در دوران امام صادق (ع) فساد و انحراف در زمينه های مختلف ريشه دوانده و ارزشهاي جاهليت در حال بازگشت بود؛ روشهای غربی در فهم قرآن وسنت شریف نفوذ کرده  و در حال تغییر دادن اصل مکتب اسلام بود و در اواخر دوران امویان مکتبهای فكری و جریانات به دور از اسلام، روبه افزایش بود.

امام صادق (ع) معتقد بود، اندیشه های خرافاتی که باعث ضربه زدن به دین اسلام می شود، به دلیل دور ماندن مسلمانان از اسلام محمدی(ص) است؛ لذا آنها را به آموزهای اسلام راستین، سنت پیامبر(ص) و تقریب بین مذاهب اسلامی فراخواند.

بنابراین در این دوران که ما شاهد جنگ فرهنگی و تبلیغاتی علیه اسلام هستیم، بایستی فرهنگ اهل بیت (ع) که برگرفته از اسلام اصیل محمدی و سنت پیامبر (ص) و رهنمودهای اهل بیت (ع) است، بیش از پیش بیان کنیم.

پیروی از اهل بیت(ع) تنها ذکر مصیبتهای آنها نیست، بلکه به کار گیری و عمل  به رهنمودهای آنهاست؛ از جمله رهنمودهای  وحدت بخش امام صادق (ع)  آنجاست که می فرمایند: «که یاد مارا زنده نگه دارید» می پرسند چگونه ؟ امام پاسخ می دهند، آموزهای ما را فرا گیرند و به دیگران آموزش بدهند، زیرا اگر مردم به آموزهای ما پی ببرند پیرو ما خواهند شد.

حضرت امام صادق (ع) به منظور حفظ الفت و برادری و تحقق وحدت، یاران خود را به شرکت در نماز جمعه و جماعت دعوت می کرد و توصیه می فرمود که  بـا اهـل سنت بـهترین رفتار را داشته باشید: در میان آنها نماز بـخوانید، در تـشییع جنازه هایشان شرکت کنید، مریض هایشان را عیادت کنید و حقوقشان را ادا کنید؛ همچنین می فرمایند: به گونه ای رفتار کـنید کـه وقـتی آنها شما را با این رفتار پسندیده می بینند، بگویند او شیعه و پیرو امام صادق(ع) است.

امام صادق علیه السلام همواره از تعصب بی جا منع می کرد، زیرا یکی از مهمترین علل اختلافات بین مسلمانان است و از اجتماع و وحدت، حول نقاط مشترک جلوگیری می کند.

در مـجموع، رفتار امام صادق(ع) در برخورد با گروه های مختلف مذهبی، از جمله اهل سنت، همراه با احـترام و  ارشاد بود، در جلسات مناظره شرکت می کرد و به پرسشهای مطرح شده محترمانه پاسخ می داد.

امام صادق(ع) در حدیثی می فرمایند: «با آنان نماز بگزار که نمازگزارنده بـا آنان در صف اول مانند شمشیرکشیده در راه خداست»؛ از این روایات استفاده می شود که حکمت مدارا با اهل سنت در نماز جماعت و مـانند آن به خاطر ترس از ضرر نیست، بلکه رعایت مصلحت و برای اتحاد کلمۀ مسلمین است؛ بنابراین، دستور امام به شرکت در نماز جماعت اهل سنت، برای نشان دادن اخلاق نیکوی شیعیان  بوده تا با این رفتار، شیعه با اوصاف زیبا و دور از تعصب و عناد و لجاجت شناخته شود.

مجموع روایات و سیرۀ عملی امام صادق (ع) نشان می دهد که آن بزرگوار به باورهای اهل سنت و تحریک احساسات آنها حساس بود و  جدال و دشمنی در بیان حق را نادرست می دانست و در همین زمینه می فرمایند؛«إِیاکمْ وَ الْخُصُومَةَ فِی الدِّین؛ دشمنی در دین را رها کنید!»

رهنمودهای اهل بیت (ع) و به خصوص امام صادق (ع)، این نکته را به مسلمانان یادآور می شود که چگونه یک ملت با نگرشهای مختلف و مکتبهای گوناگون، به عنوان امت واحده بوده و در راستای هدف مشترک تلاش می کردند، هرچند که در شیوه و روش گاهی اختلاف داشتنند.

بنابراین می توان گفت، وظیفه ماست که در همه گردهمایی ها و   کنفرانسهای وحدت اسلامی، این را بیان کنیم که ما خواهان آن نیستیم که برای رسیدن به وحدت به دیگران بگوییم از اعتقادات خود دست بردارند؛بلکه، هدف غائی ما بهره گیری از مشترکات و اعتقاداتی چون توحید، رسالت پیامبر(ص)، قبله مشترک و ... است که مذاهب گروههای مختلف در مورد آن توافق دارند.