باور به امام مهدی(عجل‌الله‌فرجه) و در انتظار ایشان به سر بردن، مقاومت و مبارزه در برابر قدرت‌های نامطلوب مستقر در دنیا را به دنبال دارد. در حقیقت این آموزه این امید را در درون انسان زنده می‌کند که با مقاومت می‌توان وضعیت موجود را تغییر داد و به وضعیت مطلوب دست یافت.
موعودباوری در انسان شور سیاسی و دینی می‌دمد، تا در سایه انتظار استقرار حکومت جهانیِ مطلوب در آینده با حکومت‌های نامطلوبِ مستقرّ در دنیا به مبارزه و مقاومت برخیزد. موعودباوران، وضعیت موجود و شرایط فعلی دنیا را نابسامان و از هم گسیخته ارزیابی می‌کنند و در انتظار وضعیت مطلوبی در آینده به سر می‌برند، که به دست مبارک امام مهدی(عجل‌الله‌فرجه) جهان سرشار از عدالت، صلح، امنیت و آسایش می‌شود.
اگر ملت‌ها اعتماد به ایفای نقش در آینده را سرلوحه مدیریت عملکرد خود قرار دهند، حربه دشمنان و قدرت‌های استکباری کارگر نخواهد بود.
انتظار ظهور موعود و تشکیل حکومت او در آینده، نوعی اعتراض علیه وضع موجود است که می‌تواند مقاومت و مبارزه در برابر قدرت‌های مستکبر را به همراه داشته باشد. میشل فوکو، از نظریه‌پردازان انقلاب در جهان، در تحلیل چگونگی پیدایش انقلاب اسلامی ایران و مقاومت مردم در برابر قدرت مستقر، به خصوصیت موعودگرایی در جامعه شیعی اشاره کرد که باعث شد توده‌های مومن و معترض، بسیج شوند و انقلابی را ایجاد کنند.[۱]
بنابراین باور به امام مهدی(عجل‌الله‌فرجه) که روزی دنیا را به زیر پرچم توحید در می‌آورد و دین جهانگیر می‌شود، مومنان را در برابر دشمنان پایداری و استقامت می‌دهد. در حقیقت این امید را در انسان برمی‌انگیزد که با مقاومت می‌توان به وضعیت مطلوب دست یافت.
پی‌نوشت:
[۱]. میشل فوکو، ایرانی‌ها چه رؤیایی در سر دارند؟، ترجمه حسین معصومی همدانی، تهران: هرمس، چاپ سوم، ۱۳۷۷، ص ۲۹- ۴۲
