پیامبرگرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم):

لِلْجَنَّةِ بَابٌ یُقَالُ لَهُ بَابُ اَلْمُجَاهِدِینَ یَمْضُونَ إِلَیْهِ فَإِذَا هُوَ مَفْتُوحٌ وَ هُمْ مُتَقَلِّدُونَ سُیُوفَهُمْ وَ اَلْجَمْعُ فِی اَلْمَوْقِفِ وَ اَلْمَلاَئِکَةُ تُرَحِّبُ بِهِمْ فَمَنْ تَرَکَ اَلْجِهَادَ أَلْبَسَهُ اَللَّهُ ذُلاًّ فِی نَفْسِهِ وَ فَقْراً فِی مَعِیشَتِهِ وَ مَحْقاً فِی دِینِهِ إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی أَعَزَّ أُمَّتِی بِسَنَابِکِ خَیْلِهَا وَ مَرَاکِزِ رِمَاحِهَا

بهشت را دربی است به نام درب جهادکنندگان و مجاهدین که ایشان به سوی آن می‌روند، در حالی که سلاح بر دوش دارند و مردم همه در محشر ایستاده‌اند. فرشتگان به آنان خوشامد می‌گویند.

هر کس جهاد را ترک کند، خداوند جامۀ زبونی و فقر بر او می‌پوشاند که در زندگی زبون و بینوا خواهد بود و دین او از میان می‌رود.

همانا که خداوند متعال، امت من را با تاخت و تاز اسبهایش و پیکانهای نیزه‌هایش عزت و شوکت بخشیده است.

بحارالأنوار، ج ۹۷، ص ۸