مسجد سلطان عمر علی سیف الدین، یک مسجد اسلامی سلطنتی است که در بندر سری بگاوان در برونئی این کشور ثروتمند واقع شده است. این مسجد به عنوان یکی از مساجد تماشایی آسیا و جاذبه توریستی محسوب می‌شود.
مسجد سلطان عمر سیف الدین در میان مردم برونئی نشان اختصاصی کشورشان نیز به شمار می رود.
این مسجد پس از بیست و هشتمین سلطان برونئی نامگذاری شد که به عنوان نماد اسلام در برونئی مشاهده می شود.
این بنا در سال ۱۹۵۸ تکمیل شد و نمونه گیرا از معماری مدرن اسلامی است و بزرگترین مسجد در خاور دور محسوب می شود.
معماری این مسجد مخلوطی از معماری اسلامی و ایتالیایی است و توسط یک معمار ایتالیایی طراحی شده است. این مسجد روی بر روی یک تالاب مصنوعی نزدیک شعبه‌هایی از رود برونئی ساخته شده است. این مسجد توسط یک دهکده آبی به نام کامپونگ آیر محاصره شده است.
مسجد سلطان عمر سیف الدین دارای مناره های مرمری و گنبد طلا با صحنها و باغهای حاصلخیز و مملو از فواره می‌باشد. مسجد توسط تعداد زیادی درخت و باغ گل محاصره شده که در اسلام نشان و تفسیری از بهشت است.
همچنین یک پل بزرگ وجود دارد که مسیر پر پیچ و خمی را از میان تالاب به سمت دهکده آبی کامپونگ آیر طی می‌کند. همچنین یک پل مرمر دیگر وجود دارد که به بنا منتهی می‌شود و شبیه یک کشتی است که در یک زمان مورد استفاده جشنها و مراسم رسمی بوده است.
گنبد اصلی که قابل شناسایی‌ترین خصیصه این بناست، با طلای خالص پوشیده شده و این مسجد در ۵۲ متر ارتفاع واقع شده که از هر جایی در بندر سری بگاوان می‌توان آن را دید.
مناره اصلی بلندترین قسمت مسجد است و آمیزه ای است از سبک معماری رنسانس و ایتالیایی که منحصربه‌فرد است و مانند آن در مساجد دیگر در سراسر جهان دیده نشده است. این مناره یک آسانسور مدرن دارد که به بالای بنا می‌رود.
مردمی که به بالای این مناره می‌روند، می‌توانند منظره‌ای از شهر را ببینند. داخل مسجد مخصوص نمازگزاران است و دارای شیشه کاری منقوش موزاییکی باشکوهی است.
همچنین بسیاری طاقها، نیم گنبدها و ستونهای مرمرینی وجود دارد. تقریباً تمام مواد استفاده شده در این بنا از کشورهای دیگر آورده شده است. مرمر آن از ایتالیا، گرانیت از شانگهای، چلچراغهای کریستال از انگلیس و فرشها از ایران آورده شده است.
