در نماز جماعت مسجد الحرام با يك زائر زن اهل تركيه آشنا شدم. وي اعتقاد داشت كه مردان در ايران زنان را در ققس حبس كرده و هيچ نوع آزادي به آنها نمي دهند.

با يك سري صحبت هاي قانع كننده، نظرشان برگشت، به گونه اي كه در خاتمه گفت: خدا لعنت كند دشمنان را كه اين گونه ذهنيت منفي در بين مسلمانان كشورهاي مختلف به خصوص ايران ايجاد مي كنند.

به او گفتم: خواهرم؛ ما زن ها در ايران، بيش از مردها در دانشگاه ها قبول مي شويم و تحصيل مي كنيم. ما در ايران رانندگي مي كنيم و در بسياري از ادارات دولتي يا غير دولتي، كار مي كنيم. از باب شوخي به او گفتم: در ايران به مردها مي گويند زن ذليل! يعني مردها از محبت همسرانشان، از آنها اطاعت مي كنند، در حاليكه شما مي گوئيد مردها ما را در قفس محبوس مي كنند. اين يك دروغ بزرگ است و شما نبايد آنها را باور كنيد، چون قرآن فرموده است :

«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ جَاءَكُمْ فَاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَيَّنُوا أَنْ تُصِيبُوا قَوْمًا بِجَهَالَةٍ فَتُصْبِحُوا عَلَىٰ مَا فَعَلْتُمْ نَادِمِينَ». سوره حجرات آيه 6

اى كسانى كه ايمان آورده‏ ايد اگر فاسقى برايتان خبرى آورد نيك وارسى كنيد مبادا به نادانى گروهى را آسيب برسانيد و [بعد] از آنچه كرده ‏ايد پشيمان شويد.

در هنگام خدا حافظي، مرا در آغوش گرفت و گفت: خدا از من بگذرد كه به شما تهمت زدم.