در این مورد، آیت الله صافی گلپایگانی روایتی را نقل کرده اند که در ادامه، هم متن عربی آن را ذکر می کنیم و هم ترجمه آن را: «سئل الصادق عليه السلام عن سبب القيام عند ذكر لفظ القائم من ألقاب الحجّة عليه السلام، قال: لأنّ له غيبة طولانيّة، و من شدّة الرأفة إلى أحبّته ينظر إلى كلّ من يذكره بهذا اللقب المشعر بدولته و الحسرة بغربته، و من تعظيمه أن يقوم العبد الخاضع لصاحبه عند نظر المولى الجليل إليه بعينه الشريفة، فليقم و ليطلب من اللّه جلّ ذكره تعجيل فرجه»(1) از امام صادق (علیه السلام) پرسیدند که چرا به هنگام شنیدن نام «قائم» قیام می کنیم؟ ایشان در پاسخ فرمودند: براى آن حضرت غیبت طولانى است و این لقب یادآور دولت حقه آن حضرت و ابراز تأسف بر غربت او است. از این رو، آن حضرت از شدّت محبت و مرحمتى که به دوستانش دارد، به هر کسى که حضرتش را با این لقب یاد کند، نگاه محبت آمیز مى کند. از تجلیل و تعظیم آن حضرت است که هر بنده خاضعى در مقابل صاحب (عصر) خود، هنگامى که مولاى بزرگوارش به سوى او بنگرد، از جاى برخیزد؛ پس پسندیده است برخیزد و تعجیل در امر فرج مولایش را از خداوند منان مسئلت بنماید. آیت الله صافی بعد از ذکر این حدیث، از محدث نوری نقل می کنند که ایشان درباره قیام هنگام ذکر لفظ قائم، در کتاب «النجم الثاقب» گفته اند: این قیام و تعظیم سیره تمامی شیعیان است؛ و همین امر گواهی می دهد بر این که این سیره مستند به روایتی بوده است... این روایت از برخی از علماء نقل شده است. محدث نوری اضافه می کند که قیام به منظور تعظیم، مخصوص شیعیان و امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) نیست بلکه اهل سنت نیز هنگام ذکر اسم پیامبر اسلام (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) به منظور تعظیم و بزرگداشت مقام آن حضرت، قیام می کنند(2). همانطور که از متون سابق بدست می آید، قیام برای امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) هم شیوه مومنان بوده است و هم امام صادق (علیه السلام) آن را تایید کرده است و در چرایی این کار به این دلیل اشاره کرده اند که این کار به منظور احترام و تجلیل و خضوع در برابر امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) است در لحظه ای که می دانیم با یاد نام «قائم»، مورد توجه امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) قرار گرفته ایم و ایشان به ما نظر کرده اند. در پایان گفتنی است که چنین کاری اگرچه پسندیده است اما لازم و واجب نیست.
پی نوشت ها:
1. لطف الله، صافی گلپایگانی، منتخب الاثر فی الامام الثانی عشر علیه‌السلام، قم، موسسه السیده المعصومه(سلام‌الله‌علیها) ، ۱۴۱۹ ق، ج3، ص226.
2. همان.
