دوازدهم بهمن‌ماه، روزی است که انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی رحمة‌الله‌علیه بر تمام سردمداران غرب و شرق، پیروز شد. این انقلاب، آغازی برای ایجاد یک حکومت اسلامی مستقل در منطقه بود. در یک کلام می‌توان گفت که دوازده بهمن، روز بازگشت انسان، به فطرت و سرشت خدادادی اوست.

روز آشکار شدن اسلام 
خداوند متعال انسان را در دو بُعد جسمانی و روحانی آفریده است و همانطور که جسم انسان نیاز به غذا دارد، روح او نیز نیازمند غذاهای متناسب با خودش است. هر چند انسان در زندگی فردی خود، گاهی با انجام برخی اعمال عبادی، روح و جان خود را سیراب می‌کند؛ ولی گاه از ترس حاکمیت، برخی از اعمال را به ناچار ترک می‌کند، اینجاست که اگر جامعه، بر اساس آموزه‌های اسلام بر پا شده باشد، انسان با خیال راحت؛ علاوه بر رسیدگی به روح و روان خود، معارف و احکام الهی را به دیگران نیز می‌آموزد. بی‌تردید دوازده بهمن، آغازی برای پیاده شدن آموزه‌های دین در جامعه اسلامی است.

قرآن کریم دو رکن اساسی دین را در محبت به دوستان و بغض و کینه نسبت به دشمنان خدا می‌داند: «مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ الَّذينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَماءُ بَيْنَهُم‏»؛[1] «محمّد صلی‌الله‌علیه‌وآله، فرستاده خداست و کسانی که با او هستند، در برابر کفّار سرسخت و شدید و در میان خود مهربانند».

امام باقر علیه‌السلام نیز در این باره فرمود: «هَلِ الدِّينُ‏ إِلَّا الْحُبُ‏ وَ الْبُغْض‏»؛[2] «آیا دین، جز دوستی و دشمنی است».

بنابراین دوازده بهمن، آغازی است برای آشکار شدن دوستی با دوستان خدا و دشمنی با دشمنان خدا؛ زیرا تا قبل از دوازده بهمن؛ ایرانیان زیر بار ظلم دشمنان و چپاول‌گران غرب و شرق بودند و حتی جرأت دخالت در هیچ کاری را نداشتند.

امام خمینی رحمه‌الله‌، در دوازده بهمن 57 فرمود: «ما می‌خواهیم که مملکت، مملکت قوی باشد، ما می‌خواهیم که مملکت دارای یک نظام قدرتمند باشد،... لکن نظام ناشی از ملت در خدمت ملت، نه نظامی که دیگران سرپرستی‌اش را بکنند و دیگران فرمان به آن بدهند».[3]

روز فریاد دینداران بر سر مستکبران 
هر چند ایران، در ظاهر کشوری مسلمان بود؛ ولی از آنجا که تحت استعمار استکباران و زورگویان قرار گرفته بود، کسی جرأت نداشت که به بیگانگان کلمه‌ای بگوید که آنها را دلخور کند؛ بلکه توهین به سگ آمریکایی در ایران، جرم محسوب می‌شد. در چنین شرایطی بود که با پیروزی انقلاب اسلامی، عزت و افتخار به مردم بازگشت، تا آنجا که شعارهایی مانند: «مرگ بر آمریکا»، «نه شرقی نه غربی؛ جمهوری اسلامی» و... ورد زبان مردم شد.

علاوه بر فریادها و شعارها، دشمنان به خاطر از دست دادن منافع خود در ایران، به شدت خشمگین شدند، بر همین اساس باید به آنها گفت: «مُوتُوا بِغَيْظِكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَليمٌ بِذاتِ الصُّدُور»؛[4] «با همین خشمی که دارید بمیرید! خدا از (اسرار) درون سینه‌ها آگاه است».

مقام معظم رهبری درباره دوازده بهمن چنین فرمود: «روز دوازدهم به یک معنا، روز شروع قدرت اسلام است».[5]

آغاز تحقق وعده الهی 
خداوند در قرآن کریم پیروزی صالحان را چنین وعده داده است: «وَعَدَ اللَّهُ الَّذينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ»؛[6] «خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند وعده می‌دهد که قطعاً آنان را حکمران روی زمین خواهد کرد» و بی‌تردید وعده الهی تخلف بردار نیست؛ زیرا خدا خلف وعده نمی‌کند.[7] بنابراین حکمرانی در زمین نخستین قدم برای حکومت جهانی حضرت مهدی علیه‌السلام است.

روز دوازدهم بهمن ماه، با پیروزی انقلاب اسلامی پیروزی خون بر شمشیر، زمینه‌های یک حکومت الهی در زمین فراهم شد. هر چند این حکومت، با نواقصی روبروست؛ ولی از آنجا که اصل نظام بر اساس آموزه‌های اصیل اسلام، نهادینه شده است، امید انسان را برای زمینه‌ساز بودن این انقلاب، برای انقلاب جهانی امام زمان علیه‌السلام، دو چندان می‌کند.

علاوه بر اینکه در روایت امیدوار کننده دیگری از امام کاظم علیه‌السلام چنین آمده است: «رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ قُمَّ یَدْعُو النَّاسَ إِلَی الْحَقِّ یَجْتَمِعُ مَعَهُ قَوْمٌ کَزُبَرِ الْحَدِیدِ لَا تُزِلُّهُمُ الرِّیَاحُ الْعَوَاصِفُ وَ لَا یَمَلُّونَ مِنَ الْحَرَبِ وَ لَا یَجْبُنُونَ وَ عَلَی اللَّهِ یَتَوَکَّلُونَ وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقِین»؛[8] «مردی از اهل قم مردم را به سوی حق دعوت می‌کند و قومی گرداگرد او جمع می‌شوند، به صلابت پاره‌های فولاد، تند بادها آنان را به‌ لرزه در نمی‌آورد و از جنگ خسته نمی‌شوند و ترس به خود راه نمی‌دهند و بر خدا توکل می‌کنند و سرانجام، پیروزی از آن متقین است».

هر چند قضاوت صریح در تطبیق این روایات، درست نیست؛ ولی باید با نگاهی امیدوار به آینده، از هر گونه سیاه‌نمایی‌ که باعث ناامیدی در جامعه می‌شود، پرهیز کرد.

پی نوشت:
[1]. فتح: 29.
[2]. کوفی، فرات بن ابراهیم، تفسیر فرات، وزارت ارشاد اسلامی، 1410ق، چاپ اول، ص430.
[3]. امام خمینی، روح الله، صحیفه امام، تنظیم و نشر آثار امام خمینی، 1389ش، چاپ پنجم، ج6، ص18.
[4]. آل عمران: 119.
[5]. بیانات مقام معظم رهبری، خطبه‌های نماز جمعه تهران، 12/11/1375.
[6]. نور: 55.
[7]. آل عمران: 9.
[8]. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، داراحیاء التراث العربی، 1403ق، چاپ دوم، ج57، ص216.