علامه اقبال لاهوری، با الهام از آیات قرآن و سنت نبوی، وحدت مسلمین را امری ضروری و غیر قابل انکار می‌داند، به نظر وی بنیاد اصلی اسلام نیز بر پایه وحدت گذاشته شده است.

وی با توجه به آیۀ 13 سورۀ حجرات معتقد است: «دعوت اسلام به امت است نه قبیله و گروه. و امت آن گروه انسانی مورد نظر است که اساس و پایۀ اتحاد آن‌ها فقط اشتراک در ایمان و عقیدۀ مشترک باشد.

در اسلام تصور اتحاد انسانی بر اساس اشتراک ایمانی آن‌ها است و همانطور که اختلاف نسل و رنگ و زبان را از بین می‌برد، آنان را از بند منطقه و وطن نیز آزاد می‌کند.» (جاوید اقبال، زندگی و افکار علامه اقبال لاهوری، ج 1، ص 191).