در صف نماز جماعت با يك زائر افغاني آشنا شدم كه سني حدود 35 سال داشت. او حافظ كل قرآن بود.
باب گفتگو بين ما باز شد. گفت: در ايران با مهاجرين افغاني خوب برخورد نمي شود!
به او گفتم: من معلم هستم و بعضي از دانش آموزان ما افغاني هستند. ما با تمام وجود به آنها آموزش مي دهيم، چون معتقديم كه اگر همسايه ما با سواد باشد، به نفع ما و همچنين به نفع كل مسلمانان مي باشد.
از اين حرف خوشش آمد و استقبال كرد، ولي گفت: دولت شما با اتباع ما بد برخورد مي كند.
گفتم: اگر در كشورتان يك ايراني به جرم قتل دستگير كنيد، با او چه برخوردي مي كنيد؟
گفت: او را مجازات مي كنيم.
گفتم: ما در ايران هم با افراد خطاكار با هر مليتي كه باشد، برخورد مي كنيم، چه ايراني يا غير ايراني باشد و اين قانون در همه كشورها وجود دارد. لذا ما با همه ي افغان هاي ساكن ايران روابط خوبي داريم، مگر اينكه كار خلافي انجام دهند.
وي اين مطلب را پذيرفت و گفت: اين حقوق طبيعي شما مي باشد. ما ملت افغان حتي در كشورمان مظلوم هستيم و با اين وصف، ميزباني شما با اتباع ما، منصفانه است.
