دکتر محمد عبده یمانی عالم اهل سنت می‏نویسد:حدیث صحیح:انی تارک فیکم‏ الثقلین کتاب الله و عترتی که در صحاح اهل سنت‏ نیز آمده تأکید بر آن دارد که اهل بیت دارای‏ مرجعیت علمی مسلمانانند و الگو و اسوه زنده‏ای‏ هستند در علم و استقامت و در تمسک به اسلام نابی که جدشان حضرت محمد(ص)آورده‏ استمنظور از«مرجعیت علمی» نقطه مشترکی‏ است که مسلمانان بر آن  اتفاق نظر دارند و مسایل‏ مورد اختلاف میان مسلمانان به آن منتهی می‏شود بخصوص در مسایل اعتقادی و شرعی،مرجعیتی‏ که از حقایق قرآن و سنت نبوی پرده‏برداری‏ می‏کند.

خداوند در قرآن کریم می‏فرماید:

اگر در چیزی اختلاف کردید آن را به خدا و پیامبرش ارجاع دهید.

طبیعی است که منظور از رجوع به خدا، مراجعه به کتاب خدا است،و از آنجا که کتاب‏ خدا در بعضی از آیات نیاز به بیان دارد،در کنار آن پیامبر قرار داده شده است:

و ما نازل نکردیم بر تو این کتاب را جز اینکه‏ بیان کنی بر ایشان آنچه که اختلاف دارند در آن

بر اساس این آیات،پیامبر اکرم(ص)در عصر خود مرجعیت علمی مسلمانان را به عهده داشتند و بعد از خود امام علی و سایر اهلبیت را وارث‏ علم خود قرار دادند و فرمودند:

من دو ودیعه بزرگ در میان شما می‏گذارم‏ که تا وقتی به آن تمسک جویید بعد از من گمراه‏ نشوید:یکی بزرگتر از دیگری:کتاب خدا ریسمان امتداد یافته از آسمان به زمین و عترتم، یعنی اهل بیتم.

این حدیث را که بیش از 33 صحابی آن را نقل‏ کرده‏اند،در صحاح معتبر اهل سنت آمده است.

و شیخ محمد ابو زهره که از علمای اهل سنت‏ است،این حدیث را دلیل و سند امامت اهل بیت‏ و مرجعیت علمی و فقهی آنان می‏داند.

دکتر محمد عبده یمانی عالم اهل سنت نیز می‏نویسد:حدیث صحیح:انی تارک فیکم‏ الثقلین کتاب الله و عترتی که در صحاح اهل سنت‏ نیز آمده تأکید بر آن دارد که اهل بیت دارای‏ مرجعیت علمی مسلمانانند و الگو و اسوه زنده‏ای‏ هستند در علم و استقامت و در تمسک به اسلام نابی که جدشان حضرت محمد(ص)آورده‏ است.

شیخ کبیر محمود شلتوت در تفسیر پیرامون‏ اجماع سنت و عترت نوشته است:«طرق حدیث‏ ثقلین متعدد است و در بعضی از آنها آمده:«کتاب‏ خدا و عترتم»بدون شک سنت همان چیزی است‏ که پیامبر و عترت طاهرینش بر آن بوده‏اند.

قال رسول الله(ص)لعلی(ع):انت تبین‏ لامتی ما اختلفوا فیه بعدی

انس بن مالک از پیامبر خدا(ص)نقل می‏کند که به علی(ع)فرمود:تو بعد از من بیان کننده و حل کننده اختلافات برای امتم خواهی بود.

امام علی(ع)بعد از رحلت پیامبر عالیقدر اسلام،به این امر مهم پرداخت و ابتدا به‏ جمع‏آوری قرآن کتاب آسمانی پرداخت و سوگند خورد تا قرآن را ننویسد،ردا بر دوش نیندازد و از خانه خارج نشود،مگر برای خواندن نماز و آنگاه بر اساس آنچه را که از ناسخ و منسوخ و متشابه و ظاهر و باطن قرآن از پیامبر اکرم(ص) آموخته بود به تعلیم و تفسیر آن پرداخت و شاگردانی چون امام حسن و امام حسین(ع)و ابن عباس و ابن مسعود و...تربیت کرد،تا پاسخگوی تهاجمات فرهنگی و اشکالات‏ اعتقادی دانشمندان کشورهای فتح شده باشند و نیازهای فقهی و حقوقی حقوقدانان را برآورند و اصول اعتقادی و مسائل فقهی و دیگر مسائل‏ فرهنگی اسلام را به بهترین وجه به ملل تازه به‏ اسلام درآمده تعلیم دهند