یک نویسنده سرشناس صهیونیستی، بازجویی از کودکان فلسطینی، تیراندازی به سمت آنان و نیز صدور دستور حبس برای شان را سندی بر فروپاشی اخلاقی رژیم اشغالگر قدس دانست.
گدئون لوی با انتشار مقاله ای تحت عنوان «اسرائیل در حال فروپاشی اخلاقی است» از اقدام صهیونیست ها در بازجویی از یک کودک ۱۳ ساله انتقاد کرد و چنین نوشت: «در همان روزی که قانون شکنان اسرائیلی بر بالای سر کودک زخمی فلسطینی ایستادند و به او فحش و ناسزا گفتند، بنای اخلاق در جامعه ما فرو ریخت. در آن روزی که مجری اخبار تلویزیون اصطلاح خرابکار را برای توصیف یک کودک ۱۱ ساله به کار برد، بنای اخلاق در جامعه ما فرو ریخت. اسرائیل امروز شبیه اریتره و اوگاندا شده و یک قانون وحشیانه را به تصویب رسانده که به نظام قضایی اجازه حبس کودکان ۱۲ ساله را نیز می دهد.»
در مقاله مذکور که در شماره ۱۲/۱۱/۲۰۱۵ روزنامه هاآرتص منتشر شده، آمده است که فلسطینی ها بدون برخورداری از نیروی هوایی و بدون داشتن تانک، تل آویو را شکست دادند. فلسطینی ها، جامعه صهیونیستی را در برابر یک چالش قرار داده اند، چالشی که در آن شکست خورده اند.
وی در ادامه می افزاید: «برای درک وضعیت، تنها کافی است که فیلم بازجویی احمد مناصره، کودک فلسطینی را نگاه کنیم، فیلمی که تمامی فلسطینیان آن را نگاه کرده اند. بازجو در حالی که عینک آفتابی را بر روی پیشانی گذارده و کلاه بر سر کچل خویش نهاده است، مانند دیوانگان داد و هوار راه می اندازد و کودک را به معاونت و همکاری با دشمنان اسرائیل متهم می کند. بازجو در مقابل کودکی که گریه می کند، کنترل عملی و ظاهری اعصابش را از دست داده است و این امر نشان از فقدان تعادل روانی و توازن در جامعه است. تصویر احمد مناصره بیش از تصویر بازجویش، شایسته احترام است و قدرتمندانه تر به شمار می رود.»
در بخشی دیگر از مقاله یادشده آمده است: «در نشریه ذی مارکر آمده است که اسرائیل در سال اخیر در بسیاری از شاخص ها عقب نشینی داشته است. به عنوان نمونه در زمینه کمک به غریبه ها و خارجی ها، از بین ۱۴۵ کشور رتبه ی ۱۳۹ را دارد. گزارش دو سال و نیم پیش یونیسف نیز نشان از آن دارد که رفتار بد با کودکان، اقدامی است که از سوی دولت انجام می شود. ضمنا به جز اسرائیل، در هیچ جای دنیا، کودکان در دادگاه های نظامی محکوم نمی شوند و حقوق شان سلب نمی گردد. شکل رفتار با کودکان، معیاری خوب برای اندازه گیری تمسک و پایبندی جامعه به اخلاق به شمار می رود. یک جامعه ی سالم، به خودش جرات نمی دهد تا کودکان را با عنوان خرابکار بخواند و حتی به ذهنش نیز خطور نمی کند که سن مسئولیت کیفری را تا یازده سال پایین ببرد تا چه برسد، به سمت کودکان تیراندازی کند یا آنها را به عنوان مجرم مورد بازجویی قرار دهد.»
گدئون لوی در پایان می گوید: «وقتی یک جامعه دموکراتیک در زمینه قانونگذاری و مجازات یا صدور دستور تیراندازی و بازداشت ها از مسیر خود منحرف می شود، نشانگر ضعف و فروپاشی ارزش های انسانی در آن جامعه می باشد
