تـو و روزه دار بـودنـد، چـیـزی نـدادی؟ (۳۲۴)

کنایه از اینکه این بلا به سبب بی توجّهی تو به آن همسایه است.

ای که بر مرکب رهوار سواری هشدار  //  خر هیزم کش همسایه تپیده، به گل است

آتش از خانه همسایه درویش مخواه  //  کانچه بر روزن او می گذرد، دودِ دل است

آزار همسایه

آزار رسـانـدن بـه دیـگـران (اعـمّ از همسایه ها و غیر آنان و حتّی آزار رساندن به حیوانات) از امـوری اسـت کـه قـبـل از هـر چـیـز بـا فـطـرت آدمـی نـاسـازگـار اسـت و هـیـچ عـقـل سـلیـمـی آن را نـمـی پـسـنـدد.

وقـتـی خـداونـد، بـی تـوجـّهـی بـه حال همسایگان را نوعی جرم تلقّی می کند و چنان که ذکر شد، پیغمبری بزرگ را به خاطر آن مـورد تـنـبـیـه قـرار مـی دهـد، روشـن است که در پیشگاه او آزار به همسایه تا چه اندازه زشت و نابخشودنی است.

بـه رسـول خـدا صـلی اللّه عـلیـه وآله عرض شد: فلان زن، روزها روزه می گیرد و شبها به نماز می ایستد و صدقه می دهد، ولی همسایه خود را نیز با زبانش می آزارد. حضرت فرمود:

(لا خَیْرَ فیها، هِیَ مِنْ اَهْلِ النّارِ) (۳۲۵)

خیری در او نیست، او از اهل آتش است.

امام صادق علیه السلام نیز آزار دهنده به همسایه را از رحمت خدا دور می داند:

(مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ اذی جارَهُ)

از رحمت خدای دور است! از رحمت خدای دور است آن که همسایه اش را بیازارد.

اسـلام نـه تـنـهـا پـیروان خود را از همسایه آزاری بازداشته، بلکه برای همسایه آزار، ارج و حرمتی قائل نشده و دستور داده با وی برخورد کنید و او را بیدار کنید.

امام باقر علیه السلام فرمود:

شـخـصـی از آزار همسایه اش نزد رسول خدا(ص) شکایت کرد. حضرت او را امر به صبر نمود. بـار دیـگر نیز به شکایت آمد، حضرت باز هم او را به خویشتنداری دعوت کرد. بار سوّم آمد و شکایت خود را تکرار نمود؛ پیامبر فرمود: چون روز جمعه شود، زمانی که مردم برای نماز جمعه مـی رونـد، اثـاثیّه ات را از منزل خارج کن و بر سر راه مردم بیاور. چون از تو علّت این کار را جـویـا شـدنـد، مـاجـرای خـود را بـرای آنـان بـازگـو کـن. آن شـخـص بـه دسـتور پیامبر(ص) عـمل کرد. چون ساعتی گذشت همسایه ای که آزارش می داد، سراسیمه نزد او آمده، از او خواست، اثـاثـیـه اش را بـه منزل بازگرداند و گفت : (با خداوند عهد می کنم که دیگر تو را نیازارم.)(۳۲۶)

پی نوشت ها:

۳۱۶- بحارالانوار، ج ۸۲، ص ۹۳ .

۳۱۷- همان، ج ۷۶، ص ۱۵۴ .

۳۱۸- همان، ج ۷۴، ص ۷ .

۳۱۹- بحار الانوار، ج ۷۸، ص ۳۲۰ .

۳۲۰- اصول کافی، ج ۲، ص ۶۶۷ .

۳۲۱- بحارالانوار، ج ۷۴، ص ۱۵۳ .

۳۲۲- مستدرک الوسائل، ج ۸، ص ۴۲۲ .

۳۲۳- اصول کافی، ج ۲، ص ۶۶۸ .

۳۲۴- مستدرک الوسائل، ج ۸، ص ۴۲۹ .

۳۲۵- بحارالانوار، ج ۷۴، ص ۱۵۳ .

۳۲۶- اصول کافی، ج ۲، ص ۶۶۸ .

کمیته دوم مجمع عمومی سازمان ملل متحد روز چهارشنبه با ۱۵۳ رای مثبت، ۶ رای منفی و ۱۶ رای ممتنع به قطعنامه‌ای رای داد که بار دیگر رژیم صهیونیستی را قدرت اشغالگر دانست و بر جاری بودن کنوانسیون ژنو در قلمرو اشغالی اعم از قدس شرقی و دیگر مناطق اشغال شده از سال ۱۹۶۷ تاکید کرد.

این قطعنامه با ابراز نگرانی از بهره‌برداری منابع طبیعی سرزمین اشغالی فلسطین از جمله قدس شرقی و دیگر مناطق عربی اشغال شده از سال ۱۹۶۷ توسط اسرائیل به عنوان قدرت اشغالگر، در مورد تخریب گسترده زمین های کشاورزی و باغات در سرزمین اشغالی فلسطین همچون ریشه‌کن کردن تعداد زیادی از درختان میوه‌دار و تخریب مزارع و گلخانه‌ها و محیط زیست و تاثیر اقتصادی این موضوع، به شدت ابراز نگرانی کرد.

اعضای مجمع عمومی سازمان ملل متحد همچنین با ابراز نگرانی عمیق نسبت به تخریب گسترده زیرساخت‌های غیرنظامی همچون شبکه آب رسانی و برق در غزه و دیگر سرزمین‌های اشغالی توسط رژیم اشغالگر، در مورد تاثیر منفی مهمات منفجر نشده باقی‌مانده از درگیری ژوئیه و اوت ۲۰۱۴ در نوار غزه  بر محیط زیست ابراز نگرانی بیشتری کردند و از تلاش‌های بخش مربوطه سازمان ملل متحد برای حذف ایمن این مهمات قدردانی کردند.

این قطعنامه با یادآوری گزارش هیات مستقل حقیقت یاب بین‌المللی برای بررسی پیامدهای شهرک سازی اسرائیل بر حقوق مدنی ، سیاسی ، اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی مردم فلسطین در سراسر سرزمین اشغالی فلسطین از جمله قدس شرقی و با آگاهی از تاثیر مخرب ساخت غیرقانونی دیوار بر منابع طبیعی سرزمین اشغالی فلسطین از جمله در قدس شرقی و اطراف آن و اثرهای شدید آن بر شرایط اقتصادی و اجتماعی مردم فلسطین، خواستار پایان دادن فوری اشغالگری اسرائیل از مرزهای ۱۹۶۷ شده است.

کشورهای عضو سازمان ملل متحد با یادآوری قطعنامه ۲۳۳۴ (۲۰۱۶)، تاکید کردند هیچ تغییری در خطوط مرزی ۴ ژوئن ۱۹۶۷ از جمله درباره شهر قدس به جز آنچه که از طریق مذاکره مورد توافق دو طرف قرار گیرد، پذیرفتنی نیست.

این قطعنامه بر لزوم پایان دادن به همه اقدامات خشونت‌آمیز از جمله ترور، تحریک، فتنه‌انگیزی و تخریب تاکید کردند و بهره‌مندی از منابع طبیعی از جمله منابع زمین، آب و انرژی را حق مسلم مردم فلسطین و جمعیت جولان اشغالی سوریه دانستند.

قطعنامه کمیته دوم مجمع عمومی سازمان ملل متحد همه کشورها و سازمان‌های بین‌المللی را تشویق می‌کند تا به طور فعال سیاست‌های خود را برای اطمینان از احترام به تعهدات خود تحت قوانین بین‌المللی با توجه به تمام اقدامات و فعالیت‌های غیرقانونی اسرائیل در سرزمین اشغالی فلسطین از جمله قدس شرقی به ویژه فعالیت‌های شهرک‌سازی و بهره برداری از منابع طبیعی آنها دنبال کنند.

این قطعنامه از دبیرکل سازمان ملل متحد خواست تا برای هفتاد و ششمین مجمع عمومی این سازمان، گزارشی از چگونگی اجرای این قطعنامه از جمله درباره آثار و پیامدهای خسارت به منابع طبیعی فلسطینیان از سوی رژیم صهیونیستی ارائه دهد.

«اشرف غنی» رییس‌جمهور افغانستان در نشست خبری مشترک با نخست وزیر پاکستان، سفر عمران خان به کابل را «تاریخی» خواند.

وی در ابتدای این نشست با ابراز خرسندی از حضور عمران خان در کابل گفت: نخست وزیر پاکستان با این پیام که خشونت پاسخی برای وضعیت فعلی نیست به افغانستان آمده است.

غنی تاکید کرد که خواسته مردم افغانستان آتش بس گسترده و فراگیر و کاهش خشونت‌ها است.

رییس‌جمهور افغانستان تاکید کرد که احترام به پیامبر، احترام به کل جهان اسلام است.

وی افزود: خشونت پاسخ نیست، بلکه پاسخ درست یک توافق سیاسی جامع برای صلح پایدار در چارچوب ارزش‌های ماست زیرا قانون اساسی و جمهوری اسلامی راه آینده است.

رئیس جمهور افغانستان تصریح کرد که درخواست مردم افغانستان یک آتش بس جامع به‌محض عملی شدن آن است.

غنی همچنین خاطرنشان کرد: پذیرفتن یک سیاست سازنده، یک سیاست تعاملی، یک سیاست فراگیر راهی برای آینده است.

عمران خان صبح امروز در راس هیاتی عالی‌رتبه وارد کابل شد. نخست وزیر پاکستان پس از ورود مورد استقبال رسمی اشرف غنی رییس‌جمهور افغانستان قرار گرفت.

مارتین ایندیک، نماینده ویژه سابق آمریکا در مذاکرات اسرائیل – فلسطین در مطلبی برای ان‌بی‌سی نیوز نوشت: «رئیس‌جمهوری منتخب آمریکا بسیار خوب از ناکامی‌های تمام روسای جمهوری پیش از خودش و سخت شدن مواضع دو طرف در فلسطین و اسرائیل اطلاع دارد.

در سایه دولت ترامپ، مایک پامپئو، وزیر امور خارجه آمریکا این هفته به خاورمیانه سفر کرده است. در برنامه سفر او توقف پیش‌بینی شده‌ای وجود دارد که در طول دولت‌های دیگر ایالات متحده غیرقابل تصور بود؛ بازدید از شهرکی در کرانه باختری با هدف مشروعیت بخشیدن به ادعاهای اسرائیل برای سرزمینی که فلسطینی‌ها و جامعه جهانی برای یک کشور آینده فلسطین تصور می‌کنند.

این وسوسه‌انگیز است که فکر کنیم وقتی جو بایدن، رئیس جمهور منتخب در ۲۰ ژانویه وارد دفتر کارش می‌شود، به راحتی با پاک کردن چنین تحریکاتی، روابط با فلسطینیان را دوباره تنظیم می‌کند. اما واقعیت ناراحت‌کننده این است که هر دو طرف از تلاش‌های ناموفق دولت‌های پی در پی برای پایان دادن به درگیری اسرائیل و فلسطین به حدی ناامید شده‌اند که حل آن به زمان و صبر نیاز دارد.

این امر با مرگ هفته گذشته صائب عریقات، مذاکره‌کننده ارشد صلح سازمان آزادی‌بخش فلسطین پر رنگ‌تر شد. درگذشت او، بیش از نمایش سیاسی نسنجیده وزیر امور خارجه در حال کناره‌گیری، بیانگر پایان دوران (معاهده) اسلو است. عریقات مظهر تعهد فلسطینیان به روندی مرحله به مرحله شده بود که در آن یک کشور مستقل فلسطینی ظهور می‌کند تا در کنار دولت یهودی اسرائیل در صلح زندگی کند.

مولف این رویکرد در طرف فلسطینی محمود عباس بود که اکنون رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین است. اسحاق رابین، یکی از طرف‌های اسرائیلی او ۲۵ سال پیش ترور شد. دیگری شیمون پرز، چهار سال پیش مرد. عباس هم در سن ۸۵ سالگی سلامت جسمانی مناسبی ندارد و به‌زودی سمتش را ترک خواهد کرد. وقتی این کار صورت بگیرد، آخرین معمار روند اسلو کنار خواهد رفت.

دوران اسلو با خوش‌بینی آغاز شد. فلسطینی‌ها ابتدا در غزه و اریحا از خودمختاری برخوردار شدند و در زمان انجام مذاکرات در مورد وضعیت نهایی، این خودمختاری به ۴۰ درصد کرانه باختری گسترش یافت. اما پس از آنکه تروریسم و گسترش شهرک‌سازی بر دیپلماسی چیره شد، ناامیدی و بی‌اعتمادی در هر دو طرف به وجود آمد.

افول اسلو از مدت‌ها پیش سر رسیده بود. این توافق از زمان عدم موفقیت یاسر عرفات، رئیس دیرینه سازمان آزادی‌بخش فلسطین در پذیرش پارامترهای یک راه‌حل دو کشوری که تحت نظر بیل کلینتون در دسامبر ۲۰۰۰ ارائه شد، در بخش مراقبت‌های ویژه به سر می‌برد. از آن زمان، تلاش‌های مختلف برای احیای آن راه به جایی نبرده است. آخرین مذاکرات مربوط به وضعیت نهایی اسرائیل و فلسطین که من در دوران جان کری، وزیر امور خارجه وقت آمریکا بر آن نظارت داشتم، در آوریل ۲۰۱۴ فروپاشید.

متأسفانه در پایان مذاکرات، اختلافات طرفین در همه مسائل شامل مرزها، امنیت، آوارگان، قدس و به رسمیت شناختن متقابل، بیش از آن چیزی شد که ۹ ماه پیش از آن وجود داشت.

سپس "معامله قرن" دونالد ترامپ در ژانویه امسال اعلام شد که سعی در تحمیل راه‌حلی به فلسطینی‌ها داشت. این بدون مشورت با آنها شکل گرفت و در مورد تمام موضوعات مربوط به وضعیت نهایی، نظر طرف اسرائیلی را تامین می‌کرد. جای تعجب هم نداشت که فلسطینی‌ها به طور کامل آن را رد کردند. این به اصطلاح معامله همچنین از سوی جناح راست اسرائیل رد شد چون آنها نسخه ترامپ از راه‌حل دو کشوری را قبول ندارند، با اینکه ضمیمه یک طرفه مناطق قابل توجهی در کرانه باختری و همه شهرک‌های آن به اسرائیل در آن ارائه شده بود.

بایدن با سخت‌ شدن مواضع دو طرف آشنایی دارد. او در دورانی که معاون رئیس‌جمهوری بود، در تمام بررسی‌های داخلی بر سر ابتکار جان کری حضور داشت. با توجه به اینکه همان رهبران اسرائیلی و فلسطینی امروز بر سر کار هستند، او هیچ دلیلی ندارد که باور کند، اگر در جایی تلاش کند که تمام روسای جمهوری از زمان کلینتون در آنجا شکست خورده‌اند، نتیجه تغییری خواهد کرد.  

با وجود اولویت‌های مبرم دیگر برای دولت بایدن –پاندمی کرونا، اقتصاد، چین، تغییرات اقلیمی، ایران و غیره- ابتکار عمل جدید برای شروع مجدد مذاکرات وضعیت نهایی اسرائیل و فلسطین قابل توجیه نیست. و با این حال، از نظر من، بایدن متعهد است که مفهوم راه‌حل دو کشوری را زنده نگه دارد زیرا این تنها راه پایان دادن به این درگیری است.

بعد از آن چه باید شود؟ اولویت اول، ترمیم خسارات وارد شده توسط دولت ترامپ است. "توافق" ترامپ باید هنگامی که او کاخ سفید را ترک می‌کند از روی میز برداشته شود. باید روابط با سازمان آزادی‌بخش فلسطین و تشکیلات خودگردان فلسطین که در پی تصمیم ترامپ برای به رسمیت شناختن قدس به عنوان "پایتخت" اسرائیل تیره شد، دوباره برقرار شود. کمک‌های ایالات متحده به پروژه‌هایی که پشتیبانی حیاتی به مردم فلسطین ارائه می‌دهند باید دوباره احیا شوند. سفارت ایالات متحده باید در قدس بماند، اما بایدن باید بگوید که او همچنان تمایل فلسطینی‌ها برای داشتن کشوری با پایتختی قدس شرقی را تصدیق می‌کند.

دوم اینکه، بایدن باید اصول اساسی سیاست ایالات متحده در مورد حل منازعات را که برخی از آنها در قطعنامه ۲۴۲ شورای امنیت سازمان ملل متحد که هر دو طرف آن را پذیرفته‌اند، ذکر شده است، دوباره بیان کند. این اصول عبارتند از غیرقابل قبول بودن تصاحب قلمرو به وسیله زور؛ نیاز به عقب‌نشینی اسرائیل براساس مرزهای ۱۹۶۷؛ محکوم کردن انواع خشونت، تروریسم و تحریک؛ و مخالفت با اقدامات یک‌جانبه از جمله الحاق و گسترش شهرک‌ها.

سوم اینکه، وزیر خارجه بایدن باید تمایل واقعی به حمایت از آغاز دوباره مذاکرات صلح مستقیم را که از ۲۰۱۴ بلاتکلیف مانده، ابراز کند اما این تنها زمانی صورت می‌گیرد که دو طرف آماده پذیرش پارامترهای اولیه راهکار دو کشوری، آن طور که پارامترهای کلینتون و اصول جان کری تدوین کرده‌اند، باشند.

در همین حال، بایدن باید فرایند اعتمادسازی را که برای جلب اعتماد مجدد طرفین به اهداف طرف دیگر طراحی شده، تشویق کند. همکاری امنیتی باید دوباره برقرار شود، انتقال منابع از اسرائیل به فلسطینی‌ها از سر گرفته شود، پرداخت فلسطینیان به افراد محکوم‌ متوقف شود و به جای گسترش شهرک‌ها، مناطق بیشتری از کرانه باختری تحت کنترل فلسطینی‌ها قرار بگیرد.

در نهایت، بایدن باید هر دو طرف را تشویق کند تا در رویکردهای اساسی خود برای حل درگیری خودشان تجدیدنظر کنند. فشار بر روند عادی‌سازی روابط اخیر بین کشورهای عربی و اسرائیل که ترامپ اعتبار آن را برای خودش می‌داند، می‌تواند این ارزیابی‌های مجدد را تسهیل کند.

فلسطینی‌ها باید تاکنون متوجه شده باشند که استراتژی آنها برای توقف روند عادی‌سازی با اسرائیل تا زمانی که خواسته‌های آنها به طور کامل برآورده نشده باشد، شکست خورده است. این عامل اصلی در شکست روند اسلو، شکست در انزوای اسرائیل در سطح بین‌المللی، شکست در اتحاد سیاست آنها در میان جناح‌های رقیب فلسطینی و شکست در نهادهای دموکراتیک آنهاست.

روش‌های جدید به وضوح نیاز به توسعه دارند و این کار با ارزیابی مجدد نقشی آغاز می‌شود که کشورهای عربی به ویژه مصر و اردن که با اسرائیل روابطی دارند، می‌توانند در کمک به فلسطینیان در رسیدن به اهداف سیاسی خود داشته باشند.

در طرف اسرائیلی، بنیامین نتانیاهو حق داشت که این درخواست را داشته باشد که جلوی الحاق یک‌جانبه اراضی کرانه باختری و شهرک‌ها را در ازای عادی‌سازی روابط با امارات متحده عربی، بحرین و سودان می‌گیرد.

با پذیرفتن این اصل، سایر کشورهای عربی خواهان امتیازات خود برای عادی‌سازی روابط با اسرائیل خواهند بود، خواه به صورت توقف الحاق شهرک‌ها، پایان تخریب منازل فلسطینی یا اراضی بیشتر برای فلسطینیان در کرانه باختری. اسرائیلی‌ها پس از آن باید در مورد اینکه آیا گسترش شهرک‌ها و کنترل اراضی کرانه باختری را بر عادی‌سازی روابط با کشورهای مهم عربی مانند عربستان سعودی و مراکش ترجیح می‌دهند یا خیر دوباره بررسی کنند.

بایدن در سخنرانی پیروزی خود در هفتم نوامبر، نقل قولی از کتاب "جامعه" داشت و گفت دوره او "زمان بهبودی" خواهد بود. در صحنه اسرائیل و فلسطین، این زمان کاشت است. زمان برداشت بعدا فرا خواهد رسید.»

یکی از صفات بسیار مشهور حضرت ابراهیم علیه السلام که در قرآن کریم نیز به آن اشاره شده است، لقب خلیل‌الله به معنای دوست خداوند است. درواقع حضرت ابراهیم علیه السلام از سوی خدای متعال به دوستی برگزیده شده که رمز بسیار مهمی در آموزه‌های قرآن کریم است و از سوی دیگر، نکات مهمی را در سبک زندگی دینی برای ما روشن می‌کند.

در خصوص رمز به دوستی انتخاب شدن حضرت ابراهیم علیه السلام و لقب خلیل‌الرحمن برای آن حضرت، چندین روایت در منابع حدیثی و تفاسیر قرآن کریم عنوان شده است. در روایتی از امام جعفر صادق علیه السلام سؤال کردند که: «چرا حضرت حق تعالی جناب ابراهیم علیه السلام را خلیل و دوست خود برگزید؟» آن حضرت فرمودند: «به این علت که آن حضرت بسیار در برابر خدای متعال سجده می‌کرد.»

در روایت دیگری شبیه همین سؤال را از امام رضا علیه السلام پرسیدند و آن حضرت در جواب به کلامی از پدر بزرگوار خود، امام موسی بن جعفر علیه السلام، اشاره فرمودند که: «خدای عز و جل به این علت حضرت ابراهیم علیه السلام را خلیل و دوست خود برگزید که آن حضرت احدی غیر از حق تعالی را اراده نکرد و از کسی غیر از او درخواستی ننمود.»

جابر بن عبدالله انصاری هم روایتی از پیغمبر اکرم صلی‌الله علیه و آله نقل کرده و گفته که از آن حضرت شنیدم که می‌فرمودند: «خداوند متعال، جناب ابراهیم علیه السلام را خلیل خود نکرد مگر به خاطر اطعام کردن فقیران و مستمندان و اقامه نماز شب در هنگامی که مردم در خواب بودند.»

امام صادق علیه السلام در خصوص شأن و منزلت و شدت ایمان حضرت ابراهیم علیه السلام به خدای متعال فرمودند: «هنگامی که جناب ابراهیم علیه السلام را در آتش انداختند، جبرئیل علیه السلام آن حضرت را در فضا در حالی که به زمین می‌آمد، ملاقات کرد و عرضه داشت: ای ابراهیم! آیا حاجتی داری؟ حضرت فرمود: اما به تو حاجتی ندارم و حاجت من تنها به خدای تعالی است.»

این اندازه ایمان موجب شد که بر اساس تفاسیر قرآن کریم و احادیث، خدای تعالی به آتش دستور داد تا بر آن حضرت سرد و سالم باشد: «یا نارُ کُونِی بَرْداً وَ سَلاماً عَلى‏ إِبْراهِیمَ؛ ای آتش! بر ابراهیم سرد و سالم باش.» درنتیجه آتش چنان سرد شد که تا سه روز کسی نتوانست از آتش استفاده‌ای کند و در این مدت هیچ آبی گرم نشد.

منابع:

تفسیر المیزان؛ علامه محمدحسین طباطبایی

تفسیر نمونه؛ آیت‌الله مکارم شیرازی

علل الشرایع؛ ترجمه ذهنی تهرانی

بحارالانوار؛ علامه مجلسی

- از دیدگاه حضرت علی (علیه السلام) معنای تقوا و ویژگی های یک انسان باتقوا چیست؟

واژه تقوا از ماده «وقی» به معنای حفظ، صیانت و نگهداری است. راغب در کتاب مفردات در ذیل «ماده وقی» می نویسد: «وقایه، عبارت است از محافظت یک چیز از هر چه بدان زیان می رساند و تقوا یعنی نفس را در حفاظ قرار دادن از آنچه بیم می رود. تحقیق مطلب، همین است؛ اما گاهی بنا به قاعده استعمال لفظ مسبب در سبب و استعمال لفظ سبب در مسبب، خوف به جای تقوا و تقوا به جای خوف استعمال می گردد. تقوا در عرف شرع، به معنای نگهداری نفس از آنچه انسان را به گناه می کشاند، می باشد و با ترک این امور ممنوع شرعی و محرمات صورت می پذیرد.

در آثار دینی، بویژه در نهج البلاغه، تقوا به معنای ملکه ای مقدس که به روح قوت و قدرت می بخشد و نفس اماره و احساسات سرکش را مطیع و رام می سازد، به کار رفته است.

امام علی(علیه السلام) در خطبه ۱۱۴ نهج البلاغه می فرمایند: «إِنَّ تَقوَی اللهِ حَمَت أَولیاءَ اللهِ مَحارِمَهُ وَ أَلزَمَت قُلُوبَهُم مَخافَتَهُ حَتّی اَسْهَرَت لَیالِیَهُم وَ أَظمَأَتْ هَواجِرَهُمْ»; همانا تقوای الهی، دوستان خدا را از انجام محرمات باز می دارد، و قلب هایشان را پر از ترس خدا می سازد؛ چنان که شب های آنان با بی خوابی و روزهایشان با تحمل تشنگی و روزه داری سپری می گردد».

در این عبارات، با صراحت تمام، تقوا را حالتی معنوی و روحانی دانسته است که حافظ و نگهبان انسان از گناه می گردد و ترس از خدا را در وجود انسان تثبیت می کند. از این جا می توان دریافت که تقوا به معنای ترس نیست؛ بلکه یکی از آثار تقوا این است که خوف را ملازم دل قرار می دهد.

در خطبه ۱۶ نهج البلاغه نیز می فرمایند: «أَلا و إِنَّ التَّقوی مَطایا ذُلُلٌ حُمِلَ عَلَیها أَهلُها وَ أُعطُوا أَزِمَّتَها فَأَورَدَتهُمُ الجَنَّةَ»؛ همانا تقوا مرکب های فرمانبرداری را ماند که سواران خود را، عنان بر دست، وارد بهشت جاویدان می کند.

سخنان امیر مؤمنان(علیه السلام) درباره تقوا بسیار است که نقل همه آنها از عهده این پاسخ خارج است؛ بنابراین در این جا تنها به یکی از خطبه های آن حضرت درباره ویژگی های متقین اشاره می کنیم:

یکی از یاران امام به نام «همام» به حضرت علی(علیه السلام) عرض کرد: ای امیرالمؤمنین! پرهیزکاران را برای من آن چنان وصف کن که گویا آنان را با چشم می نگرم! حضرت در پاسخ او درنگی کرد و فرمود: «ای همام! از خدا بترس و نیکوکار باش که خداوند با پرهیزکاران و نیکوکاران است». همام که مردی مشتاق و مستعد کمالات معنوی بود، قانع نشد و در تقاضای خود اصرار ورزید. سرانجام امام(علیه السلام) تصمیم گرفت تا صفات پرهیزکاران را برای همام بیان فرماید. پس بعد از حمد و ثنای خداوند و درود بر پیامبر، سیمای پرهیزکاران را چنین ترسیم فرمود:

سیمای پرهیزکاران

پرهیزکاران، در دنیا دارای فضیلت های برترند: سخنانشان راست، پوشش آنان میانه روی، و راه رفتنشان همراه تواضع و فروتنی است. چشمان خود را بر آنچه خدا حرام کرده است، می پوشانند، و گوش های خود را وقف دانش سودمند کرده اند. و در روزگار سختی و گشایش، حالشان یکسان است. و اگر نبود مرگی که خدا بر ایشان مقدر فرموده است، روح آنان از شوق دیدار بهشت و از ترس عذاب جهنم حتی به اندازه چشم بر هم زدنی در بدن هایشان قرار نمی گرفت.

خدا درجاتشان بزرگ و دیگران کوچک مقدارند. بهشت برای آنان چنان است که گویی آن را دیده و در نعمت های آن به سر برده اند و جهنم را چنان باور دارند که گویی آن را دیده و در عذابش گرفتار گشته اند. دل های پرهیزکاران اندوهگین، و مردم از آزارشان در امان، درخواست هایشان اندک و نفس و دامنشان پاک است. در روزگار کوتاه دنیا چندی صبر پیشه کردند تا آسایش جاودانه قیامت را به دست آورند...

شب پرهیزکاران

پرهیزکاران شب هنگام بر پا ایستاده مشغول نمازند. قرآن را جزء جزء و با تفکر و اندیشه می خوانند و با آن جان خود را محزون می دارند و داروی درد خود را در آن می یابند.

وقتی به آیه ای برسند که تشویقی در آن است، با شوق و طمع بهشت به آن روی آورند و با جان پر شوق در آن خیره شوند و گمان می برند که نعمت های بهشت برابر دیدگانشان قرار دارد، و هرگاه به آیه ای می رسند که ترس از خدا در آن باشد، گوش دل به آن می سپارند و گویا بر هم خوردن شعله های آتش، در گوششان طنین افکن است. پس قامت به شکل رکوع خم کرده و پیشانی و دست و پا بر خاک مالیده، از خدا آزادی خود را از آتش جهنم می طلبند.

روز پرهیزکاران

پرهیزکاران در روز، دانشمندانی بردبار و نیکوکارانی با تقوایند که ترس الهی آنان را چونان تیر تراشیده لاغر کرده است. کسی که به آنها می نگرد، پندارد که بیمارند، اما آنان را بیماری نیست و گوید خردهاشان آشفته است، در صورتی که آشفتگی ظاهرشان نشأت گرفته از امری بزرگ است. از اعمال اندک خود خشنود نیستند و طاعت فراوان خود را بسیار نمی شمارند. نفس خود را متهم می کنند و از کردار خود ترسناکند. هرگاه یکی از آنان را بستانید، از آنچه در تعریف او گویند، در هراس افتد و گوید: «من خود را از دیگران بهتر می شناسم و خدای من، مرا بهتر از من می شناسد. بار خدایا! مرا به آنچه می گویند محاکمه نفرما! و بهتر از آنم قرار داده که می گویند! و گناهانی را که از من نمی دانند، بیامرز! ».

نشانه های پرهیزکاران

از نشانه های پرهیزکاران این است که او را در دینداری اش نیرومند، نرم خو و دور اندیش می یابی که دارای ایمانی پر از یقین، حریص در کسب دانش، با داشتن علم بردبار، در توانگری میانه رو، در عبادت فروتن، در تهیدستی آراسته، در سختی ها بردبار، در جست جوی کسب حلال، در راه هدایت شادمان، و پرهیز کننده از طمع ورزی می باشد...

هر یک از پرهیزکاران را چنین می بینی که آرزویش نزدیک، لغزش هایش اندک، قلبش فروتن، نفسش قانع، خوراکش کم، کارش آسان، دینش حفظ شده، شهوتش در حرام مرد و خشمش فرو خورده است. مردم به خیرش امیدوار و از آزارش در امانند.

اگر در جمع بی خبران باشد، نامش در گروه یادآوران خدا ثبت می گردد و اگر در یادآوران باشد، نامش در گروه بی خبران نوشته نمی شود. ستمکار در حق خود را عفو می کند. به آن که محرومش ساخته است، می بخشد به آن کس که با او بریده است، می پیوندد. از سخن زشت دور، گفتارش نرم، بدی های او پنهان، کار نیکش آشکار، نیکی های او به همه رسیده و آزار او به کسی نرسیده است. در سختی ها آرام، در ناگواری ها بردبار و در خوشی ها سپاس گزار است... مردم را با لقب های زشت نمی خواند، همسایگان را آزار نمی رساند، در مصیبت های دیگران شاد نمی شود و ...

عصر امروز(دوشنبه)،  جمعه عناد سعدون وزیر دفاع جمهوری عراق همراه با سرلشکر شهاب جاهد علی زنگنه فرمانده نیروی هوایی، سرلشکر معن زید ابراهیم السعدی فرمانده پدافند هوایی و سرلشکر سمیر  زکی حسین فرمانده هوانیروز ارتش این کشور با حضور در پارک ملی فن آوری نیروی هوافضای سپاه با سردار سرتیپ پاسدار امیرعلی حاجی زاده دیدار و از نمایشگاه دائمی دستاوردها و توانمندی های راهبردی این نیرو نیز بازدید کردند.

فرمانده نیروی هوافضای سپاه در این دیدار با  ابراز خرسندی از حضور هیئت عالیرتبه عراقی در ایران و بازدید از نمایشگاه دستاوردها و توانمندی های نیروی هوافضای سپاه گفت: این دستاوردها که در حوزه‌های پهپادی،موشکی، پدافندی، پروازی ،راداری و فضایی حاصل شده است  محصول تلاش های جوانان و نخبگان کشور بوده و بصورت کاملا بومی رقم خورده است .

وی با اشاره به اهمیت  توسعه و گسترش همکاری‌های دفاعی،  آموزشی و تبادل تجارب بین دو کشور ،لزوم توجه به  راهبردها و نقشه‌های پلید دشمنان امت اسلامی  به ویژه رژیم تروریستی آمریکا برای منطقه از جمله کشور عراق را مهم ارزیابی کرد و افزود:  آمریکا همواره در پی چاه‌های نفت و تجزیه عراق و تفرقه بین ملت و مسئولین این کشور است.

سردار حاجی زاده  همکاری های آموزشی ، عملیاتی و مستشاری سپاه با ارتش عراق طی دوران مبارزه با داعش و تروریسم تکفیری در این کشور را تعیین کننده و سرنوشت‌ساز توصیف و تصریح کرد: جمهوری اسلامی ایران ، دوست دوران سخت ملت عراق بوده و همواره به یکپارچگی و قدرتمندتر شدن این کشور می اندیشد.

 فرمانده نیروی هوافضای سپاه همچنین انتقام از اقدام امریکا در ترور سردار سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی  را حتمی و قطعی دانست و خاطر نشان کرد: ملت ایران و عراق هیچگاه  فراموش نمی‌کنند که امریکای تروریست حاج قاسم سلیمانی را که مهمان شما و در خانه شما بود، شهید کردند و نباید فراموش کنیم که قهرمان ملی عراق ابومهدی المهندس را آمریکا شهید کرد.

جمعه عناد سعدون وزیر دفاع جمهوری عراق نیز با قدردانی از یاری بخشی ایران به مبارزه ارتش و ملت عراق با تروریسم داعش گفت: عراق هیچگاه حمایت های برادرانه جمهوری اسلامی ایران از عراق در مقابله با داعش را فراموش نخواهد کرد و امیدواریم با توسعه همکاری‌ها و مناسبات فی مابین توانمندی های نیروهای مسلح عراق برای مقابله با دشمنان استقلال،امنیت و آرامش این کشور تقویت شود.