عن جعفر بن محمد الصادق(علیه السلام): «مطلوبات الناس فی الدنیا الفانی اربعة: الغنی و الدعة و قلّة الاهتمام و العزّة؛ فأمّا الغنی فموجود فی القناعة فمن یجده فی کثرة المال لم یجده و أما الدعة فموجودة فی خفّة المحمل».[1]

امام صادق(ع) فرمود: منظور مردم در این دنیای فانی چهار چیز است: بی نیازی، آسایش، فراغت خاطر و عزت.

بی نیازی در قناعت است هر کس آن را در مال بسیار بجوید، نخواهد یافت، آسایش در سبک باریست هر کس بار خود را سنگین کند آن را نیابد، فراغت خاطر در کمی مشاغل است هر کس در کثرت مشاغل آن را بجوید نیابد، عزت در فرمان برداری خداست هر کس از راه خدمت مردم آن را بجوید نیابد.

خواسته های مردم در این دنیا فانی چهار چیز است: بی نیازی- آسایش- اشتغال کم- عزّت

اما بی نیازی را خداوند در قناعت قرار داده؛ اگر انسان در زندگی به مقدار کم راضی باشد دیگر احساس احتیاج به دیگران در او از بین می رود و در صورتی که بخواهد بی نیازی را در زیادی مال بدست آورد به آن نخواهد رسید چون طبیعتِ مال دنیا آن است که انسان هر چه بیشتر داشته باشد، بیشتر تشنۀ آن می شود.

اما آسایش در این است که انسان بار دنیای خود را سبک کند و هر مقدار که بار دنیای خود را سبک کند، آسایش او بیشتر خواهد بود لذا کسانی که املاک متعدد و سرمایه های کلان و ضیاع و عقار فراوان دارند آرامش و راحتی خیال ندارند. اما قلة الاهتمام در اشتغالات کم است و اگر انسان در صدد بدست آوردن شغلها و مناصب مختلف باشد پریشانی و دل مشغولیِ او زیاد خواهد شد. اما عزّت در این است که انسان در خدمت حضرت حق باشد، هر چند این کار موجب شود که مخلوق از او ناراضی شود. و اگر عزّت را در کسب رضایت بندگان بجوید و سعی کند جناحهای مختلف و احزاب گوناگون را از خود راضی کند، به آن نخواهد رسید.

پی نوشت:

[1] خصال شیخ صدوق، باب الاربعة، حدیث7.