امام رضا (ع) فرموده اند: «مَنْ زَارَ الْمَعصُومَةَ بِقُمْ کَمَنْ زَارَنى.» «هرکس معصومه را در قم زیارت کند، مانند کسى است که مرا زیارت کرده است.» همین جمله به خوبی مقام والای این بانوی کریمه را نشان می دهد.

بانویی که بارها به ایشان متوسل شده و حاجاتمان را از او خواسته ایم. باعث افتخار ما ایرانیان است که حرم مطهر حضرت معصومه (س) در قم و برادر بزرگوارشان امام رضا (ع) در مشهد است و پناهگاهی برای ما و درد دل های ما شده است.

در ادامه، روایتی از آزاد شدن اسیر عراقی در حرم حضرت معصومه (س) را بخوانید:

آزاد شدن اسیری پس از سال‌ها اسارت در حرم حضرت معصومه (س)

بر اساس روایتی از حجت الاسلام و المسلمین ابن الرضا منقول از حاج آقای کشفی از خدمتگزاران بلند پایه حرم حضرت معصومه (س)؛ در ایام جنگ، شبی از شب‌ها گروهی از اسرای عراقی را به حرم مطهر کریمه اهل بیت (ع) آوردند.

ناگهان در میان زائران، زنی فریاد زد و بلافاصله یکی از اسرا نیز فریاد کشید. این اسیر از شیعیان عراقی بوده و به خدمت سربازی رفته بود و توسط ارتش عراق به اجبار به جبهه برده شده بود. او در جبهه های نبرد، به اسارت نیرو‌های ایرانی درآمد.

مادرش نیز به جرم شیعه بودن از عراق اخراج شده بود. او به ایران آمده و در قم اسکان داده شد و به کلی از سرنوشت پسرش بی خبر بود.

مادر این اسیر، هر شب به حرم مطهر حضرت معصومه (ع) مشرّف می‌شد و خدمت بی بی عرض می‌کرد: بی بی جان من پسرم را از تو می‌خواهم.

آن شب نیز مانند شب‌های دیگر به حرم مشرّف شده بود و برای پسرش دعا کرده و  به حضرت معصومه (س) متوسل شده است. ناگهان پسرش را در میان اسیران دیده و بی اختیار فریاد زده است؛ پسرش نیز متوجّه مادر شده و متقابلاً فریاد کشید. اینگونه با عنایت حضرت معصومه (س) پس از سال‌ها جدایی، چشم مادر با دیدن میوه دلش روشن شد.

پس از این اتفاق ترتیبی داده شد که این اسیر عراقی زودتر به آغوش خانواده اش برگردد.