کارشناس مسائل سیاسی با بیان اینکه جنس روابط بین ملتها در راهپیمایی اربعین برمبنای دوستی و احترام است و خلأ این مسئله در روابط بین‌المللی به شدت احساس می‌شود، گفت: این رخداد عظیم می‌تواند به منزله یک مانیفست در روابط اخلاق‌مدارانه میان ملتها و دستورالعمل وحدت، همکاری مبتنی بر اعتماد و احترام متقابل و تعامل سیاسی، فرهنگی و اجتماعی ملتها در دستورکار دولت‌ها قرار گیرد.
محمدحسن آصفری، کارشناس مسائل سیاسی، در گفت‌وگو با خبرنگار ایکنا درباره اهمیت استفاده از دستاوردهای راهپیمایی اربعین برای ارتقای سطح وحدت اسلامی و تقویت محور مقاومت به شکل عملی گفت: یکی از عوامل مؤثر درهم پیچیدن طومار داعش و جریانات تکفیری در منطقه و به ویژه عراق، راهپیمایی میلیونی اربعین بود، چرا که داعش در نظر داشت با انجام عملیات تروریستی و انتحاری کربلا و نجف را ناامن کرده و حرم ائمه اطهار(ع) را ویران کند، اما با اقدام به موقع آحاد امت اسلامی، اعم از شیعه و سنی در برگزاری راهپیمایی عظیم اربعین، داعش جرئت حضور در اطراف حرم امام علی(ع) و امام حسین(ع) را از دست داد و و روز به روز از مناطق مورد تهاجم خود در منطقه عقب‌نشینی کرد.
ظرفیت‌های مردم‌محوری راهپیمایی اربعین
وی ادامه داد: ویژگی بارز راهپیمایی اربعین این است که بدون هیچ دستور دولتی و حکومتی انجام می‌شود و مردم داوطلبانه و خودجوش در آن شرکت می‌کنند و لازم است از ظرفیت و تجربه مردم‌محور این حرکت حداکثر استفاده را کرد. اتفاقاً یکی از فرصت‌هایی که این مردم‌محوری ایجاد می‌کند اتحاد و انسجام میان ملت‌های اسلامی و حتی غیراسلامی است. در واقع این حرکت قابلیت بالایی در الهام‌بخشی و الگوسازی وحدت عملی میان انسان‌های آزادی‌خواه و استکبارستیز را دارد که نیازمند فراهم کردن برخی زمینه‌ها و هدایت‌ها از سوی گروه‌های نخبگانی و متفکران و اندیشمندان است.
آصفری اظهار کرد: البته تأکید بر مردم‌محوری به این معنا نیست که دولت‌ها کاملاً از این حرکت کنار گذاشته شوند. متأسفانه یکی از نقاط ضعف راهپیمایی اربعین مشارکت اندک سایر دولت‌ها به جز دولت‌های ایران و عراق است. در حالی که از بیش از ۷۰ کشور دنیا در این حرکت حضور پیدا می‌کنند حداقل سایر دولت‌های اسلامی می‌توانند در مجامع بین‌المللی آن را مطرح کرده و به منزله یک حرکت عظیم فرهنگی جهانی آن را اشاعه دهند.
اربعین، جلوه بارز روابط بین ملتها برپایه اعتماد و احترام متقابل
این کارشناس مسائل سیاسی یادآور شد: در واقع حرکت اربعین بارزترین جلوه فرهنگ توجه به همنوع، مودت، دوستی و همکاری و مشارکت ملتها برپایه احترام متقابل و صداقت است و این همان مسئله‌ای است که امروز به شدت خلأ آن در روابط بین‌المللی احساس می‌شود و ارتباط میان دولت‌ها غالبا برپایه عدم اعتماد و کسب بالاترین منفعت است. البته اگر در زمینه زیرساخت‌ها مانند وضعیت حمل و نقل و مشکلات زائران در بخش تردد اقدامات بهتری انجام شود کیفیت راهپیمایی زائران بهبود پیدا کرده و با رفع دغدغه‌ها و نگرانی‌های راهپیمایان می‌توان انتظار داشت که خود زائران به مثابه یک رسانه قوی در انتقال پیام وحدت‌بخش و مقاومت‌آفرین اربعین ظاهر شوند و خلآ بی‌توجهی برخی دولت‌های اسلامی نسبت به این حرکت بزرگ را پوشش دهند.
وی تصریح کرد: به اعتقاد من راهپیمایی اربعین می‌تواند یک مانیفست در روابط اخلاق‌مدارانه میان ملتها و دستورالعمل وحدت، همکاری مبتنی بر اعتماد و احترام متقابل و تعامل سیاسی، فرهنگی و اجتماعی ملتها در دستورکار دولت‌ها قرار گیرد.
اربعین، میدان نبرد رسانهای با غرب
آصفری درباره نقش رسانه‌ها و سازمان‌های مردم‌نهاد در تداوم انتقال پیام اربعین در طول سال گفت: رسانه‌ها نقش اصلی را در جهانی کردن پیام اربعین ایفا می‌کنند؛ به ویژه اینکه رسانه‌های غربی عامدانه تلاش دارند این پدیده عظیم را خبری نکرده و انعکاس ندهند. در این وضعیت رسانه‌های جهان اسلام باید به میدان آمده و در این جنگ رسانهای و تبلیغاتی در قالب‌ها و اشکال مختلف خبری و هنری ابعاد گوناگون این راهپیمایی به ویژه از منظر روابط و تعاملات محبت‌آمیز انسانی را به تصویر بکشند تا از این طریق بایکوت رسانهای غرب را شکسته و سایر ملت‌های بی‌اطلاع یا کم‌اطلاع از این پدیده را نسبت به وجود چنین تجمع انسانی بزرگی آگاه سازند.
استفاده دولت‌های حاضر در مراسم اربعین برای انعقاد توافقنامه‌های امنیتی
آصفری درباره تأثیرات دیپلماتیک و بازدارنده راهپیمایی اربعین در تغییر معادلات منطقه و مقابله با اسلام‌هراسی و ایران‌هراسی گفت: به واقع می‌توان گفت راهپیمایی اربعین یک حرکت بزرگ دیپلماسی عمومی، دینی و اسلامی است که بایستی دولت‌ها از جمله جمهوری اسلامی ایران از ظرفیت‌های قدرت‌آفرین آن استفاده کنند.
این عضو سابق کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس در پایان اظهار کرد: دولت‌های اسلامی می‌توانند از این راهپیمایی در راستای تقویت امنیت منطقه‌ای بهره برده و با انعقاد توافقنامه‌های امنیتی با همدیگر سطح همکاری‌های امنیتی خود را ارتقا داده و نقش مهمی در تأمین امنیت منطقه از درون و خنثی کردن دخالت‌های نیروهای فرامنطقه‌ای و بیگانه به اسم ایجاد امنیت ایفا کنند.
