بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم
الحمدلله ربّ العالمین والصّلاة على نبیّه و آله الطّاهرین
به همه‌ى حضّار محترم، برادران و خواهران عزیز و بخصوص به میهمانان جمهورى اسلامى، اساتید محترم، قرّاء محترم، حفّاظ محترم که از کشورهاى اسلامىِ برادر تشریف آوردند، خوشامد عرض میکنم. همچنین از فراهم‌آورندگان این مراسم پرشکوه و پرمعنا و پربرکت - چه مدیران اوقاف و مسئولان ذى‌ربط و چه برادران و اساتید و بزرگانى که در طول این چند روز مسابقات را به بهترین وجهى اداره کردند - تشکّر میکنم و امیدواریم ان‌شاءالله همه‌ى شماها به برکت قرآن مأجور باشید.
زبان ما قاصر است از شکر نعمتِ اقبال به قرآن در کشور؛ بنده هروقت در خبرها یا در تلویزیون مشاهده میکنم که جوانان ما در سراسر کشور به قرآن اقبال دارند، از ته دل خداى متعال را شکرگزارى میکنم. نعمت بزرگى است؛ ما این نعمت را و عظمت آن را درک میکنیم. در دورانى دیدیم که در کشور ما حفظ قرآن و تلاوت قرآن رونقى نداشت؛ در دوران رژیم طاغوت، علاقه‌مندان به قرآن همه‌جا بودند، امّا رونق و عمومیّت و شیوعِ اقبالِ به قرآن در کشور وجود نداشت. امروز که نگاه میکنیم، مى‌بینیم به برکت جمهورى اسلامى، جوانهاى ما، مردان ما، زنان ما، نوجوانان ما به قرآن علاقه و گرایش نشان میدهند؛ قرآن را فرامیگیرند، تلاوت قرآن را مى‌آزمایند، قرآن را حفظ میکنند. اینها البتّه هدفهاى برتر و نهایى نیست، هدف نهایى فهم قرآن و عمل به قرآن است؛ امّا اینها قدمهاى لازمِ ابتدایى است. اگر قرآن در جامعه رواج پیدا کند، رونق پیدا کند، حفظ قرآن رایج بشود، انس با قرآن در بین اقشار مختلف جامعه رواج پیدا بکند، جامعه براى عمل به قرآن نزدیک میشود؛ ما این را میخواهیم. قرآن نور است، قرآن هدایت است، قرآن بیان است، تبیان است؛ قرآن با انسان حرف میزند، با دل انسان حرف میزند، با باطن انسان حرف میزند. با قرآن باید مأنوس شد، به قرآن باید نزدیک شد، اوّلین بهره را دلِ آماده و مستعدّ انسان می‌برد؛ اگر دیدید دلتان به قرآن نزدیک است، خدا را شکر کنید؛ اگر دیدید معارف قرآنى را به‌آسانى قبول میکنید و در دل میپذیرید و تحمّل میکنید، بدانید که خداى متعال اراده کرده است شما را هدایت کند؛ فَمَن یُرِدِ اللهُ اَن یَهدِیَهُ یَشرَح صَدرَهُ لِلاِسلمِ وَ مَن یُرِد اَن یُضِلَّهُ یَجعَل صَدرَهُ ضَیِّقًا حَرَجًا کَاَنَّما یَصَّعَّدُ فِى السَّماء.(۱) خاصیّت قرآن این است: اگر دل شما به قرآن نزدیک شد، اگر اُنس با قرآن پیدا کردید، بدانید خداى متعال اراده کرده شما را هدایت کند و این بزرگ‌ترین نعمت الهى است.
عزیزان من! امروز دنیاى اسلام دچار گرفتارى‌هاى بزرگى است؛ مى‌بینید، میشنوید، اطّلاع دارید؛ بزرگ‌ترین گرفتارى دنیاى اسلام این است که متوجّه توطئه و دست خبیث دشمنان خود نیست؛ این یکى از بزرگ‌ترین یا بزرگ‌ترین گرفتارى دنیاى اسلام است. آن کسانى که با اسلام بدند، آن کسانى که نام اسلام آنها را میرَمانَد، آن کسانى که حاضرند به‌خاطر حفظ مطامع مادّى خود با هر دعوت حقّى مبازره کنند و بجنگند - و اسلام دعوت حقّى است که به حقّ و عدل دعوت میکند - اینها در دنیاى اسلام بیکار نیستند، بخصوص بعد از پدید آمدن جمهورى اسلامى؛ بعد از آنکه در این نقطه‌ى حسّاس جغرافیاى عالم، نظامى بر اساس اسلام تشکیل شد، توطئه‌ها شدید شد، پیچیده شد؛ امروز توطئه‌ها از گذشته پیچیده‌تر است؛ این را باید همه در دنیاى اسلام بفهمند. ما را به‌جان هم مى‌اندازند، برادران را در مقابل هم قرار میدهند؛ سیاست دشمنان اسلام این است که در کشورهاى اسلامى در میان جوامع اسلامى و در امّت اسلامى برادرکشى و جنگ داخلى را به نیابت از خودشان به‌راه بیندازند؛ خودشان کنار بنشینند و شاهد این باشند که ما به جان هم افتادیم. خب، اینجا باید دشمن را شناخت، باید توطئه‌ى دشمن را فهمید، این کمبود دنیاى اسلام است. در میان امّت اسلامى کسانى هستند که براى مقابله‌ى با برادران مسلمان خودشان با دشمنان اسلام دست‌به‌دست میدهند؛ امروز ما این را داریم؛ به شیطان نزدیک میشوند براى اینکه با برادران مسلمان خودشان بجنگند و مبارزه کنند و مقابله کنند؛ امروز کسانى هستند که حاضرند با رژیم صهیونیستى همکارى کنند، براى اینکه برادر مسلمان خودشان را به خاک بیندازند. اِنَّهُمُ اتَّخَذوا الشَّیطینَ اَولِیاءَ مِن دُونِ الله وَ یَحسَبُونَ اَنَّهُم مُهتَدُون؛(۲) با شیطان میسازند، دست‌به‌دست هم میدهند و گمان باطلشان این است که در راه هدایت دارند قدم برمیدارند. اینها معیارهاى قرآنى است، اینها معیارهاى روشنى است که قرآن در اختیار ما قرار میدهد، اینها را باید بفهمیم؛ کِى میتوانیم بفهمیم؟ وقتى با قرآن انس داشته باشیم، وقتى دل خودمان را به‌روى قرآن باز کنیم؛ همه‌ى این مراسم مقدّمه‌ى این است.
به شما جوانان عزیز توصیه میکنم اُنستان را با قرآن زیاد کنید؛ آن کسانى که با قرآن ارتباط پیدا کردند، قدر این ارتباط را بدانند؛ کسانى که قرآن را حفظ کردند، قدر این حفظ قرآن را بدانند؛ این جواهر قیمتى را براى خودشان نگه دارند؛ آن کسانى که با تلاوت قرآن مأنوسند، این رشته‌ى مبارک را از دست ندهند، رها نکنند؛ آن کسانى که با قرآن مرتبطند، تدبّر در قرآن را، تدبّر در معانى قرآن را، تعمّق در مفاهیم قرآنى را، هدف خودشان قرار بدهند؛ اینها چیزهایى است که ما را قدم‌به‌قدم به قرآن نزدیک میکند. اگر با قرآن مأنوس شدیم، به قرآن نزدیک شدیم، مفاهیم قرآنى در دل ما توانست اثر بگذارد، آن‌وقت میتوانیم امیدوار باشیم که امّت اسلام عزّت وعده داده شده‌ى از سوى خداى متعال را [به دست خواهد آورد]: وَ للهِ العِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلمُؤمِنین؛(۳) این عزّت را آن‌وقت خدا به امّت اسلامى خواهد داد. اگر با قرآن مأنوس شدیم، آثار و برکات آن اینها است.
بنده مجدّداً از همه‌ى دست اندرکاران این مراسم تشکّر میکنم؛ از اساتید، از شرکت کنندگان در مسابقه، از جوانان عزیز، از مدیران این مراسم زیبا و با شکوه، و از مردمى که از این مراسم استقبال کردند، تشکّر میکنم. امیدوارم که خداوند متعال همه‌ى شماها را محفوظ بدارد، باقى بدارد، و از مجرى محترم و خوش‌زبان هم که جلسه را - هم اینجا و هم ظاهراً در محلّ مراسم - با زیبایى اداره کردند،(۴) متشکّریم.
والسّلام علیکم و رحمةالله و برکاته
۱) سوره‌ى انعام، بخشى از آیه ۱۲۵
۲) سوره‌ى‌اعراف، بخشى از آیه‌ى ۳۰
۳) سوره‌ى منافقون، بخشى از آیه‌ى ۸
۴) آقاى مجید یراق‌بافان
