بسماللهالرحمنالرحیم (۱)
حضور مجموعهى خیّرین مدرسهساز که یکى از پدیدههاى مبارک انقلاب و کشور ما است، چند چیز را ثابت میکند: یکى همین مطلبى که قبلاً گفته شد و آن اینکه مردم ما هر جایى که احساس کنند روا است و نیک است، در خرج کردن ابایى ندارند؛ [این] خیلى نکتهى مهمّى است. بعضىها گله میکنند که چرا مثلاً در فلان قضیه مردم نیامدند کمک کنند. خب، باید براى مردم روشن کرد که این تکلیف است، این درست است؛ آنوقت مردم خودشان مىآیند. شما ملاحظه بفرمایید همین حوزههاى علمیّه براى این قضیّه یک مثال واضحى است. مردم بدون اینکه کسى آنها را بشناسد، بدون اینکه دنبالشان فرستاده باشند، بدون اینکه از آنها محاسبهاى بکنند، مىآیند پول خودشان را که با زحمت خودشان بهدست آوردهاند، تخمیس میکنند، خمسش را میدهند به ما، میدهند به روحانیّون، میدهند به علما و مراجع؛ [درحالىکه] نه سفته از آنها میگیریم، نه تضمین از آنها میگیریم، نه مطالبه از آنها میکنیم؛ گاهى اوقات پشت درِ انتظار یا صفِ انتظار، روزهاى متمادى میمانند براى اینکه بیایند این پول را بدهند. چرا؟ چون عقیده دارند که این کار درستى است، کار خوبى است.
این نمونهى شما هم یک نمونهى دیگر است. تاجر است، پولدار است، توانایى دارد، پولهایى را جمع کرده که این پول متعلّق به خود او است، هیچکس هم به او نخواهد گفت این پول را چرا دارى و چگونه خرج کن؛ این با میل خودش مىآید. نمونههایى را به بنده گزارش دادند: دهها مدرسه بهوسیلهى یک خیّر ساخته میشود. خب، این خیلى پدیدهى باارزشى است؛ بدون اینکه هیچ غرض سیاسى یا غرض شخصى دنبال این باشد. البتّه ما در دنیا داریم خیریّههایى که ظاهر آن خیریه است، اما باطن آن و محتواى آن، یا سیاسى است، یا امنیتى است، یا جاسوسى است؛ انگیزههایى پشت سر آن هست؛ امّا اینجا این خیّر مدرسهساز، بدون هیچگونه انگیزهاى جز خدمت و جز انجام یک کار خوب و یک حسنه، مىآید این پول را در میان میگذارد. بنابراین، این مطلب اوّلى است که بهدست مىآید که ما اگر چنانچه توانستیم با مردم تفاهم کنیم و خوبىِ یک کار را و درستىِ یک راه را نشان بدهیم، اینها حاضرند هزینههاى سنگین آن را بپردازند، بدون اینکه انسان از آنها بخواهد. نمونههاى قبلى آن را هم در دورهى دفاع مقدس و در قضایاى گوناگون دیدهایم. این یک مطلب است.
مطلب دوم توجه مردم به امر مدرسه است؛ خب، کارهاى خیر در گذشته هم انجام میگرفت؛ حسینیّه میساختند، مسجد میساختند، کارهاى گوناگون [میکردند، امّا] توجّه به مدرسه نشاندهندهى یک پدیدهاى است در کشور؛ پیدا است مردم ما و کسانى که توانایى دارند که کمک کنند، اهمّیّت تعلیم فرزندان را بخوبى درک کردهاند. این هم نکتهى بعدى است که انسان در اینکار احساس میکند.
و نکتهى سوم - که از این قبیل نکات زیاد است؛ حالا من این چند نکته را فقط عرض میکنم - که در این کار میشود انسان استنباط بکند، این است که در هر کارى که مسئولان کشور و مدیران اصلى کشور، امور را به مردم محوّل کردند، این کار موفّق شد، این کار پیشرفت کرد؛ این یک تجربه است، این را باید ما یاد بگیریم؛ مکرر این را ما گفتهایم. یک وقت نگاه تنگنظرانه است و مسئول دولتى انحصاراً کار را در دست میگیرد، این کار میماند، متوقف میشود؛ [اما] کار وقتى داده شد به نیروى عظیم و بىپایان مردم، با انگیزههایشان، با توانهاى مادّى و معنویشان، آنوقت کار رشد پیدا میکند، شکوفایى پیدا میکند.
اینجا هم همینجور است؛ ما خب مشکلات مدرسه و مانند اینها زیاد داشتیم. اوائل انقلاب، مدارس سهنوبتى، حتّى چهارنوبتى در کشور وجود داشت که بحمدالله برطرف شد. و کمکهاى مردم نقش بسیار زیادى داشته است؛ و این کار باید انشاءالله ادامه پیدا کند. شما آقایانى که مسئول این قضیّه هستید و خودتان را درگیر این کار بزرگ و زیبا کردهاید، این کار را با شوق و با رغبت و با انگیزه انشاءالله ادامه بدهید؛ بدانید خداى متعال به شما اجر خواهد داد؛ این کار ثواب دارد، این کار حسنه است، این کار صدقهى جاریه است. و نیّتهایتان بحمدالله خالص است، خالص نگه دارید و این کار را پیش ببرید.
البته باید به صداوسیما و مانند اینها هم سفارش بشود - که حالا من میگویم انشاءالله سفارش بکنند - تا آنها هم به افکار عمومى، وجود یک چنین کارى را تفهیم کنند. و خوشبختانه در اطراف کشور شبیه این کارها دارد رشد میکند؛ روزبهروز دارد بیشتر میشود. خیّرین درمان در این چند سال اخیر، بهوجود آمدهاند که دارند کارهاى خوبى انجام میدهند. بههرحال مردم خیّر در کشور فراوان و زیادند و مایلند کارِ خوب انجام بدهند؛ باید کار را به آنها معرّفى کرد و به آنها اعتماد کرد.
من شنیدم که توقّع دوستان خیّرینِ مدرسهساز این است که دستگاه آموزش و پرورش همکارىهایش را افزایش بدهد؛ که حالا خوشبختانه من دیدم که ایشان - آقاى دکتر حافظى - از وزیر محترم و از معاون ایشان(۲) تشکّر کردند؛ این براى من مایهى خوشحالى است که احساس کنم همکارىاى وجود دارد. اسم مدرسهها را تغییر ندهند؛ فرض کنید که آن خیّر، مدرسهاى را به اسم شهیدش یا به اسم فرد مورد علاقهاش گذاشته است؛ اینها را مراقبت بکنند. و کار را براى آن کسى که میخواهد کار خیرِ مدرسهسازى را انجام بدهد، تسهیل کنند، او را تکریم کنند، که انشاءالله انجام بگیرد.
و این نکتهى آقاى فانى(۳) هم کاملاً نکتهى درستى است؛ مسئلهى مقاومسازى مدارس؛ این هم یک کار بسیار مهمّى است و حفظ این مدارسى که ساخته میشود تا فرسودگى زودهنگام بهسراغ اینها نیاید. انشاءالله خداوند متعال از شماها قبول کند و توفیقات شما را روزافزون کند.
والسلام علیکم و رحمةالله
۱) جشنوارهى شهرستانى خیّرین مدرسه ساز از اسفند ۱۳۹۲ تا فروردین سال جارى برگزار شد و مرحلهى استانى این جشنواره از ۱۸ اردیبهشت شروع و تا ۳۱ خرداد امسال ادامه خواهد یافت.
۲) آقاى مرتضى رئیسى، معاون وزیر آموزش و پرورش و رئیس سازمان نوسازى، توسعه و تجهیز مدارس
۳) وزیر آموزش و پرورش