ما در طول سال و در مسير طولاني حركت خودمان در چالش با هواهاي نفساني، با گناهان، با فضاهاي تاريكي كه خودمان به دست خودمان به وجود مي آوريم، با مشكلاتي مواجه مي شويم. گاهي انسان براي اين كه حال دعا پيدا كند، مشكل دارد؛ گاهي بر اين كه قطره اشكي بفشاند، مشكل دارد؛ چون راه دشوار است، به وسيله خلاف ها و گناه هاي خود احاطه مي شويم.

اما قطعه ماه رمضان، آن قطعه اي است كه حركت در آن قطعه آسان است؛ مثل اين است كه در اين راه دشواري كه مي خواهيد به محلي يا شهري برسيد، گاهي مجبوريد پياده راه را طي كنيد؛ گاهي مجبوريد از آب بگذريد؛ گاهي مجبوريد از باتلاق بگذريد؛ يك جا هم مي رسيد به فرودگاهي كه هواپيماي مجهزي آماده است تا شما را بي دردسر و با خيال راحت و پس از طي مسير طولاني به مقصد برساند. آغاز ماه رمضان، رسيدن به همين فرودگاه است.

خداي متعال راه را در ماه رمضان هموار كرده است و فضا را در ماه رمضان، فضاي خالي از معارض قرار داده است. اين روزه اي كه شما مي گيريد، نفس و هواهاي نفساني را به زنجير مي كشد؛ اين عبادت ها، اين دعاها، اين خشوع ها، اين ذكرها و اين ليله القدر همان وسايل همواري است كه شما را فرسنگ ها جلو مي برد؛ راهي را كه در طول سال و در ماه هاي ديگر گاهي يك متر يك متر بايد طي كنيم، مي توانيم اگر همت كنيم و اگر خودمان را برسانيم، در ماه رمضان اين راه را فرسنگ فرسنگ طي كنيم؛ لذاست كه شما مي بينيد اولياي خدا از مژده رسيدن ماه رمضان خرسند مي شدند و از فراق ماه رمضان اشكهايشان سرازير مي شد. (بيانات در خطبه هاي نماز عيد سعيد فطر؛ 1383/8/24)