علامات حتمی ظهور پنج مورد است که در روایات قابل اعتماد ذکر شده‌ است و منظور از علائم حتمی آن است که به هیچ قید و شرطی مشروط نیست و قبل از ظهور باید واقع شود؛ که با استفاده از روایات معصومین (علیهم السّلام) بدین ترتیب است:

امام صادق (علیه السّلام) فرمود: "پیش از ظهور قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) پنج نشانه حتمی است؛ یمانی، سفیانی، صیحة آسمانی، قتل نفس زکیه و فرو رفتن در بیابان."۴[۱] و نیز آن‌حضرت فرموده: "وقوع ندا از امور حتمی است، و سفیانی از امور حتمی است، و یمانی از امور حتمی است، و کشته شدن نفس زکیه از امور حتمی است، و کف‌دستی که از افق آسمانی بیرون می‌آید از امور حتمی است." و اضافه فرمود: "و نیز وحشتی در ماه رمضان است که خفته را بیدار کند و شخص بیدار را به وحشت انداخته و دوشیزگان پرده‌نشین را از پشت پرده بیرون می‌آورد."۵[۲]

توضیح علایم حتمی:

۱. صیحه و ندای آسمانی:

یکی از نشانه‌هایی که تحقق آن هنگام ظهور قطعی است ندای آسمانی است، خطاب به مردم جهان، که همه جهانیان آن‌را می‌شنوند، صدایی قوی و نافذ که از آسمان و از هر سمت به گوش می‌رسد و هرکس به زبان خودش آن را می‌شنود، صدایی که خفته را بیدار و نشسته را برپا می‌دارد، مردم از این صیحه آسمانی هراسان گشته از خانه‌هایشان بیرون می‌آیند تا ببینند چه خبر است! آن ندای آسمانی مردم را به خودداری از ظلم، کفر، جنگ و خون‌ریزی دعوت و به پیروی از امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) فرا می‌خواند.

حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را با نام خود و نام پدرش معرفی می‌کند. پس از این حادثه آسمانی، مردم جهان مصرّانه و در همه گوشه و کنار جهان در پی پاسخ به یک سؤال بر می‌آیند: این شخصیت بزرگ یعنی مهدی کیست؟ و کجا است؟[۳]

۲. خروج سفیانی:

از جمله علامات حتمی که پیشوایان معصوم (علیهم السلام) ما بر آن بسیار تأکید کرده و صریح و روشن بیان فرموده‌اند: خروج سفیانی است.

طبق پاره‌ای از روایات، مردی اموی و از نسل یزید بن معاویه بن ابی سفیان و از پلیدترین مردم است، نامش «عثمان بن عنبسه» است و با خاندان نبوت و امامت و شیعیان دشمنی ویژه دارد. سرخ‌چهره و کبودچشم و آبله‌رو و بدمنظر و ستم‌گر و خیانت‌کار است.

از سرزمین شام قیام می‌کند و به سرعت پنج منطقه دمشق، فلسطین، اردن، حمص و قنسرین را تصرف می‌کند و با سپاهی بزرگ به سوی کوفه و عراق می‌آید و در شهرهای عراق، به ویژه در نجف و کوفه جنایاتی بزرگ مرتکب می‌شوند که بعد از حوادث تلخ و جنایاتی زیاد که او و سپاهیانش مرتکب می‌گردند در مدینه و عراق به سوی شام و دمشق متواری می‌گردد و سرانجام در بیت المقدس توسط سپاهیان امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) به هلاکت رسیده و سرش از بدنش جدا می‌گردد.[۴]

۳. خسف بیداء

در روایات یکی از علائم ظهور امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) که قطعی است، فرو رفتن لشکر سفیانی در وادی بیداء است که امام صادق (علیه السلام) فرمود: این از محتومات است که تغییر و تبدیل در آن راه ندارد. همان‌گونه که در ظهور سفیانی بیان شد، سفیانی بعد از اشغال عراق سپاهی به سوی مدینه می‌فرستد و سپاه سفیانی بعد از قتل و غارت در مدینه به سوی مکه می‌روند که این سپاه در بین مکه و مدینه به فرمان خداوند متعال به زمین فرو می‌روند.

۴. قتل نفس زکیه:

امام صادق (علیه السلام) فرمود: یکی از علائم ظهور حضرت مهدی (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) کشته‌شدن جوانی است از آل محمد در بین رکن و مقام که نامش محمد بن الحسن است و در روایت دیگری آمده‌ است که بین قتل نفس زکیه و آمدن حضرت تنها پانزده روز فاصله است.[۵]

۵. یمانی:

قیام یمانی مقارن شورش سفیانی ـ اصلی‌ترین دشمن امام مهدی (عجل‌الله تعالی فرجه الشریف) ـ در ماه رجب و قبل از ظهور و محل آن نیز صنعا توصیف شده‌است. این قیام در روایات دارای ویژگی‌هایی است که به بیان آن‌ها می‌پردازیم:

در حدیثی از امام رضا (علیه السلام) حرکت یمانی هم‌زمان با شورش سفیانی و خراسانی در یک سال، یک ماه و یک روز بیان شده‌است. حضرت فرموده‌است: « خروج سفیانی، یمانی و خراسانی در یک سال، یک ماه و یک روز و ترتیب آن‌ها همچون رشته مهره‌ها پشت سر هم خواهد بود. سختی از هر سو پدید می‌آید. وای بر کسی که با آن‌ها مخالفت و دشمنی کند».[۶]

در روایتی از امام صادق (علیه السلام) آمده‌است: « در میان پرچم‌ها، هدایت‌گرتر از پرچم یمانی وجود ندارد؛ چون پرچم‌ها حق است و شما را به سوی صاحبتان دعوت می‌کند».[۷]

در جمع‌بندی روایاتی که درباره یمانی سخن می‌گویند، دو دسته روایت در زمینه حرکت وی وجود دارد؛ به گونه‌ای که زمان مشترک آن، قبل از خروج سفیانی است. دسته نخست این روایات، قیام وی را قبل از سفیانی می‌داند و دسته دوم، به قیام وی همراه با امام مهدی (عجل‌الله تعالی فرجه الشریف) تصریح دارد؛ چنان‌که در روایتی آمده است: «... آن پرچم حقی است؛ زیرا به جانب صاحبتان فرا می‌خواند».[۸]

و نیز بر اساس روایات که ظهور و خروج سید حسنی را از علایم ظهور امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) شمرده‌اند، بعد از ملاقات سید حسنی و سپاهش با امام زمان (علیه السلام) در عراق، سید حسنی با این‌که طبق فرمایش امام صادق (علیه السلام) امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) را می‌شناسد، اما برای آن‌که به یاران و پیروان خود امامت و فضایل امام را ثابت کند آشنایی خود را آشکار نمی‌سازد و از امام (علیه السلام) می‌خواهد که دلایل امامت و موارثی که از پیامبران نزد او است ارائه دهند. امام (علیه السلام) آن‌ها را ارائه داده و معجزاتی آشکار می‌فرمایند. سید حسنی با امام بیعت می‌کند و پیروان او نیز بیعت می‌کنند، مگر عده‌ای که نمی‌پذیرند.[۹] همان‌طور که عده‌ای قبل از آن‌ها معجزات پیامبران را نادیده گرفته و به آن‌ها تهمت سحر و جادوگری می‌زدند؛ بنابراین نه هرکسی می‌تواند ادعای مهدویت کند و نه آن کس که ادعای مهدویت به دروغ می‌کند قادر به انجام و تحقق اهداف آن حضرت است. چه آن‌که اگر چنین امری ممکن بود اثری از آن تا حالا دیده می‌شد. و در خاتمه می‌گوییم که گسترش صلح و دوستی واقعی فقط در سایه تحقق آرمان‌های اصیل اسلامی امکان‌پذیر است که امام (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از هر وسیله ممکن برای رسیدن به آن بهره خواهد جست .

اما آرماگدون

آرماگدون واژه‌ای عبری است به معنای تپه شریفان یا کوه. تپه‌ای که در جنوب شرقی حیفا در قسمت شمالی کشور فلسطین قرار دارد و در محدوده کرانه‌های باختری رود اردن واقع شده‌ است.

گفته شده که در گذشته مکانی استراتژیک در مسیر و تقاطع شمال به جنوب و شرق به غرب بوده‌است. آن‌چه قابل توجه است این‌که این منطقه بسیار محدود و کوچک است. به هر حال آن‌چه مهم است این‌که امروزه این مکان به عنوان مکانی برای جنگ آخرالزمان بنیادگرایان انتخاب شده‌است. منطقه آرماگدون در غرب رود اردن و در میان الجلیل و السامره در دشت یزرعین قرار دارد. جایی‌که حتی ناپلئون بناپارت نیز روزگاری درباره آن گفته که در آن بزرگ‌ترین نبرد جهان رخ می‌دهد.

مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه علمیه قم