بسم الله الرحمن الرحيم
روزهاي عمر اكثر افراد بشر مربوط به خود و امری است فردی، ولی رجال مصلح و خدمت‌گذاران به عالم انسانيت، مردان خدا و انبيا و اوليا، روزهايشان به همه‌ی جامعه، به تاريخ و به خدا ارتباط دارد و به حساب همه موجب فخر و مباهات، عزّت و خير، صلاح و ترقي و حركت‌هاي بزرگ تاريخی است. هرچه اين روزها وجهه‌ی الهی، خيرخواهی برای جامعه و نجات مردم از جهالت، دعوت به رستگاري، حق و عدالت و جلوه هدايت داشته باشد پايدارتر و ماندگارتر است.
نكوداشت اين روزها، نكوداشت حق و نصرت ايمان است. در تاريخ اسلام اين ايام درخشان و تاريخي جلوه‌ای خاص دارد و تاريخ اسلام مزيّن به اين روزهاست.
از جمله مردانی كه در اسلام به واسطه نقش خاص، موقعيت و حفظ مواضع بسيار حسّاس و مسئوليت‌دار بايد خود او و نه روزش بلكه روزهايش و همه‌ی ياد و خاطره‌هايش زنده باشد سيّد بطحا، رئيس مكّه و قبله قبيله است؛ او كه جميع فضايل اخلاقی را دارا بود و همه به او احترام مي‌گذاشتند و شخصيّت و مكارم اخلاقش را مي‌ستودند؛ «عَلَيْهِ بَهَاءُ الْمُلُوكِ وَ وَقَارُ الْحُكَمَاءِ؛ در رخساره او ظرافت پادشاهان و وقار حكيمان ديده مي‌شد»
آري! او كسي نيست جز ابوطالب پدر بزرگوار اميرالمؤمنين علي عليه السلام. كسي كه حكيم معروف عرب «اكتم بن صيفي» وقتي از او پرسيدند: «حكمت و رياست و حُكم و سيادت را از كه آموختی؟» گفت: «از حَليف علم و ادب، سيّد عجم و عرب، ابوطالب بن عبد المطلب».
او بود كه در حمايت از پيغمبر اكرم صلی الله عليه و آله و سلم در حساس‌ترين مواقع تاريخ اسلامی يعني سرآغاز ابلاغ وحی و شروع و ظهور آن، نقش حفاظت و حراست او، اساسی ، سازنده، نجات‌بخش و موجب استقرار اين دين مبين گرديد.
او به همه امت اسلام حق دارد و همه وامدار اويند و روزهاي چهل و دو سال حمايت و كمك و خدمت او به حضرت رسول اكرم صلی الله عليه و‌آله بيش از چهارده هزار روز است كه هر كدامشان تاريخ ساز و الهی است؛ هر يك از اين ايام به حساب پشتيباني آن مرد تاريخ از اسلام و دين توحيد و آن حركت بزرگ كه جامعه‌ي انسانيت را به سوي ترقي و تكامل و خودشناسي و خداشناسي هدايت كرد روز خدا و روز اسلام است.
هيچ كس شمار روزهاي نصرتش از پيغمبر صلي الله عليه و آله و دعوت او و ياری حق به اين شمار نرسيد.
ابوطالب عليه السلام به واسطه فداكاری‌های عجيب و مواجهه محكم با دشمنان دين خدا، آنان را از خاموش كردن نور الهی بازداشت.
همه روزها و همه كارهايش، سزاوار نكوداشت و الگوگيری است. چهارده هزار روز در نصرت و خدمت به رسول خدا صلی الله عليه و‌آله و سلم، همه از ايام الله است.
چهارده هزار روز استقامت، چهارده هزار روز تحمل شدايد، محروميت‌ها، تحريم‌ها و انواع فشارها و توطئه‌های مشركين، اسلام را بيمه كرد.
اين ابوطالب بود و ابوطالب بود و باز هم ابوطالب بود كه در روزهاي نخست و سال‌هاي آغازين دعوت با موقعيت خاص و استفاده از احترام بالايي كه در جامعه داشت از دين خدا پاسداري نمود و پيغمبر را در ابلاغ دعوت ياري مي‌‌داد.
قصيده‌ی لاميّه ابوطالب در مدح حضرت رسول صلی الله عليه و آله، نمونه‌ای از اوج ايمان و خلوص نيت و وفاداری و نصرت كامل او از پيغمبر صلی الله عليه و آله است. اين قصيده به اعتراف بعضی بزرگان ادب و بلاغت و سخن شناس اهل سنت، در اعلی مرتبه‌ی بلاغت و فصاحت است و از قصايد سبعه‌ی معلّقه قوی‌تر و برتر است و به جز ابوطالب، احدی را نمي‌توان سراينده آن گفت. اين قصيده، نشان مي‌دهد كه ابوطالب، آن مرد عزم و تصميم خلل‌ناپذير در پشتيباني از رسالت الهي پيغمبر تا به كجا و تا چه حد مصمم، جازم و قاطع بوده است و در برابر دشمنان قوی پنجه، خطرناك و خونخوار، يك تنه دفاع نموده و اسلام را در مسير حركت غير قابل برگشت قرار داد.
همان گونه كه روزهای همراهی ابوطالب با پيامبر اسلام صلی الله عليه و‌آله و سلم در بين روزهای تاريخ، درخشان است اين قصيده نيز در ميان هزاران قصيده از عرب و عجم كه در مدح پيغمبر و اسلام سروده شده و مي‌شود، ممتاز و يگانه و اساسي است.
سزاوار است مخصوصاً فضلا و طلاب عزيز، آن را كه نزديك به صد بيت است، حافظ باشند.
نسل جوان و جامعه كنوني اسلام بايد تاريخ حيات و زندگي حضرت ابوطالب را وجهه‌ي نظر و الگو قرار دهند و درس‌هاي بزرگ و آموزنده‌ي اين تاريخ را فرا بگيرند.
روز ۲۶ ماه رجب بر حسب مصباحين، مصباح شيخ و مصباح كفعمي، روز وفات اين مرد تاريخ است. سزاوار است همگان از اين روز تجليل نمايند و برنامه‌هاي مناسب براي آن در نظر بگيرند و با مجالس سوگواري و سخنراني و نوشتن مقالات از حقوق اين بزرگوار بر مسلمانان و بر تاريخ اسلام ستايش نمايند.
آيت الله العظمي صافي گلپايگاني
