سرکوب مردم فلسطین به دست نظامیان اسرائیلی، اواسط ماه مه و در راهپیمایی بزرگ «بازگشت»، بیش از صد قربانی برجای گذاشت.
به گزارش پارس تودی، روزنامه لیبراسیون در تارنمای خود، متن نامه 17 روشنفکر فرانسوی را منتشر کرده که از بی تفاوتی جامعه جهانی در قبال کشتار فلسطینیان در نوار غزه انتقاد کرده اند.
در این نامه آمده است؛
ما از سرکوب خونین مردم بی دفاع فلسطین توسط ارتش اسرائیل وحشت زده هستیم. مردمی که برای احقاق حق خود بر مبنای قطعنامه 194 سازمان ملل متحد و اعتراض به انتقال سفارت آمریکا از تل آویو به بیت المقدس در راهپیمایی بزرگ بازگشت شرکت کرده بودند.
چنین آمار بالایی از قربانی شدن غیرنظامیان در تظاهرات نادر است.
تصاویر منتشر شده از این حملات و قربانی شدن غیرنظامیان فلسطینی یادآور تظاهراتِ «یکشنبه خونین سلما» (آلاباما) Bloody Sunday de Selma (Alabama غیرنظامیان در سال 1965 برای درخواست حقوق مدنی، کشتار در شهر «شارپ ویل» آفریقای جنوبی در سال 1960 و یا کشتار دانشجویان در قیام «سووتو» در آفریقای جنوبی درسال 1976 است.
بی تفاوتی جامعه جهانی به کشتار مردم فلسطین
این نامه می افزاید؛ نکته ای که موجب سرگردانی و نگرانی ما شده بی تفاوتی جامعه جهانی در قبال این رویداد است.
گویا جامعه جهانی، بدون اعتقادی راسخ، دولتمردان اسرائیل را سرزنش می کند و بسیار مودبانه از سران اسرائیل می خواهد که اقدامات خود را متوقف کنند.
جامعه جهانی زرادخانه ای کامل از قوانین قضایی و تحریم ها را در اختیار دارد و می تواند اسرائیل را از این اقدامات مرگبار منع کند.
اینکه اعضای جامعه جهانی در چنین موضوعی مداخله نمی کند؛ بسیار وقیحانه و البته خطرناک است.
وقیحانه چون اعضای جامعه جهانی با بی تفاوتی خود حقوق بین المللی را تحقیر کرده و بی ارزش جلوه می دهند.
خطرناک به این دلیل که آنها هر روز با بی توجهی به قربانی شدن و نقض حقوق فلسطینی ها، در اقدامات اسرائیل مشارکت می کنند.
زمان مداخله و واکنش جامعه بین المللی فرارسیده است
جامعه بین المللی باید از درخواست سازمان عفو بین الملل یعنی اعمال تحریم تسلیحاتی علیه اسرائیل حمایت کند تا شاید بدین وسیله کشتار فلسطینی ها توسط این رژیم، متوقف گردد.
به یاد داریم که تحریم نظامی یک بار توسط فرانسه در سال 1967 اعمال شد و حالا 18 دولت تحت این تحریم هستند تا خشونت تشدید نگردد.
اوضاع کنونی برای ما بسیار شگفت آور و بیشتر از آن نگران کننده است زیرا بسیاری از ستون نویسان و سردبیران نشریات و برنامه ها در واکنش به خشونت های اعمال شده علیه مردم فلسطین از شیوه ای بسیار خاص استفاده می کنند.
کلماتی چون «اشغال»، «استعمار» دیگر در اظهارات و نوشته های شمار زیادی از سردبیران نشریات و رسانه ها به چشم نمی خورد.
کلماتی چون «آواره» و «حق بازگشت» نیز به همین سرنوشت دچار شده اند.
به عقیده شمار دیگری از این افراد عامل بروز این انقلاب مردمی، جنبش حماس است. گویی این جنبش توانسته هزاران زن و مرد و کودک ناامید را به سوی سدی روانه کند تا این سد را از بین ببرند.
اگر در دوره دیگری بود ما برای این آزادی و مبارزه با چنین رژیم ستمگری جشن نمی گرفتیم؟
گویا الحاق بیت المقدس به اسرائیل غیرقانونی نبوده و بلندی های جولان نیز بخشی از خاک سوریه نبوده که به طورغیر قانونی در اختیار اسرائیل قرار گرفته است.
برخی نیز از بلندی های جولان به عنوان «مرز» میان سوریه و اسرائیل نام می برند.
به بیانی دیگر، ستون نویس ها، برخی مورخان و سیاستمداران در حال بازنگری در تاریخ هستند و نسخه اسرائیلی- صهیونیستی تاریخ را به ما ارائه می کنند.
و این ادعا حکم فرما شده است: "این اسرائیل است که حمله کرده و حالا حق دارد از خود دفاع کند. امنیت اسرائیل بر میلیون ها فلسطینی برتری و اولویت دارد."
همین بهانه به اسرائیل اجازه می دهد که هر گونه خشونتی از جمله استفاده از سلاح غیرقانونی را علیه افراد بی دفاع توجیه کند.
چنین بازنویسی از تاریخ، حقوق تمامی فلسطین ها را از بین می برد ولی از سوی تمامی مردم جهان نیز پذیرفته نمی شود.
این اقدام به خلق خشونت و نگرانی در جامعه مدنی جهانی منجر خواهد شد و اینگونه است که اعضای جامعه مدنی در جهان می گویند: «جان فلسطینی ها نیز ارزش دارد.»
امروزه شکاف و فاصله میان جوامع و دولت های آنها افزایش یافته و به وضوح قابل درک است که جوامع مردمی حقوق خود را با ابزاری چون تحریم مدنی مطالبه می کنند.
یکی از این موارد تحریم مدنی، جنبش «بایکوت، عدم سرمایه گذاری و تحریم اسرائیل» BDS است.
جنبشی که با هدف اعمال فشار بر اسرائیل از طریق تحریم های اقتصادی شکل گرفته است.
حال سئوال اینجاست که آیا فردای روز کشتار فلسطینیان باید «فصل فرهنگی اسرائیل- فرانسه» توسط «امانوئل مکرون» رئیس جمهوری فرانسه و «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر اسرائیل، در فرانسه افتتاح می شد؟
افتتاح این فصل فرهنگی آن هم در چنین شرایطی مایه شرم است.
