زبان رسمی: اَمهاری

نوع حکومت :جمهوری دمكراتيك فدرال اتيوپي

مساحت:  300/104/1کیلومتر مربع

 جمعیت : تقريبا 84  ميليون نفر

 واحد پول:     بیر (ETB)

آديس آبابا پايتخت اتيوپي

موقعيت جغرافيائي:

اِتیوپی با نام رسمی جمهوری دموکراتیک فدرال اتیوپی کشوری محصور در خشکی واقع در شاخ آفریقاست. این کشور با 84 میلیون نفر جمعیت دومین کشور پرجمعیت و با  100/1 هزار کیلومتر مربع دهمین کشور بزرگ آفریقا است.

اتیوپی از شمال با اریتره ، از غرب با سودان از شرق و جنوب شرقی با سومالی، جیبوتی در شرق و کنیا در جنوب همسایه است و از قدیم‌ترین کشورهای مستقل آفریقا و یکی از کهن‌ترین کشورهای جهان است . این کشور پس از ارمنستان دومین کشوری بود که مسیحیت را دین رسمی خود اعلام کرد.

اتیوپی بیست و هفتمین کشور بزرگ دنیا محسوب می‌گردد.

بخش اصلی اتیوپی در منطقه شاخ آفریقا که وسیع ترین منطقه شرقی قاره آفریقا بحساب می‌آید ، واقع گردیده‌است.  در داخل اتیوپی مجموعه‌ای از کوهستان و فلات‌های پست وجود دارند که با دره بزرگ ریفت از هم تفکیک شده‌اند. بطور کلی مسیر این دره از جنوب غرب به شمال شرق کشیده شده که زمین‌های پست بنام استپ‌ها و یا زمین‌های نیمه صحرائی ، آنرا پوشانده‌است. گوناگونی بسیار زیاد انواع زمین در این کشور باعث وجود انواع آب و هوا ، خاک ، سرسبزی طبیعی و ترکیبات جمعیتی گردیده‌است.

دریاچه وونچی در اتیوپی

آب وهوا و بوم شناسی

ارتفاع سطح و نحوه قرار گرفتن جغرافیائی باعث بوجود آمدن سه ناحیه آب و هوائی شده‌است: منطقه سرد در ارتفاع بالای ۲۴۰۰ متر (۷۹۰۰ فوت) قرار داشته و دامنه درجه دما از حدود نقطه انجماد تا ۱۶ درجه سانتیگراد (۳۲ درجه - ، ۶۱ درجه فارنهایت؛ در نوسان است. منطقه دمائی در ارتفاع ۱۵۰۰ تا ۲۴۰۰ متری (۴۹۰۰ – ۷۹۰۰ فوت) دارای دامنه درجه دما از ۱۶ تا ۳۰ درجه سانتیگراد (۶۱ درجه - ؛ ۸۶ درجه فارنهایت) ؛ می‌باشد ؛ و منطقه گرم در ارتفاع زیر ۱۵۰۰ متر (۴۹۰۰ فوت) قرار داشته که آب و هوای آن بصورت حاره‌ای و خشک و درجه حرارت آن در طول روز از ۲۷ تا ۵۰ درجه سانتیگراد (۸۱ درجه - ؛ ۱۲۲ درجه فارنهایت) است. فصل معمول بارندگی از نیمه ماه ژوئن تا اواسط ماه سپتامبر (در مناطق جنوبی طولانی‌تر است) می‌باشد که به دنباله بارش‌های متناوب فوریه تا مارس می‌آید ؛ مابقی ماههای سال خشک هستند.

اتیوپی از لحاظ بوم شناسی کشوری با آب وهوای متنوع می‌باشد. دریاچه تانا در شمال سرچشمه نیل آبی است. این کشور همچنین دارای انواع حیوانات بومی بسیار است که از مهمترین آن‌ها می‌توان از میمون گلادا ، بز کوهی والیا و  گرگ اتیوپیایی (یا روباه میمون نما) نام برد.

پارک ملی اتیوپی

همچنین این کشور برای مدت‌های مدید محل تلاقی تمدن‌های شمال آفریقا ، خاورمیانه و باقی مناطق آفریقا بوده‌است . بعنوان یک خصوصیت شاخص در میان ملت‌های آفریقائی ، اتیوپی هرگز مستعمره کشورهای دیگر نبوده و همیشه استقلال خود را در درگیری‌های سطح آفریقا حفظ نموده‌است.

از زمان‌های قدیم ، اتیوپی عضو سازمان‌های بین‌المللی بوده‌است. از جمله: در سال ۱۹۴۲ با امضای منشور ملل متحد به عضویت سازمان ملل متحد در آمد. همچنین پس از تأسیس مرکز سازمان ملل در قاره آفریقا، اتیوپی بعنوان پنجاه و یکمین عضو اصلی سازمان ملل متحد پذیرفته گردید. از سوی دیگر مرکز مدیریت و یکی از بنیانگذاران اصلی سازمان اتحاد آفریقا که نام فعلی آن اتحادیه آفریقاست، می‌باشد.

تاریخچه:

سابقه سکونت انسان در اتیوپی به زمان‌های بسیار دور بر می‌گردد: قدمت استخوان‌های انواع انسان‌های اولیه که در اتیوپی کشف شده‌اند، مربوط به 8500  سال قبل می‌باشد.

سرزمین اتیوپی بهمراه اریتره و نواحی جنوب شرقی دریای سرخ در سواحل سودان، تشکیل دهنده مناطقی هستند که بعنوان سرزمین مصر باستان و " پانت" یا "تا نتجرو"، بمعنی سرزمین خدایان شناخته می‌شوند. ریشه تاریخی این اقوام را قرن بیست و پنجم قبل از میلاد ذکر کرده‌اند. حدود قرن هجده قبل از میلاد، یک پادشاهی بنام Dʿmt در نواحی شمالی اتیوپی و اریتره شکل گرفت که پایتخت آن با نام یحا در اتیوپی شمالی ایجاد شد. اکثر مورخان معاصر این تمدن را اگرچه بدلیل تفوق دریای سرخ تحت نفوذ صبا بود، بومی می دانند، در حالی که دیگران D`mt را بعنوان نتیجه اختلاط صبائی‌های با "فرهنگ برتر" با مردم بومی می‌دانند ؛ اقلیت کوچکی نیز این پادشاهی را کاملاً بعنوان امپراتوری صبائی دانسته و اهالی اتیوپی را نسل حاصل از اختلاط مهاجران باستانی صبا و مردم بومی آفریقا قلمداد می‌نمایند. بهرحال ، شواهد باستان شناسی موجود حاکی از آنست که در یک مقطع زمانی یک منطقه با نام صبا در شمال اتیوپی و اریتره وجود داشته‌است ؛ ولیکن اکثر تحصیل کردگان امروزی این کشور را با نام اتیوپی صبا می‌نامند زیرا این کشور ماهیتی مجزا از منطقه صبا در یمن دارد.

بعد از سرنگونی حکومت دمت در قرن پنجم قبل از میلاد ، این فلات تحت کنترل پادشاهی‌های کوچک‌تر که بعداً ظاهر گشتند، درآمد. این کنترل تا صعود یکی از این سلطنت‌ها بنام پادشاهی اکسام که نیای اتیوپی قرون وسطی و امروز بحساب می‌آمد، در قرن اول قبل از میلاد ادامه داشت

شاخص دهه ۱۸۸۰ درگیری‌های آفریقا و مدرنیزه شدن اتیوپی می‌باشد، در این زمان ایتالیا شروع به رقابت با انگلیس بر سر کشورهای منطقه نمود. بندر اساب نزدیک به ورودی جنوبی دریای سرخ توسط یک شرکت ایتالیائی از سلطان محلی خریداری و در مارس ۱۸۷۰ بعنوان مستعمره اتیوپی اعلام گردید. بعدها در سال ۱۸۹۰ این محل به کانون قدرت ایتالیا تبدیل و به نام اریتره خوانده شد. نتیجه در گیری‌های دو کشور به نبرد آدووا در سال ۱۸۹۶ انجامید که در آن اتیوپیایی‌ها با شکست دادن نیروهای مستعمراتی و حفظ استقلال خود تحت رهبری منلیک دوم، جهان را بشگفتی وا داشتند. در مورخه ۲۶ اکتبر سال ۱۸۹۶ ایتالیا و اتیوپی یک پیمان مشروط صلح به امضاء رسانیدند.

در اوایل قرن بیستم، امپراتور هایله سلاسی اول که متعهد به تسریع در مدرنیزه کردن اتیوپی بود، به حکومت رسید -؛ حکومت او تنها در دوره کوتاه اشغال توسط ایتالیا قطع گردید (۱۹۳۶ -؛ ۱۹۴۱). در سال ۱۹۴۱، انگلیسی ها و سربازان وطن دوست اتیوپی سرزمین مادری اتیوپی را آزاد ساختند و بدنبال آن در تاریخ ۳۱ ژانویه ۱۹۴۱، پادشاهی تثبیت گشته و انگلستان (بدون هیچ امتیاز خاصی برای خود) حق حاکمیت کامل آن را با امضای توافقنامه انگلو – اتیوپیایی در دسامبر ۱۹۴۴، به رسمیت شناخت.

حکومت هایله سلاسی در سال ۱۹۷۴ (میلادی) و هنگامی که یک نظامی گری هوادار – شوروی مارکسیست – لنینیست حزب بنام دررگ او را سرنگون و حکومت تک حزبی کمونیستی را بوجود آورد ، به پایان رسید . نظام تازه تشکیل شده نیز شاهد چندین کودتای خونین ، شورش ، قحطی‌های گسترده و مشکل پناهندگی‌های وسیع بود. در سال ۱۹۷۷ سومالی به اتیوپی حمله نمود که باعث بروز جنگ اوگادن گردید؛ ولی اتیوپی بسرعت آنها را با سیل تجهیزات نظامی اتحاد شوروی شکست داده و در سال بعد نیز با حضور نظامیان کوبا و همکاری نظامی با آلمان شرقی و یمن جنوبی اتحادی مستحکم را بوجود آورد.

علی‌رغم بوجود آوردن یکی از بزرگترین ارتش‌های آفریقا که از کمک نظامی کشورهای بلوک سوسیالیست سود می‌جست، شورش‌های بی پایان در استان‌های اریتره و تیگرای در سال ۱۹۸۵ منجر به قحطی گسترده و تغییرات حکومت در رژیم تحت حمایت بلوک سوسیالیست گردید. بدنبال آن در سال ۱۹۹۱ حکومت دررگ از جبهه آزادی خلق اریتره (ائی پی ال اف) در مناطق شمالی شکست خورده و در مناطق دیگر نیز مغلوب جبهه انقلابی دمکراتیک خلق اتیوپی (ائی پی آر دی اف) که ائتلافی از نیروهای نظامی شورشی و عمدتاً شامل جبهه آزادیبخش خلق تیگرائی بود ، گردید.

در سال ۱۹۹۳، و بدنبال برگزاری همه پرسی، استان اریتره استقلال خود از اتیوپی را بدست آورده و به بیش از بیست سال در گیری نظامی خاتمه داده شد. در سال ۱۹۹۴، قانون اساسی پذیرفته گردید که به برگزاری اولین انتخابات چند حزبی اتیوپی در سال بعد از آن انجامید. در ماه می ۱۹۹۸ اختلافات بر سر مرزهای اریتره باعث بروز جنگ اریتره – اتیوپی گردید که تا ژوئن سال ۲۰۰۰ بدرازا انجامید. این جنگ باعث مشکلات اقتصادی ملی شد ، ولی در عین حال تقویت ائتلاف حاکم را بدنبال داشت.

در تاریخ ۱۵ می سال ۲۰۰۵ (میلادی) اتیوپی انتخابات چند حزبی دیگر را برگزار نمود که نتیجه آن بازگشت مناقشه انگیز ائی پی آر دی اف بقدرت بود. در اوایل ماه ژوئن و سپس در ماه نوامبر ،  پلیس تحت فرمان ائی پی آر دی اف بسوی تظاهر کنندگان آتش گشوده و ۱۹۴ نفر کشته و هزاران نفر (شامل رهبران شاخص مخالف) را که معترض به انتخابات و مدعی تقلب در آن بودند، را بازداشت نمود.

سیاست:

انتخابات مجلس موسسان ۵۴۷ نفری اتیوپی در ماه ژوئن سال ۱۹۹۴ برگزار شد. این مجلس قانون اساسی جمهوری فدرال دمکراتیک اتیوپی را در دسامبر ۱۹۹۴ اختیار نمود. اولین انتخابات پارلمان مردمی و مجالس قانون گذاری محلی اتیوپی در ماه‌های می و ژوئن سال ۱۹۹۵ (میلادی) برگزار گردیدند. اکثر جناح‌های مخالف این انتخابات را تحریم نمودند. نتیجه این انتخابات پیروزی شایان جبهه انقلابی دمکراتیک خلق اتیوپی (ائی پی آر دی اف) بود. ناظران بین‌المللی و غیر دولتی نتیجه‌گیری نمودند که احزاب مخالف امکان حضور در انتخابات را داشتند ولی خودشان از این امر امتناع نمودند.

دولت جمهوری فدرال دمکراتیک اتیوپی در اوت سال ۱۹۹۵ مستقر گردید. اولین رئیس جمهور این دولت نگاسو گیدادا بود. دولت تحت رهبری ائی پی آر دی اف نخست وزیر ملس زناوی مروج سیاست فدرالیسم نژادی بوده و قدرت زیادی به مقامات محلی متکی به سیاست نژادی اعطاء نموده‌است. امروزه اتیوپی دارای 9 منطقه دارای مدیریت نیمه مختار می‌باشد که قدرت تحصیل درآمد مستقل و هزینه نمودن آن بنا به مقتضی خود را دارا می‌باشند. تحت کنترل حکومت فعلی، مردم اتیوپی از هر زمان دیگری در تاریخ ، از مشارکت بیشتر سیاسی و مباحثات آزاد بهره‌مند هستند، اگرچه برخی از آزادی‌های اساسی شامل آزادی مطبوعات در عمل بنوعی محدود می‌گردند.

دولت زناوی مجدداً در انتخابات چند حزبی سال ۲۰۰۰ اتیوپی به پیروزی رسید.

از سال ۱۹۹۱ (میلادی)، اتیوپی به تحکیم روابط صمیمانه با ایالات متحده و اروپای غربی پرداخته و در پی دریافت کمک‌های اساسی اقتصادی از کشورهای غربی و بانک جهانی بوده‌است. در سال ۲۰۰۴، دولت تلاشی را در جهت انتقال بیش از دو میلیون نفر از مناطق بایر کوهستانی شرق با طرح این ادعا که این تغییرات جمعیتی باعث کاهش کمبود مواد غذائی خواهد شد، نمود.

اتیوپی اقدام به برگزاری انتخابات عمومی در ماه می سال ۲۰۰۵ نموده که در آن رکورد تعداد رای دهندگان با رای ۹۰ درصد واجدین شرایط شکسته شد. در حالیکه مسئولیت برگزاری این انتخابات با تیم ناظر آنا گومز از اتحادیه اروپا و بمنظور انجام آن بر اساس استانداردهای بین‌المللی انتخابات آزاد و منصفانه بود، گروه‌های دیگر نظری کاملاً متفاوت داشتند. گزارش مورخه ۱۴ سپتامبر اتحادیه آفریقا شامل ستایشی با این مضمون بود که "مردم اتیوپی تعهد واقعی خود به ایده‌آل‌های دمکراتیک را بنمایش گذاشتند"، و در ۱۵ سپتامبر مرکز کارتر ایالات متحده اینگونه نتیجه‌گیری کرد که "اکثریت نتایج ماخوذه از انتخابات ۱۵ ماه می و جدول بندی آن قابل اعتماد بوده و در شرایط رقابتی برگزار گردیده‌است". بهرحال به این نکته جلب نظر نمود که به برخی از ناظران انتخاباتی خارجی (شامل آنا گومز از اتحادیه اروپا ) مجوز لازم و مدارک مورد نیاز جهت سفر به مناطق روستائی کشور و نظارت بر آن مناطق داده نشده بود. از آن بدتر، این تاخیرات درست چند روز قبل از انتخابات اتفاق افتاده و نقش دولت در آنها را تأیید می‌نمود ، ولی شواهد محکمی برای متهم نمودن آن‌ها در دست نبود. در همین حال وزارت امور خارجه آمریکا در مورخه ۱۶ سپتامبر اعلام نمود که "این انتخابات را می‌توان بعنوان سنگ زیر بنائی در روش نو و رقابتی برگزاری انتخابات در نظام چند حزبی در یکی از بزرگترین و مهمترین کشورهای آفریقائی بشمار آورد." حتی بیانیه اولیه سال ۲۰۰۵ اتحادیه اروپا اینگونه اعلام می‌داشت که"... روش‌های انتخاباتی بصورت عمومی مثبت ارزیابی می‌گردند. رتبه ارزیابی کلی روش انتخابات در حد ۶۴٪ خوب و ۲۴٪ بسیار خوب تعیین گردید".

شکایت گروه‌های مخالف مبنی بر آنکه حزب حاکم ای پی آر دی اف بطور گسترده در انتخابات موجبات ارعاب و تقلب را فراهم آورده، موجب اعلام تقلب در ۲۹۹ حوزه انتخاباتی گردید. کلیه این ادعاها توسط هیئت ملی نظارت بر انتخابات اتیوپی که اعضای آن توسط نخست وزیر ملس برگزیده شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند که باعث تأخیر در اعلام نتایج گردیدند. در ماه ژوئن ۲۰۰۵ در حالیکه هنوز نتیجه انتخابات نامشخص بود، یک گروه از دانشجویان به ادعاهای تقلبات اعتراض نمودند. این در حالی بود که اعتراض توسط دولت بمدت یکماه ممنوع اعلام شده بود. دولت اظهار نموده بود چنانچه تا یکماه هیچ اعتراضی صورت نپذیرد، تنش‌های سیاسی اتیوپی کاهش می‌یابد.

با فراخوان مخالفان به اعتصابات عمومی و بایکوت پارلمان جدید، موج اعتراضات خیابانی مجدداً در همان سال بالا گرفته و مردم از پذیرش نتیجه انتخابات سر باز زدند. ماموران پلیس یکبار دیگر سعی در مهار اعتراضات نمودند که این بار باعث کشته شدن چهل و دو نفر از مردم و از جمله هفت مأمور پلیس در  آدیس آبابا گردید. یک مأمور دیگر نیز بعداً بر اثر شدت جراحات وارده با انفجار نارنجک دستی درگذشت. در این درگیری‌ها هزاران نفر بازداشت شده و به مراکز زندان در نقاط مختلف کشور انتقال یافتند.

بدنبال اثبات تقلب در انتخابات، تظاهراتی مسالمت آمیز توسط حامیان گروه‌های مخالف برگزار گردید. سربازان حکومتی ۱۹۳ تظاهر کننده مسالمت انگیز را بخاک و خون کشیدند. در یک گفتگوی مصاحبه‌ای که توسط بی. بی. سی. در تاریخ ۴ ژوئیه بین استفان ساکور و نخست وزیر اتیوپی برگزار گردید، نخست وزیر قبول نمود که شخصاً دستور کشتار جمعی را به سربازان داده‌است.

تا ماه فوریه ۲۰۰۶، صدها نفر در بازداشت باقی ماندند تا در ماه مارس محاکمه شوند. در این زمان ۱۱۹ نفر شامل روزنامه نگاران به جرم افتراء و رهبران جناح‌های مخلف به جرم خیانت محاکمه گردیدند. سازمان‌های حقوق بشر نسبت به وضعیت سلامت برخی از این زندانیان ابراز نگرانی نمودند. آنها همچنین نگرانی‌های خود را در باب آزادی مطبوعات اعلام کردند.

در مورخ ۵ سپتامبر سال ۲۰۰۵، هیئت ملی نظارت بر انتخابات اتیوپی نتیجه نهائی انتخابات را اعلام نموده و در آن تأیید نمود که حزب حاکم جبهه انقلابی دمکراتیک خلق اتیوپی هنوز کنترل خود بر دولت را حفظ خواهد نمود ولی گروه‌های مخالف امکان افزایش سهم خود در کرسی‌های پارلمان از ۱۲ به ۱۷۶ را خواهند داشت. ائتلاف اتحاد و دمکراسی موفق به احراز تمام کرسی‌های پارلمان بجز یک کرسی در آدیس آبابا، هم در مجلس و هم در شورای شهر گردید. بر اساس گزارش بی. بی. سی. به نقل از قاضی ارشد مشیشا کسی که مسئولیت کمیته تحقیق کشتار فراریان اتیوپی را بر عهده داشت، پلیس اتیوپی ۱۹۳ معترض را قتل‌عام نمود. بسیاری از قضات ارشد، ژنرال‌های نظامی و سیاستمداران بدنبال اخذ پناهندگی از اروپا و ایالات متحده آمریکا بودند. در نتیجه این اعتراضات که به دستگیری هزاران تن از معترضان نیز انجامید، برخی اعضای پارلمان و مقامات ارشد شامل شهردار منتخب آدیس آبابا، دکتر برهانو نگا، پروفسور مسفین ولدی ماریام، یک عضو شاخص فعالان حقوق بشر، یک وکیل بنام بیرتوکان میدکسا نیز دستگیر شدند. بنا بر نظر تشاله آبرا، یکی از عالیرتبه‌ترین قضات اتیوپی و کسی که بدنبال « آزار مستمر» دولت از کشور خارج گردید، دولت ملس در کشتار مردمی از حکومت‌های ماقبل خود پیشی گرفته‌است.

بدنبال فرار ولدی- میکائیل مشیشا قائم مقام گروه ده نفره تحقیق درباره گشودن آتش بروی مردم در اکتبر ۲۰۰۶، این شخص تأیید نمود که ۱۹۳ نفر در جریان اعتراضات انتخاباتی کشته شدند.

 شورای سلطنتی اتیوپی:

شورای سلطنتی اتیوپی سازمانی است که بر اساس قانون اساسی سمت مشاوره در امور حکومت به امپراتوران اتیوپی را دارا می‌باشد. این مشاوره از طرف مقام سلطنت انجام شده و اعضای این شورا نیز منتخب امپراتور هستند.

هم اکنون سلطنت در اتیوپی منسوخ شده‌است ولیکن سلطنت طلبان اتیوپی هنوز شورای سلطنتی را اداره می‌نمایند. در تاریخ ۱۶ مارس سال ۲۰۰۵، پرنس ارمیاس سهل سلاسی مجدداً توسط شاهنشاه زرا یاکوب امها سلاسی بعنوان رئیس شورای سلطنتی اتیوپی منصوب گردید. زرا یاکوب امها سلاسی بعنوان امپراتور در تبعید اتیوپی محسوب می‌گردد.

بخش‌های حکومتی:

قبل از سال ۱۹۹۶، اتیوپی به سیزده استان تقسیم گشته بود که اکثر آن‌ها ریشه در مقاطع تاریخی داشتند. در حال حاضر اتیوپی دارای یک سیستم حکومتی ردیفی است که متشکل است از دولت فدرال که نظارت بر ایالات محلی نژادی، مناطق، محلات ("ورداها") و ("کبلههای") مجاور را برعهده دارد.

اتیوپی به  9 منطقه نظارتی قومی بنام ("کیلیلوچ" مفرد "کیلی") تقسیم گردیده که این مناطق نیز به نوبه خود به شصت و هشت منطقه و دو شهر شاخص (" استه دادر اکابابی وچ" مفرد "استه دادر اکابابی"): آدیس آبابا و دایر داوا (در روی نقشه بترتیب زیر مجموعه‌های ۱ و ۵) تقسیم گردیده‌اند. این مناطق در مرحله بعدی تقسیم بندی، به ۵۵۰ "وره داس" و ۶ "وره داس" ویژه تقسیم می‌شوند.

مردم:

مردم اتیوپی عمدتاً از نژاد دورگه سامی و سیاه هستند و به زبان‌های متعددی مانند زبان‌های امهاری، سودو، اینور، چها، تیگره، سیلته و هراری تکلم می‌کنند. عربی نیز در این کشور رایج است. بیش از شصت درصد از مردم اتیوپی مسیحی می‌باشند.

 اتیوپی چهل و هشت زبان بومی دارد و رایج‌ترین زبان خارجی در میان تحصیل‌کردگان این کشور زبان انگلیسی است. انگلیسی در دبیرستان‌ها تدریس می‌شود و امهاری پیش از این زبان اصلی تدریس در دبستان‌ها بود اما از چند سال قبل زبان‌های محلی هم‌چون اورومیفا و تیگرینیا این نقش را برعهده گرفته‌اند. اتیوپی، خط ویژه خود را دارد که گعز نامیده می‌شود.

جمعیت اتیوپی بسیار متنوع است. زبان اکثر مردم سامی یا زبان گاشیتیک می‌باشد. نژادهای ارومو، امهارا و تیگرائی‌ها بیش از سه چهارم ترکیب جمعیت را تشکیل می‌دهند ولیکن بیش از ۸۰ گروه قومی مختلف در اتیوپی زندگی می‌کنند. جمعیت برخی از این گروه‌ها از ۱۰۰۰۰ نفر تجاوز نمی‌کند.

بر اساس جدیدترین سرشماری ملی سال ۱۹۹۴، مسیحیان ۶۱٪، مسلمانان ۳۳٪ و پیروان مناسک سنتی ۵٪ جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند. مسیحیت ارتودکس حضوری غالب در نواحی مرکزی و شمالی اتیوپی دارد. این در حالیست که هم ارتودکس و هم پروتستان در مناطق جنوب و غرب اتیوپی حاکمیت دارند.

اتیوپیایی هائی که به زبان سامی صحبت می‌کنند از یک سو و اهالی اریتره از سوی دیگر مجتمعا از خود بعنوان "حبشه" یا "آبیشاً یاد می‌کنند. اگرچه گروه‌های دیگر این اسامی را به این دلیل که اشاره به اقوام خاص دارند، رد می‌نمایند. فرم عربی این واژه (الحبشه) ریشه کلمه " حبشه " است که اشاره به نام اتیوپی در زبان انگلیسی و دیگر زبان‌های اروپائی دارد.

دانشگاه آدیس آبابا

 اقتصاد:

اتیوپی از لحاظ تاریخی یکی از بهترین اقتصادهای جهان را دارا می‌باشد که در طول دوران سلطنت هایله سلاسی که در آن ارزش دلار اتیوپی خیلی بالا رفته بود، نیز ادامه داشته‌است. اتیوپی در مرز یک ملت کامیاب قرار داشت. اما در هر صورت پس از انقلاب سال ۱۹۷۴ (میلادی)، نحوه اداره اقتصاد اتیوپی بصورت اقتصاد سوسیالیستی تغییر یافت: کنترل‌های قدرتمند ایالات تثبیت گشته و بخش عمده‌ای از اقتصاد و از جمله صنایع مدرن، کشاورزی سطح بالا و تجاری، کلیه زمین‌های کشاورزی، مناطق اجاره‌ای شهری و کلیه موسسات مالی به بخش خصوصی منتقل گردیدند. از نیمه سال ۱۹۹۱ (میلادی)، اقتصاد شروع به حرکت بسمت اقتصاد بازار محور غیر متمرکز نموده و تأکید آن بر ابتکار عمل فردی قرار گرفت که نتیجه آن یک دهه رکود اقتصادی بود. در سال ۱۹۹۳ (میلادی) حرکت تدریجی خصوصی سازی کسب و کار، صنعت، بانکداری، کشاورزی، تجارت و بازرگانی ادامه یافت.

یکی از مارکت های عمومی در اتیوپی

مركز اقتصادي اتيوپي در آديس آبابا

با این‌حال، اتیوپی بصورت کامل یک کشور خصوصی نیست. حزب حاکم ائی پی آر دی اف کنترل بیش از پنجاه مؤسسه تجاری قدرتمند در اتیوپی را در دست دارد. این روش نسخه کپی برداری شده از اقتصاد چین می‌باشد. برخی از این موسسات عبارتند از امباسل، تیکور آبای، دینشو، مگا و غیره. هم اکنون بسیاری از مایملک رژیم قبل بنام خصوصی سازی به این موسسات تحت کنترل ائی پی آر دی اف انتقال یافته‌اند. از آن گذشته، بر اساس قانون اساسی اتیوپی، حق مالکیت زمین تنها به « ایالت و مردم » تعلق دارد، لکن شهروندان تنها امکان اجاره زمین تا ۹۹ سال را داشته و قادر به اجاره مجدد، فروش و یا تملک زمین نیستند.

بخش‌های اقتصادی

در اتیوپی کشاورزی حدود ۴۱ درصد تولید ناخالص ملی (GDP)، ۸۰ درصد صادرات و ۸۰ درصد نیروی کار را تشکیل می‌دهد. بسیاری از فعالیت‌های دیگر اقتصادی از جمله بازاریابی، پردازش و صادرات محصولات کشاورزی نیز به رشته کشاورزی وابسته هستند. تولید بصورت فشرده دارای اساسی معیشتی بوده و بخش عمده‌ای از کالاهای صادراتی توسط بخش کوچکی فراورده‌های سود آور کشاورزی تأمین می‌گردد. محصولات اصلی این کشور شامل قهوه، موج (" بعنوان مثال " لوبیا )، دانه‌های روغنی، غلات، سیب زمینی، نیشکر و سبزیجات می‌گردد. اقلام کشاورزی، صادرات عمده این کشور را تشکیل داده و قهوه پر درآمدترین محصول بحساب می‌آید. بنظر می‌رسد جمعیت دام اتیوپی، بزرگترین رقم در کل قاره آفریقا را تشکیل داده و از سال ۱۹۸۷ (میلادی) ۱۵ درصد تولید ناخالص کشور را شکل داده‌است.

صادرات و واردات:

تولید ناخالص داخلی این کشور 07/55 میلیارد دلار است. اتیوپی  27/27 میلیون نفر نیروی کار دارد که ۸۰ درصد آنها در بخش کشاورزی مشغول به کارند.

۳۸٫۷ درصد از مردم آن زیر خط فقر زندگی می‌کنند و نرخ تورم در آن   9/15 درصد است.

صادرات:

مهمترین کالای صادراتی این کشور قهوه‌است و دیگر فراورده‌های آن عبارتند از:

میوه ، سبزیجات ،  دانه‌های روغنی ،  چرم و پوست و حیوانات زنده

 صادرات اتيوپي به كشورهاي آلمان ( 8/12درصد )، چین ( 6/10درصد )، ژاپن (5/7 درصد)، آمریکا (8/6 درصد)، عربستان سعودی (9/5 درصد)، جیبوتی (8/5 درصد)، ایتالیا (۵ درصد) صورت مي گيرد.

واردات:

کالاهای وارداتی به این کشور عبارتند از:

مواد غذایی، حیوانات زنده ،  نفت و محصولات آن، مواد شیمیایی، ماشین‌آلات ، وسایل نقلیه موتوری،    غله، منسوجات.

این اقلام از کشورهای، عربستان سعودی (۱۸ درصد)، چین (3/11 درصد)، هند (1/8 درصد)، ایتالیا (1/5 درصد)، آلمان (1/4 درصد ) وارد می‌شود.

تاریخچه ورود اسلام به اتیوپی

اتیوپی نخستین‌ پایگاه‌ اسلام‌ و مأمن‌ برخی‌ از صحابی‌ بزرگ‌ پیامبر اسلام(ص) است‌. پیش‌ از آن‌ كه‌ اسلام‌ در جزیرةالعرب‌ بسط‌ یابد، در جریان‌ نخستین‌ هجرت‌ مسلمانان‌ به‌ حبشه‌ یا اتیوپی وارد شد.

حبشه‌ به‌ علت‌ پذیرایی‌ از مسلمانان‌ مهاجر، از جهاد اسلامی‌ مستثنی شد. نجاشی‌، نخستین‌ پادشاهی‌ بود كه‌ به‌ اسلام‌ گروید و مزار وی‌ اكنون‌ زیارتگاه‌ مسلمانان‌ این‌ كشور است‌. 

کمتر نیمی‌ از جمعیت اتیوپی‌ را مسلمانان‌ تشكیل‌ می‌دهند.

اسلام‌ در آغاز میان‌ عشایر ساحل‌ دریای‌ سرخ‌ رایج‌ شد، سپس‌ به‌ سمت‌ شمال‌ و بلندی‌های‌ شرقی‌ گسترش‌ یافت‌.

كشور حبشه‌ از نظر جغرافیایی‌ در نزدیكی‌ محل‌ تولد اسلام‌ قرار گرفته‌ و همسایه‌ كشور حجاز است‌.

مسلمانان‌ اتیوپی‌

 مسلمانان‌ اتیوپی‌ از دیرباز مانده‌ بودند، مسلمانان‌، خائنان‌ و همدستان‌ دشمن‌ خوانده‌ می‌شدند تا جایی‌ كه‌ اقدام‌های‌ كیفری‌ ضد عده‌ای‌ از رهبران‌ و جوامع‌ مسلمان‌ اجرا شد.

ایتالیایی‌ها، دادگاه‌های‌ شریعت‌ را تاسیس‌ كرده‌ بودند، دادگاه‌های‌ شریعت‌ (اسلامی‌) در اعلامیه‌ سال‌ 1962 در بخش‌ دادگاه‌ها و قانون‌ آیین‌ دادرسی مدنی‌، قانونی‌ شناخته‌ نشدند.

در سال‌های‌ 1960تا 1970 بروز تحولات‌ جدید در آفریقا، جهان‌ اسلام‌ و اتیوپی‌، اوضاع‌ به‌ تدریج‌ به‌ نفع‌ مسلمانان‌ اتیوپی‌ تغییر یافت‌.

تظاهرات‌ مسلمانان‌ اتیوپی‌ ساكن‌ آدیس‌ آبابا در آوریل‌ 1974 كه‌ از قبل‌ برنامه‏ریزی‌ و سازماندهی‌ شده‌ بود، یكی‌ از نخستین‌ و بزرگ‌ترین‌ نشانه‌ های‌ ظهور اعتراض‌های‌ مردمی‌ و در خواست‌ بهبود وضعیت‌ و جبران‌ مظالم‌ گذشته‌ بود.

در 15 سپتامبر 1975 میلادی‌ هیاتی‌ به‌ سرپرستی‌ حاج‌ محمد ثانی‌ حبیب‌، امام‌ مسجد انور به‌ همراه‌ نمایندگان‌ مسلمانان‌ استان‌های‌ گوناگون‌ كشور با سرهنگ‌ امان‌ میكائیل‌ عاندوم‌ رئیس‌ شورای‌ نظامیان‌(DERG) و وزیر دفاع‌ ملاقات‌ كردند. در این‌ دیدار، امام‌ مسجد انور از طرف‌ مسلمانان‌ اتیوپی‌ حمایت‌ خود را از تحولات‌ جاری‌ اعلام‌ كرد.

در 22 سپتامبر 1975 حكومت‌ جدید اعلام‌ كرد كه‌ تعطیلات‌ مذهبی‌ و ملی‌ را برای‌ مسیحیان‌ و مسلمانان‌ رعایت‌ خواهد كرد و بر همین‌ اساس‌ برای‌ نخستین‌ بار عید قربان‌ (الاضحی‌) به‌ صورت‌ تعطیل‌ رسمی‌ در نظر گرفته‌ شد.

همچنین‌ سالروز ولادت‌ پیامبر اكرم‌(ص) برای‌ نخستین‌ بار روز سه‌ شنبه‌ 24 مارس‌ 1975 به‌ صورت‌ تعطیل‌ رسمی‌ اعلام‌ شد.

در دسامبر 1974 كمیته‌ای‌ تشكیل‌ شد و از مسلمانان‌ خواست‌ تا پوست‌های‌ گوسفندهای‌ قربانی‌ خود را در عید قربان‌ به‌ این‌ كمیته‌ تحویل‌ دهند.

از آغاز سال‌ 1979 گزارش‌های‌ رسمی‌ درباره‌ اعیاد اسلامی‌ به‌ تدریج‌ كوتاه‌تر می‌شد، و در سال‌های‌ بعد، از ذكر گزارش‌های‌ تفصیلی‌ در خصوص‌ اعیاد اسلامی‌ به‌ طور كلی‌ پرهیز ‌شد.

تشكیل‌ مجلس‌ اعلای‌ امور اسلامی‌، دستاورد مهم‌ و نتیجه‌ مبارزات‌ مسلمانان‌ اتیوپی‌ بوده‌ است‌.

مسلمانان‌ اتیوپی‌ طی‌ دوران‌ حكومت‌های‌ حاكم‌ بر این‌ كشور موقعیت‌ خوبی‌ نداشته‌ و دارای‌ حداقل‌ حقوق‌ اجتماعی‌، سیاسی‌ و اقتصادی‌ بودند.

با روی‌ كار آمدن‌ دولت‌ منگیستو هایله‌ ماریام‌، تغییر عمده‌ای‌ در وضعیت‌ رسمی‌ كلیسای‌ ارتدوكس‌ اتیوپی‌ و سایر مذاهب‌ پدید آمد.

با روی‌ كار آمدن‌ حزب‌ PRDEF در سال‌ 1991 اجماع‌ قاطعی‌ پدید آمد كه‌ دورانی‌ با آزادی‌ها و نتایج‌ به‌ نسبت‌ مهمی‌ برای‌ مسلمانان‌ آغاز شد. یكی‌ از دستاوردها این‌ بود كه‌ محدودیت‌ وضع‌ شده‌ برای‌ سفر به‌ مكه‌ مکرمه رفع‌ شد.

شایان‌ ذكر است‌ در قانون‌ اساسی‌ جدید اتیوپی‌ كه‌ در سال‌ 1994 به‌ تصویب‌ رسید، بر جدایی‌ مذهب‌ از سیاست‌ تأكید شده‌ است‌.

در حال‌ حاضر، مجلس‌ اعلای‌ امور اسلامی‌ اتیوپی‌ و آدیس‌ آبابا كه‌ در سال‌ 1995 تأسیس‌ شدند، مهم‌ترین‌ سازمان‌های‌ اسلامی‌ هستند كه‌ مسؤولیت‌ رسیدگی‌ به‌ امور مسلمانان‌ اتیوپی‌ را به‌ عهده‌ دارند.

لقمان حکیم و بلال حبشی

لقمان که حکمت های وی شهرت ویژه ای دارد، از این دیار برخاسته وبلال حبشی ‌، جوانی‌ كه‌ با خلوص‌ ایمان‌ و استقامت‌ كم‌ نظیر، نام‌ حبشه‌ را ماندگار كرده‌ و الگویی‌ برای‌ همه‌ شده‌ است‌.

هجرت به اتیوپی

جعفر بن ابیطالب معروف به جعفر طیار همراه با گروهی دیگر از مسلمانان برای در امان ماندن از شکنجه ها و فشارهای مشرکان مکه،بنا به توصیه حضرت رسول اکرم(صلی الله علیه وآله) به این دیار مهاجرت کند.

حج در اتیوپی :

آغاز اعمال موسم حج در این کشور از زمان مهاجرت فرستادگان پیامبر اکرم (ص) بیان شده است .

نجاشی پادشاه وقت آن زمان به پیروی کردن از دین مبین اسلام می پرداخت . همچنین در تاریخ آمده است که  : پادشاه حبشه در سفر به مکه برای انجام حج و دیدار پیامبر (ص) فوت کردند و مسلمانان اتیوپی سفر به مکه را از آن زمان به بعد آغاز نمودند .

با تمام مشکلات موجود در آن زمان ، روحانیون مسلمان نقش به سزایی در آموزه های اسلامی و تشویق مردم به انجام اعمال مراسم حج و آموزش مناسک آن داشتند .  همه ساله با نزدیک شدن ماه « ذی الحجه » روحانیون منطقه مبحث تدریس خود را در مساجد و مدارس مذهبی ، پیرامون مسائل مربوط به حج آغاز می کنند . همچنین در خطبه های نماز جمعه تکرار بر مسائل مربوط به حج را دارند .

 رهبران محلی در تثبیت اسلام در اتیوپی نقش به سزایی دارند . شایان ذکر است در حال حاضر دو ساختمان معروف در مکه وجود دارد که این ساختمان ها متعلق به شورای عالی امور اسلامی اتیوپی است و زائران اتیوپی با استفاده از این ساختمانها در مکه اقامت می کنند .  در آمار موجود تعداد زائران کشور اتیوپی حدود 6000 نفر تخمین زده شده است .  بیش از نیمی از آنها برای بار دوم و سوم است که به این موسم اعزام می شوند.

          حجاج اتیوپیایی در زمان بازگشت از موسم حج برای همسایگان و اقوام خود هدایایی را به رسم یادبود تهیه می نمایند و هنگامی که از سفرحج باز می گردند اقوام آنان نیز آماده استقبال و برگزاری مراسم برای عزیزان خود می شوند .

از سال 1991 میلادی کتب و مقالات دینی فراوانی پیرامون موسم حج در منطقه منتشر و به چاپ رسیده است ، در سال 1992 میلادی کل کتاب های منتشره پیرامون دعوت به اسلام و ارتباط آن با دانش منتشر شده که  بخشی از این کتابها به « حج » اختصاص دارد و به طور رایگان میان مسلمانان توزیع می گردد . 

تعداد زائران کشور اتیوپی تقریباً  5500 نفر می باشد که به مکه اعزام می شوند .  هزینه ی هر زائر به طور تقریبی بالغ بر معادل 2176 دلار آمریکا تخمین زده شده است . 

 

«طور سینا»؛ مسجدی با چهل‌ستون در اتیوپی

مسجد «طور سینا» به عنوان یکی از میراث تاریخی و فرهنگی کشور اتیوپی دارای طراحی ویژه‌ای است که توجه هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند.

 

مسجد طور سینا، یکی از مساجد مشهور اتیوپی است که در منطقه «ولو»ی این کشور قرار دارد.

این مسجد چوبین در زیربنایی به وسعت ۲۵۰ متر بنا شده و ۴۰ ستون در ساخت آن به کار رفته است؛ همچنین طبیعت اطراف مسجد جلوه بسیار زیبایی را به آن می‌بخشد.
مسجد طور سینا که در لیست آثار تاریخی و فرهنگی اتیوپی قرار دارد، از حیث طراحی ویژه، حائز اهمیت است.

مسلمانان اتیوپی، از مسجد طور سینا علاوه بر یک عبادتگاه به عنوان محلی برای تدریس تعالیم دینی نیز استفاده می‌کنند؛ به گونه ای که این مسجد ۴۳۰ دانش‌آموز را در خود جای داده است.
مسجد طور سینا، در سال ۱۹۴۳ میلادی توسط طلبه‌های یک عالم دینی به نام «شیخ محمود عثمان» بنا نهاده شده است.

کلیسای بت گیورگیس در اتيوپي

برخی اوقات تصور می‌شود که ورود مسیحیت در آفریقا از طریق قاره اروپا و توسط مبلغان مذهبی بوده‌است، ولی این مورد در خصوص اتیوپی صادق نیست. پادشاهی آکسام یکی از اولین ملت هائی بود که بطور رسمی مسیحیت را پذیرفت. این در زمانی بود که فرومنتیوس مقدس تایر فرمناتوس یا ابا سلاما ("پدر صلح") در اتیوپی را فرا خوانده و در قرن چهارم سی ائی به پادشاه ازانا منتقل نمود. با اشاره به توصیف مقامات رسمی به زدن کوس توسط فیلیپ ایوانگلیست در فصل نه قوانین فرستاده خدا، بسیاری معتقدند که ورود انجیل به اتیوپی به حتی زمان‌های قبل تر نیز برمی گردد. امروزه، کلیسای ارتودکس تواحیدو اتیوپی که بخشی از ارتودکس شرق است، تا بحال غالب مطلق بوده‌است ولی شماری از کلیساهای پروتستان (پنتای) و کلیسای ارتودکس تحادسو اتیوپی نیز اخیراً جایگاه خاص خود را پیدا نموده‌اند. از قرن هجدهم بطور نسبی تعداد کمی یونایت کلیسای کاتولیک اتیوپی در تماس مستقیم با روم بوجود آمده‌اند که هواداران آن کمتر از ۱٪ کل جمعیت را تشکیل می‌دهند.

نام اتیوپی که بزبان عبری «کوش» است بارها در انجیل ذکر شده‌است (سی و هفت بار در نسخه شاه جیمز) و به طرق مختلف محلی مقدس شناخته شده‌است. همچنین نام اتیوپی بارها در قرآن و حدیث آورده شده‌است. در حالیکه اکثر مردم اتیوپی معتقدند که این مراجع به تمدن باستانی آن‌ها بوده‌است، به این نکته اشاره می‌کنند که رودخانه گیهون، یک نام رود نیل، بر سرزمین جاری است، اکثر تحصیل کردگان معاصر اعتقاد دارند که استفاده از این واژه پادشاهی کوش بخصوص یا آفریقای خارج از مصر در کل، کاربرد دارد. بعضی نیز اعتقاد دارند که واژه انجیلی کوش سرزمینی وسیعی است که مناطق شمالی اتیوپی، اریتره و بخشی از سودان امروزی را در بر می‌گیرد.

اسلام در اتیوپی بزمان پیدایش این مذهب برمی گردد؛ در سال ۶۱۵، در زمانیکه یک گروه از مسلمانان به فرمان حضرت محمد (ص) جمع گشته و بمنظور فرار از اذیت و آزار حاکمان مکه سفر به اتیوپی که از نظر پیامبر اسلام  دارای پادشاهی پرهیزگار بود، را آغاز نمودند.

تعداد زیادی از مذاهب آفریقائی در اتیوپی وجود دارند که اکثراً در مناطق مرزی دور دست نواحی جنوب غرب و غرب این کشور قرار دارند. بصورت کلی اکثر (پیروان کثیر غیر یمانی کلیسای ارتودکس تواحیدو اتیوپی) مسیحیان عموماً در مناطق کوهستانی زندگی می‌کنند. این در حالیست که مسلمانان و پیروان ادیان باستانی آفریقا تمایل به زندگی در فلات‌های پست شرق و جنوب کشور دارند. یک گروه باستانی از یهودیان، اسرائیل بتا، در شمال غرب اتیوپی ساکن هستند، اگرچه تعداد زیادی در دهه‌های آخر قرن بیستم و بعنوان بخش هائی از هیئت نجات تحت نظر دولت اسرائیل به عناوین عملیات موسی و عملیات سلیمان به کشور اسرائیل مهاجرت نمودند.

کشور اتیوپی همچنین سرزمین معنوی آبا و اجدادی فرقه راستافاری است که پیروان آن اعتقاد دارند که اتیوپی صهیون است. بر طبق نظر راستافاری امپراتور هایله سلاسی اول مسیح و حلول ذات الهی در انسان است. عقیده‌ای که حتی خود هایله سلاسی اول که یک مسیحی ارتودکس اتیوپی بود، نیز قبول نداشت. مفهوم صهیون در عین حالیکه بیانگر اعتقادی مجزا و پیچیده‌ای است که بطور مجازی به مریم اشاره دارد، همچنین در میان مسیحیان ارتودکس اتیوپی رواج پیدا نموده‌است. در نظر مردم اتیوپی این اعتقاد همچنین بعنوان سنگر مسیحیت است که توسط مسلمانان و پیروان دیگر ادیان محاصره گردیده و در انجیل با نام کوه صهیون از آن یاد شده‌است. همچنین از این مفهوم برای اشاره به آکسام، پایتخت باستانی و مذهبی مسیحیت ارتودکس اتیوپی و یا برای اشاره به کلیسای اولیه آن با نام کلیسای بانو مریم صهیون ما استفاده می‌گردد

روابط جمهوري اسلامي  ایران و اتيوپي:  

 1) تاريخچه

روابط ايران با اتيوپي به چند دهه قبل برمي گردد و در سال 1339 اولين سفير فوق العاده به اتيوپي اعزام گرديد و در آبان همان سال وزير مختار اتيوپي به تهران سفر نمود. گر چه مقدمات مزبور بلافاصله منجر به تأسيس نمايندگي سياسي در دو كشور نشد ولي تمايل طرفين به ايجاد و بسط روابط ادامه داشت تا اين كه در فروردين سال 1340 ( 1960 ) سفارت ايران در آديس آبابا افتتاح گرديد. هر چند اتيوپي فاقد سفارتخانه در تهران بود. پس از تغيير حكومت در سال 1974 و سقوط هايله سلاسي، رژيم پهلوی موضعي خصمانه بر عليه اتيوپي گرفت و رابطه دو كشور تيره شد.

پس از پيروزي انقلاب اسلامي، اتيوپي خوشنودي خويش را از سقوط رژيم شاهنشاهي در ايران ابراز داشته و ضمن تبريك پيروزي انقلاب اسلامي خواهان اعزام هيئتهايي به جمهوري اسلامي جهت بحث و گفتگو در خصوص گسترش روابط دو كشور شدند ، اما به علت طرح مسئله اريتره و پشتيباني انقلاب اسلامي از آرمان آن روابط دو كشور همچنان بي تحرك ماند . پس از ترسيم سياست خارجي جمهوري اسلامي و اهميت آفريقا و كشورهاي جهان سوم ، جمهوري اسلامي ايران بر آن شد تا باب روابط دوستانه با اتيوپي را كه داراي موقعيتي ويژه در منطقه حساس و استراتژيك شاخ آفريقا بود بگشايد. وجود مقر سازمان وحدت آفريقا در اين كشور نيز بر اهميت اين تلاش افزوده است. علاوه بر موقعيت استراتژيك اتيوپي، اشتراك مواضع ضد امپرياليستي دو كشور و مهمتر از آن موضع جانبدارانۀ اتيوپي از جمهوري اسلامي در جنگ تحميلي از عوامل مهم علاقمندي جمهوري اسلامي به گسترش روابط با اتيوپي بوده است.

مسئله اريتره و حمايت جمهوري اسلامي از آرمان اريتره مانعي عمده بر سر راه گسترش روابط دو كشور بود. مقامات اتيوپي به طور تلويحي از آن به عنوان عامل عمده عدم گسترش روابط دو كشور ياد مي كردند.

2) روابط سياسي

پس از پيروزي انقلاب اسلامي مواضع دولت اتيوپي در قبال جمهوري اسلامي ايران در اكثر زمينه ها مثبت بوده است. در طول جنگ تحميلي مقامات بلند پايه اين كشور در ملاقاتهايي كه با مسئولان جمهوري اسلامي ايران داشته اند رژيم عراق را متجاوز قلمداد نموده و جنايات جنگي اين كشور از جمله استعمال سلاحهاي شيميايي را محكوم نموده اند. اتيوپي همچنين نظر به موضع ضد امپرياليستي خويش تجاوز نظامي آمريكا در طبس را محكوم نمود و در ملاقات با مقامات جمهوري اسلامي با حضور ناوگانهاي خارجي در خليج فارس مخالفت نموده است.

در زمان رژيم هايله ماريام به لحاظ همسويي آن رژيم با شوروي سابق سياستهاي خصمانه آمريكا بر عليه انقلاب اسلامي محكوم و مردود شناخته مي شد. اهميت استراتژيك اين كشور در منطقه شاخ آفريقا و وجود مسلمانان كه بيش از نيمي از جمعيت اين كشور را تشكيل مي دهد از يك سو موقعيت ژئوپلتيك آن در جغرافياي سياسي قاره آفريقا و مشابهت فرهنگي و تاريخي از سوي ديگر روابط دو كشور را به طور طبيعي به هم نزديك ساخته است كه در حال حاضر نيز اين روابط به طور مطلوب و حسنه ادامه دارد. پس از سرنگوني رژيم هايله ماريام و روي كار آمدن دولت انتقالي رفت و آمدها و مذاكراتي در خصوص بسط و تحكيم روابط بين مقامات دو كشور صورت گرفت.

فراگیران زبان فارسی در اتیوپی

در تاريخ 1370/ 7 / 9  مشاور وزير و مدير كل خاورميانه عربي و شمال آفريقا وزارت امور خارجه طي سفري به آديس آبابا و ملاقات با ملس زناوي رئيس جمهور دولت انتقالي پيام شفاهي ايران را به ايشان ابلاغ و تمايل و آمادگي جمهوري اسلامي ايران براي گسترش روابط با اتيوپي را به اطلاع وي رساند.