مقایسه‌کردن نوجوانان با دیگران از سوی والدین، یک رفتار مخرب است که می‌تواند اعتماد به نفس و انگیزه‌های آن‌ها را به شدت تحت تأثیر قرار دهد. به جای این مقایسه‌های خطرناک، باید بر توانمندی‌ها و پیشرفت‌های آن‌ها تأکید کرد.
مقایسه‌کردن والدین با فرزندان نوجوان یکی از مسائلی است که می‌تواند تأثیرات منفی عمیقی بر روی شخصیت و روان نوجوانان بگذارد.
از مخرب‌ترین رفتارهای والدین در دوران نوجوانی، مقایسه‌کردن است. وقتی به نوجوان می‌گویید: چرا مثل فلانی درس نمی‌خونی؟ یا پسرخاله‌ات اینقدر مؤدبه، تو چرا بی‌ادبی؟، در واقع پیامی خطرناک به او می‌دهید که تو به اندازه کافی خوب نیستی.
چرا مقایسه‌کردن آسیب‌زا است؟
تخریب اعتمادبه‌نفس: نوجوان باور می‌کند هرچقدر تلاش کند، باز مورد قبول نیست.
ایجاد حس تنفُّر: ممکن است از فردی که با او مقایسه می‌شود، متنفر شود.
کاهش انگیزه: به جای تلاش برای رشد، احساس ناتوانی می‌کند.
راهکار جایگزین چیست؟
۱. توجه به استعدادهای او: هر نوجوانی توانمندی‌های خاص خود را دارد.
۲. تشویق پیشرفت‌های شخصی: مثلا بگویید: تو نسبت به قبل خیلی بهتر شدی .
۳. گفت‌وگوی سازنده: به جای مقایسه، با او درباره اهدافش صحبت کنید.
یادمان باشد که نوجوان نیاز دارد دیده شود، نه مقایسه!
