این پروژه به زنان – اعم از این که فرزند داشته باشند یا نه – این امکان را ارائه می دهد که در شرایط اضطراری سرپناهی را با کمترین هزینه در اختیار داشته باشند.
خانم سعیده کتمان-گامئا، مدیر این پروژه، در گفت‌وگو با وبگاه خبری تحلیلی اسلامیک گفت که این خانه زنان تنها برای قربانیان خشونت خانگی نیست، هر چند ایشان هم طبیعتاً جزو جامعه هدف برای تأسیس این خانه محسوب می شوند، اما از نظر تعداد در مقایسه با سایر مراجعین زیاد نیستند،
به گفته وی: «ما خواهان کمک به زنان هستیم، خواه نیازمندی آن‌ها به سرپناه ناشی از قصور آن‌ها باشد یا خیر، خواه واقعاً نیازمند سقفی بالای سرش باشند یا صرفاً تنها هستند. بسیار پیش می آید که زنان جوانی که به اسلام گرویده اند و از طرف خانواده طرد شده اند، به ما مراجعه می کنند».
وی در پاسخ به این پرسش که آیا تأسیس این خانه علیرغم وجود خانه های متعارف زنان واقعاً ضرورت داشته است؟ گفت که سایر خانه های زنان بیشتر متوجه زنان قربانی خشونت است و ضمناً زندگي مسلمانی در آن ها دشوار است. در خانه های متعارف حمایت از زنان، برای کمک به حیات و زندگی مسلمانانه نهایتاً گوشت خوک ارائه نمی شود و اتفاقاً موارد بسیاری گزارش شده که در مشاوره به زنان مسلمان به ایشان پیشنهاد می کنند که از حجابشان صرف نظر کنند.
«ایده "پروژه خانه زنان" ما اساساً از دل ضرورت پدید آمد. ما تا پیش از این کمک به زنان را به صورت خصوصی و در سطح خانه ها و خانواده های خود انجام می دادیم و سعی می کردیم با پذیرایی از ایشان با ابزارهای مؤثر به آن ها کمک کنیم. بعد از این بود که به تدریج درخواست ها از این فعالیت های ما افزایش پیدا کرد تا جایی که ما بر آن شدیم پروژه "خدیجه" را تحقق بخشیم و خدمات کمکی رسمی و حرفه ای ارائه دهیم»
