{إِنَّ هذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً واحِدَةً وَ أَنَا رَبُّكُمْ فَاعْبُدُونِ} (انبياء: 92)

وحدت و برادري از گرانبهاترين نعمت‌هاي الهي است که خداوند کريم بدان يادآوري فرموده است.

{وَ اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنْتُمْ أَعْداءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْواناً} (آل عمران: 103)

چگونه مي‌توان پيرو پيامبر رحمت9 بود و نام گرامي مسلمان بر خود نهاد و جان و عرض و مال ديگران را محترم ندانست. آنان‌که گمان مي‌کنند با خون‌ريزي و خشونت از اسلام دفاع مي‌کنند فريب خوردگاني هستند که ابزار مطامع دشمنان امت اسلامي شده‌اند. در دنياي امروز تفرقه ميان مسلمانان نه تنها شوکت و عظمت و آرامش را از آنان خواهد ربود بلکه ماية وهن اسلام در ديدة جهانيان خواهد شد. پيروان مذهب اهل البيت: بيش از ديگر برادران مسلمان بايد به اين مهم توجه کنند. ما مفتخر به نام پيروي از امام علي ابن ابيطالب7 هستيم. حقيقت تشيع گام نهادن در راهي است که آن پيشواي اهل ايمان پيموده است. آن امام، بدگويي و اهانت به ديگران را جايز نمي‌دانست و از ناسزاگويي نهي مي‌فرمود، آن راد مرد براي مصالح اسلام و مسلمين و در راه اصلاح ميان مسلمانان و رفع تنازع و دعوت به وحدت و برادري پايمردي‌ها کرد و ملامت‌ها را به جان خريد. اميد است که عموم مسلمانان و خصوصاً پيروان مکتب اهل‌بيت: در روزگار پرآشوب کنوني مصالح امت را بر نزاع‌هاي فرقه‌اي مقدم دارند و تعاليم وحياني و ارشادات رسول خدا را سرلوحة اعمال خود قرار دهند.

خداوند کيد اعداء اسلام را به خود آنان برگرداند.