در حدیثی از امام حسن علیه السلام در خصوص دو شرط امام حسن (ع) برای دوست گرفتن آمده است:
قَالَ (ع) لِبَعْضِ وُلْدِهِ یَا بُنَیَّ لَا تُؤَاخِ أَحَداً حَتَّى تَعْرِفَ مَوَارِدَهُ وَ مَصَادِرَهُ فَإِذَا اسْتَنْبَطْتَ الْخِبْرَةَ وَ رَضِیتَ الْعِشْرَةَ فَآخِهِ عَلَى إِقَالَةِ الْعَثْرَةِ وَ الْمُوَاسَاةِ فِی الْعُسْرَةِ.
امام حسن علیه السلام به یکى از فرزندانش فرمود: فرزندم! با هیچ کس دوستى و برادرى مکن؛ تا این که از چگونگى ورود و خروج او در کارها آگاه شوى؛ پس هر گاه کسى را آزمودى و معاشرت با او را پسندیدی با او بر اساس گذشت از لغزش و برادرى در مشکلات، دوستى و رفاقت کن.
تحف العقول عن آل الرسول (ص)، ص: ۲۳۳
