حضرت محمد (ص) در زمان ازدواج با حضرت خدیجه 25 ساله و حضرت خدیجه نیز 40 ساله بود. ثروت خدیجه از همه قریش بیشتر بود و اهالی مکه با اموال او پیش از آنکه با پیغمبر ازدواج کند تجارت می کردند و خدیجه پس از ازدواج با پیغمبر هر چه داشت به ایشان بخشید، این ثروت هنگفت از پایه های تشکیل دهنده دعوت اسلامی است.

خدیجه اولین بانویی است که اسلام آورده است. در همان زمانی که پیامبر گرامی اسلام از اذیت و آزار و دشواریها رنج می برد، آنجا کسی بود که از بار اندوه و غمهای او می کاست و موجب می شد غمها و اندوه های خویش را به فراموشی سپارد. او خدیجه همان زن با ایمان بود، همان زن گرانقدری که یاور و شریک حضرت محمد(ص) بود.

خدیجه (س) از حامیان راستین رسالت بود، اموال وی در واقع کلید شکست محاصره اقتصادی پیامبر و یارانش بود. او مواد مصرفی را چندین برابر قیمت واقعی می خرید تا اینکه سالهای محاصره اقتصادی با سلامت و رهایی امت سپری و حیله قریش با شکست و ناکامی مواجه شد.

حضرت خدیجه دارای سیره ای بود که بواسطه آن از همه زنان متمایز شده بود، به همین جهت در دوره جاهلیت به طاهره معروف بود و همین لقب برای شرف و افتخار او کافی است.

سال دهم بعثت پیامبر انسانی را از دست داد که عالیترین نمونه وفا و فداکاری و جامعترین بیانگر راستی بود. خدیجه نمونه بارز زن مسلمانی است که برای عقیده و رسالتش پیکار کرد.

پیغمبراکرم (ص) پیکر او را در حجون دفن کرد و سال وفات او عام الاحزان (سال اندوه ها) نامیده شد، حضرت خدیجه به هنگام وفات 65 سال داشت.