به نقل از مدیکال نیوز تودی، فیبریلاسیون دهلیزی شایع‌ترین آریتمی بالینی در سراسر جهان است و تقریباً یک سوم افرادی که تحت عمل جراحی قلب قرار می‌گیرند، آن را تجربه می‌کنند.
در صورتی که سطح پتاسیم به کمتر از ۴.۵ میلی اکی والان در لیتر کاهش یابد، معمول است که بیماران پس از هر نوع جراحی قلب، مکمل پتاسیم داخل وریدی دریافت کنند.
خطر فیبریلاسیون دهلیزی با افزایش سن افزایش می‌یابد، اما گاهی اوقات می‌تواند در بین جوانان رخ دهد. افراد مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی ممکن است ضربان قلب بسیار سریع‌تر از حد معمول داشته باشند و قلب به طور مؤثر خون را در اطراف بدن پمپاژ نمی‌کند. خون ممکن است در قلب جمع شود و احتمال لخته شدن را افزایش دهد.
چهار حفره در قلب وجود دارد - دو دهلیز و دو بطن - و فیبریلاسیون دهلیزی زمانی اتفاق می‌افتد که این حفره‌ها به دلیل فعالیت الکتریکی غیرطبیعی به درستی کار نکنند، که باعث می‌شود دهلیزها و بطن‌ها با سرعت‌های متفاوت منقبض شوند.
سن بالا، فشار خون بالا، پرکاری تیروئید، دیابت، نوشیدن الکل و سابقه بیماری زمینه‌ای قلبی، همه عواملی هستند که می‌توانند در ایجاد فیبریلاسیون دهلیزی نقش داشته باشند. با این حال، این شایع‌ترین عارضه جانبی پس از عمل است و به گفته نویسندگان مطالعه جدید، می‌تواند منجر به هزینه‌های گران بیمارستان، اقامت طولانی‌تر در بیمارستان و خطر مرگ بیشتر شود.
محققان یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده را در ۲۳ مرکز جراحی قلب در بریتانیا و آلمان بین اکتبر ۲۰۲۰ و نوامبر ۲۰۲۳ انجام دادند که از ۱۶۹۰ بیمار بدون سابقه فیبریلاسیون دهلیزی که برای جراحی بای پس عروق کرونر جدا شده بودند، استفاده کردند.
پتاسیم همراه با سایر الکترولیت‌ها نقش مهمی در سلامت قلب دارد.
هر بار که قلب می تپد، پتاسیم به داخل و خارج سلول‌های قلبی می‌رود. هنگامی که سطح پتاسیم بسیار پایین است، افراد در معرض خطر ابتلاء به آریتمی‌ها از جمله فیبریلاسیون بطنی و حتی فیبریلاسیون دهلیزی هستند. افزایش شدید سطح پتاسیم نیز ناامن است و می‌تواند منجر به ضربان قلب بسیار کُند و وضعیتی به نام بلوک قلبی شود. افزایش شدید سطح پتاسیم می‌تواند کشنده باشد.
به گفته محققان: حفظ سطح پتاسیم بین ۳.۶ میلی اکی والان در لیتر تا ۵.۵ میلی اکی والان در لیتر به طور کلی برای سلامت قلب و عروق بهینه است.
