تین یعنی انجیر و اين سوره مکی است.
در این سوره به زیتون و انجیر، طور سینا، و شهر امن قسم یاد شده است.
تین به معنی انجیر است. میوه ای با برکت که دارای ترکیبات غذایی و دارویی است. درخت انجیر بدون آنکه شکوفه دهد، میوه اش را ظاهر می کند. مانند درخت های دیگر نیست که شکوفه بسیار می دهند و نظرها را جلب می کنند، اما میوه شان کمتر از شکوفه های آنهاست. درخت انجیر چنین نیست که وعده بسیار دهد و تخلف کند. به همین جهت آن را درخت صادق و باوفا می خوانند. این درخت بیشتر در دامنه کوه های سرزمین قدس و سینا که محل نزول وحی بر پیامبران بوده است، می روید.
زیتون نیز مانند انجیر غذایی است طبیعی و پاک و سالم و صفابخش که در سرزمین فلسطین - مهد پرورش رسولان الهی - به عمل می آید.
 طور سینا که خداوند به آن قسم یاد کرده، همان کوهی است که خدای تعالی در آنجا با موسی بن عمران (علیه السلام) سخن گفته است.
 مراد از شهر امن، شهر مکه است. یکی از واجباتی که خداوند برای مردم قرار داده، رعایت امنیت این شهر است. در این زمینه مکه دارای احکام ویژه ای در شرع مقدس اسلام است و این احکام فقط مربوط به این شهر است. خانه کعبه در این سرزمین مقدس قرار دارد.
خداوند پس از ذکر این قسم های چهارگانه می فرماید:
براستی که انسان را در بهترین تقویم آفریدیم.
یعنی به نیکوترین وضع از جهت اعتدال و فراهم آمدن هر آنچه برای بقایش لازم است .
در ادامه آیات می خوانیم:
 سپس او را به پست ترین (مراتب) بازگردانیدیم. مگر کسانی که ایمان آورده و اعمال صالح انجام دهند، که پاداش جاویدان خواهند داشت.
 آری انسانها پس از آنکه به نیکوترین وضع آفریده شدند و زمینه آن را دارند که به سعادت جاوید و مقامات عالی و قرب الهی برسند، با این حال از مسیر حق منحرف می گردند و به پست ترین مقام و جایگاه سقوط می کنند، تنها کسانی از این امر استثنا هستند که ایمان آورده و اعمال صالح به جای آورند که برای آنان پاداش همیشگی و سعادت ابدی مهیاست. در این رابطه انتخاب با خود انسانهاست، تا چه جایگاه و سرانجامی برای خویش برگزینند.