در صفوف نماز با يك خانم تركيه اي آشنا شدم. ايشان از من خواست تا سوره مريم را تلاوت كنم. من هم اين كار را انجام دادم. سپس پرسيد: شما در مشكلاتتان به چه كسي متوسل مي شويد؟ گفتم: ما به اهل بيت پيامبر (ص) متوسل مي شويم ؛ مخصوصاً ما ايراني ها بيشتر به امام رضا (ع) متوسل مي شويم، چرا كه معتقديم ايشان امام رئوف و مهربان هستند.
من هرچه مي گفتم، او يادداشت مي كرد. گفت: امام رضا چه كسي هستند؟ گفتم: از خاندان پيامبر و امام مي باشند و در خصوص اهل بيت و امامان توضيحاتي دادم.
در ادامه گفت: مي شود با هم زيارت كنيم و به ايشان متوسل شويم؟ بنده هم كه كتاب مفاتيح الجنان در دست داشتم، شروع به خواندن زيارتنامه امام رضا (ع) كردم و او همراه با من نجوا مي كرد. ظاهراً مشكل خاصي داشت كه در حين قرائت زيارت، اشك مي ريخت و دستش را به بالا گرفته بود.
پس از پايان زيارت از من تشكر كرد و گفت: اميدوارم موفق شوم به زيارت ايشان بيايم.
