در پی وقوع سومین برنامه قرآن سوزی درسوئد که روز دوشنبه گذشته رخ داد، مرتضی نجفی قدسی در یادداشتی ضمن تحلیل این ماجرا به ذکر نکاتی مهم خطاب به سازمانهای بین المللی، دولتهای اسلامی ودولتهای اروپایی، مسلمانان و دشمنان اسلام و قرآن به این شرح پرداخته است:

بسم الله الرحمن الرحیم

«إِنَّ الَّذِی فَرَضَ عَلَیْکَ الْقُرْآنَ...»

متأسفانه در روز دوشنبه نهم مرداد ماه برای بار سوم جریان قرآن سوزی در کشور سوئد و در مقابل پارلمان این کشور توسط همان فرد مسیحی عراقی الاصل رخ داد و پلیس این کشور نیز برای او حریم امنیتی ایجاد کرد و او تحت حفاظت پلیس سوئد یک جلد قرآن را سوزاند و البته این بار تصویری منسوب به حضرت امام حسین (ع) که معمولاً در موکب های عزاداری عراقی ها نصب می شود را هم به آتش کشید!

تکرار این حادثه و آن هم تحت حفاظت پلیس سوئد که مأمور دولت آن کشور است،‌ همراه با انعکاس خبری گسترده و جهانی بیانگر آن است این موضوع یک اتفاق و با انگیزه فردی و شخصی نیست بلکه حاکی از یک نقشه خبیثانه ای است که ما فقط یک پازل از آن را می بینیم و قطعاً این یک حادثه بدون پشتوانه نیست و کاملاً طراحی شده است.

آنچه مسلم است اصلی ترین دشمنان اسلام صهیونیستها هستند و جریان صهیونیزم مسیحی را هم آنها ایجاد کرده اند تا مسیحیان افراطی را با خود همراه کرده و از ظرفیت آنها نیز در سطح جهان در مقابله با اسلام و مسلمانان استفاده می کنند و قطعاً قضیه اخیر قرآن سوزی در کشورهای سوئد و دانمارک نیز خارج از برنامه ریزی آنها نخواهد بود.

جریان قرآن سوزی در بار اول که اتفاق افتاد و با محکومیت سازمان کنفرانس اسلامی و مجموعه کشورهای اسلامی روبرو شد، تصور می رفت که دیگر اتفاق نیفتد مخصوصاً در پی پیام مرجع عالیقدر شیعیان حضرت آیت الله العظمی سیستانی به دبیر کل سازمان ملل متحد و پاسخ متقابل وی به ایشان در محکومیت قرآن سوزی انتظار داشتیم دولت سوئد این هزینه گران را به خود تحمیل نکند و از تکرار این ماجرا جلوگیری نماید ولی با تکرار قرآن سوزی توسط همان فرد و تحت حفاظت پلیس برای بار دوم و سوم در فاصله زمانی کوتاه بیانگر آن است این ماجرا یک نقشه بزرگ از سوی جریان صهیونیزم مسیحی است و دولت سوئد نیز دستور اربابان خود را اجرا می کند و لذا به تذکر سازمان ملل و دولتهای اسلامی هم وقعی نمی گذارد چون دستور از سران صهیونیسم دارد.

ما البته از پشت پرده طرح و نقشه قرآن سوزی مخصوصاً در این مقطع زمانی در کشورهای سوئد و دانمارک بی اطلاعیم امّا نکاتی را در این رابطه هم به دشمنان اسلام و قرآن و هم به دولت های اسلامی و مسلمانان یادآور می شویم:

۱ - قرآن سوزاندن هیچگاه منجر به محو قرآن نخواهد شد و اگر به جای چند جلد قرآن، یک میلیون جلد قرآن را هم بسوزانند،‌ نور این قرآن خاموش نخواهد شد چرا که خدای متعال در قرآن کریم وعده حفاظت از کتابش را داده و فرموده است: «نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ».

۲ - مقدس ترین چیز نزد مسلمانان اعم از شیعه و سنّی، قرآن کریم است و متن آن هم در نزد تمام مسلمانان و فرقه های گوناگون آن یکی است و هیچ فرقی با هم ندارند و مهمترین عامل اتحاد مسلمانان نیز همین قرآن است و ۵/۱ میلیارد مسلمان همگی حاضرند فدای قرآن شوند.

۳ - دشمنان تصور نکنند که قرآن کریم کتاب پیغمبر اسلام است، خیر، این قرآن تماماً سخن خداست و این قرآن برای آن حضرت نیز فرض و تکلیف شده است و فرمایشات و سخنان نورانی خود آن حضرت نیز تحت عنوان احادیث نبوی ثبت و ضبط است ولی قرآن تماماً کلام پروردگار است و حتی یک حرفش هم از پیغمبر اکرم (ص) نیست و سخنان آن حضرت در قرآن هیچ دخالتی ندارد، بنابراین دشمنی آنها با قرآن نه تنها دشمنی با اسلام و مسلمانان بلکه دشمنی مستقیم با پروردگار عالم است.

۴ - ماجرای قرآن سوزی یک امتحانی برای همه کشورهای اسلامی و سران آنهاست، انتظار از سازمان کنفرانس اسلامی می رود که تصمیمات قاطعی در رابطه با دولت سوئد و یا هر کشور دیگری که بخواهد حرمت شکنی کند و قرآن را بسوزاند، اتخاذ کنند والاّ اعتبار این سازمان از بین خواهد رفت چون از قرآن مهمتر برای مسلمانان چیزی وجود ندارد، اگر در این موضوع که حفظ و حراست از کلام الهی است کوتاه بیایند دیگر آبرویی برای دولتهای اسلامی و این سازمان که فلسفه وجودی اش برای شئونات مسلمانان و کشورهای اسلامی است، باقی نمی ماند.

۵ - دبیر کل سازمان ملل در جوابیه ای که به محضر حضرت آیت الله العظمی سیستانی ارسال کرده است، پدیده قرآن سوزی و اسلام هراسی را محکوم کرده و لیکن رسماً باید کشور سوئد را ملزم می کرد تا از تکرار این حوادث جلوگیری کند و برای تنبیه آن دولت هم اقدام می کرد تا درس عبرتی شود ولی متأسفانه به همان محکومیت لفظی بسنده شد.

۶ - جریان صهیونیسم مسیحی که از گسترش اسلام و شناخته شدن قرآن در جهان هراسناک است، بداند که تلاشهایش بی ثمر است و طبق وعده الهی روزی خواهد رسید که قرآن کریم کتاب مقدس همه مردم جهان خواهد شد چرا که فرموده است: «هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَی وَدِینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَی الدِّینِ کُلِّهِ».

۷ - دولتهای اروپایی که ادعای تمدن و حقوق بشر دارند باید رفتار زشت، احمقانه و جاهلانه دولت سوئد را به اشد وجه محکوم نمایند و نگذارند این کشور در اقدامی نخ نما شده مکرر به اعتقادات و مقدسات بیش از ۵/۱ میلیارد نفر از مسلمانان جهان اهانت کند و آتش کینه را در بین ملت های جهان بر افروزد.

۸ - دشمنان اسلام و کشور سوئد بدانند در قضیه قرآن سوزی قبل از آنکه با دولتهای اسلامی و مسلمانان در بیفتند، در حقیقت با خدا در افتاده اند و از قهر الهی بترسند که ممکن است دودمانشان را بر باد دهد، به قدرت و ثروت خود مغرور نباشند، تمام قدرتها و ثروتهای جهان از آن پروردگار است و او کلام و کتاب خودش را حرمت قائل است و حتی به مسلمانان هم دستور داده است تا دست بدون وضو بر آیات آن نگذارند (لَّا یَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ) آن وقت چنین خدایی از توهین کنندگان و اهانت گران به قرآن مگر به راحتی می گذرد! او خود فرموده است که در کمین چنین افرادی نشسته است (إِنَّ رَبَّکَ لَبِالْمِرْصَادِ)

۹ - دولت سوئد در اعلام ضدّیت با اسلام و قرآن تاکنون قدمهای آشکاری برداشته است و اگر می خواهد این ماجرا برایش گران تمام نشود هر چه زودتر آن فرد مسیحی عراقی الاصل را که توهین کننده به قرآن بوده است را تحویل کشور عراق دهد تا به مجازات برسد و با عذرخواهی رسمی از تمام مسلمانان و کشورهای اسلامی برای همیشه به این اعمال جاهلانه و قرون وسطایی خاتمه دهد.

۱۰ - توهین به قرآن، اهانت به همه انبیاء و ادیان الهی است چرا که در قرآن کریم به قصص انبیاء مکرر اشاره شده است و حتی شرح حال برخی مانند حضرت موسی (ع) و حضرت عیسی (ع) بطور مبسوط در آیات متعدد آمده و بهترین توصیفات برای آنها شده است.

نام حضرت موسی (ع) ۱۳۶ بار در ۳۶ سوره از قرآن و جمعاً در ۴۲۰ آیه مطرح شده است و همچنین نام حضرت عیسی (ع) ۲۵ بار و ۱۳ بار هم به عنوان مسیح ذکر شده است و مجموعاً نام ۲۶ نفر از انبیاء مکرر در قرآن آمده است و حال آنکه نام پیغمبر اسلام ۵ بار بیشتر در قرآن کریم نیامده و خلاصه بخش اعظمی از قرآن شرح حال انبیاست و لذا مولوی می فرماید:

بنابراین اهانت به قرآن، توهین به همه ادیان و انبیاء الهی است و پیروان این ادیان نیز باید آشکارا و قاطع چنین حرکتهایی را محکوم و از جامعه خود طرد نمایند، گر چه تکذیب کنندگان آیات خدا روزی به سزای اعمال خود می رسند یعنی همان روزی که «وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ».