در مسجد النبي (ص) بين نماز مغرب و عشا، خطيب سخن مي گفت و بنده و زائر مصري كه كنارم نشسته بود، گوش مي داديم.
خطيب گفت: پيامبر (ص) در حال حيات مي تواند شفاعت كند، ولي در حال ممات چنين قدرتي را ندارد. لذا هر كس به چنين نيتي درخواست شفاعت كند، گناه كرده و بدعت است.
من به زائر مصري گفتم: اين ظلم در حق ماست، چرا كه شفاعت پيامبر (ص) فقط شامل اصحاب مي شد و شامل حال ما نمي شود و ظلم از طرف رسول الله (ص) امر مذموم است.
او گفت: درست مي گويي، ولي منظور خطيب چيز ديگري بود.
در جواب گفتم: اصلاً دقيقاً حرف او همين بود.
بعد از چند دقيقه فردي از خطيب همين سؤال را كرد و خطيب دو باره حرف خود را تكرار كرد و من به آن فرد مصري گفتم: ديدي؟!
او هم به عنوان تعجب سر خود را تكان داد و گفت: اين وهابي ها ديدگاه شان با همه مسلمانان فرق مي كند و من هم نظر شما را دارم.
