امام دوازدهم مکتب تشیع، جانشین برحق حضرت رسول اکرم(صلی الله علیه و آله) صاحب العصر و الزمان حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) در شب نیمه شعبان 255(ه ق) در شهر سر من رأی(سامرا) چشم به جهان گشودند، ایشان هم نام و هم کنیه رسول اکرم(ص) و تنها فرزند امام حسن عسکری(علیه السلام) می باشند.[1]القاب امام دوازدهم(علیه السلام) در بین شیعیان عبارت است از؛ حجة،قئم،مهدی، الخلف الصالح، صاحب الزمان، الصاحب. در عصر غیبت صغری از حضرت مهدی و غیبت ایشان تعبیربه «الناحیة المقدسة» به عنوان رمزی بین شیعیان بوده و حضرت را با این عنوان می شناختند.[2]در روایات ائمه ی معصومین (علیهم السلام) به زبان اوردن نام اصلی حضرت معدی(عج) به شدت مورد نهی قرار قرار گرفته است و در عوض، ذکر القاب امام دوازدهم (عج)توصیه شده است، چنانچه امام حسن عسکری(علیه السلام) می فرماید:« و لایحلُّ لکم ذکرُهُ بإِسمه، فقلت فکیف نذکره؟ فقالَ: قولوا الحجةُ مِن آل محمدٍ صلوات اللهِ علیه و سلامُهُ».[3] مادر بزرگوار حضرت مهدی(عج) نرجس خاتون از بانوان اهل فضل که از ناحیه پدربه نام یشوعاز به قیصر روم و از ناحیه مادر به یکی از حواریون حضرت عیسی به نام شمعون منتسب بوده است.[4]

حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) در سن پنج سالگی مصادف با روز شهادت پدر بزرگوارشان امام حسن عسکری(علیه السلام) در سال 260(ه ق) به امامت رسیدند، همانگونه که خداوند متعال به حضرت یحیی در کودکی حکمت عطا نمود، و حضرت عیسی در زمان کودکی به مقام نبوت رسید، به حضرت مهدی(عج) در زمان طفولیت حکمت، فصل الخطاب و منصب امات و ولایت اعطاء گردید.

نص بر امامت و غیبت حضرت مهدی(عج) از سوی پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) و ائمه معصومین(علیهم السلام) به صورت گسترده وارد شده است و هر یک از ائمه معصومین(علیهم السلام) ازامیرالمومنین علی (علیه السلام) تا امام حسن عسکری(علیه السلام) به صورت جداگانه به امامت و غیبت ایشان تصریح نمودند.

حضرت مهدی (عج) در روایات به عنوان «صاحب السیف» صاحب شمشیر و قیام کننده بالحق و برپاکننده دولت عدالت از میان ائمه معصومین(علیهم السلام) نام برده شده و روایات دال بر غیبت و دولت جهانی حضرت مهدی(عج) به صورت مستفیض موجود می باشد.[5]قبل از قیام حضرت مهدی (عج) دوغیبت صغری و کبری در روایات مطرح شده است،[6] غیبت صغری، از زمان تولد امام دوازدهم شروع و تا زمان سفیر و نائب خاص چهارم ایشان به پایان می رسد، و  غیبت کبری نیز از زمان وفات سفیر چهارم شروع و تا زمان قیام و ظهور به طول می انجامد.[7]پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) می فرماید:« لن تنقضی الایام و اللیالی حتی یبعث الله رجلاً من أهلِ بیتی یواطِیء إسمه إسمی، یملأُها قسطاَ و عدلاً، کما مُلِئَت ظلماً و جوراً».[8]روزها و شبها تمام نمی شود مگر اینکه، خدای متعالی مردی از اهل بیتم را که هم نام و کنیه من است، مبعوث می کند تا زمین را در حالیکه از ظلم و ستم بیداد می کند، مملو ازعدالت کند. در واقع حضرت مهدی (عج)زمانی ظهور خواهد نمود که جهان را آلودگی ها فرا گرفته و مردم از هدایت حق و صراط مستقیم گریزان نشده و در تحت ولایت طاغوتیان قرار می گیرند در چنین شرائطی زخم فتنه ها سر باز کرده و تشخیص حق از باطل برای مومنان و منتظران دشوار خواهد بود، چنانچه پیامبر اکرم(ص) می فرماید:« یکون عند انقطاع من الزمان و ظهور من الفتن رجل یقال له: المهدی یکون عطاؤه هنیئاَ».[9]هنگام پایان زمان و بروز فتنه ها، مردی به نام مهدی ظهور خواهد نمود در حالیکه بخشش وی بسیار نیکو خواهد بود.

[1] مفید، محمد بن نعمان، الارشاد، کنگره شیخ مفید، ج2، ص339.

[2] طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری بأعلام الهدی،آل البیت، ج2، ص213.

[3] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، اسلامیة، ج1، ص332-333/ 1.

[4] صدوق،محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، اسلامیة، ج2، ص420.

[5] مفید، محمد بن نعمان، الارشاد، کنگره شیخ مفید، ج2، ص340.

[6] طوسی، محمد، الغیبة، دارالمعارف الاسلامیة، ص229.

[7] مفید، محمد بن نعمان، الارشاد، کنگره شیخ مفید، ج2، ص340.

[8] مفید، محمد بن نعمان، الافصاح فی الامامة، کنگره شیخ مفید، ج1، ص257؛ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، دارالاحیاء التراث، ج51، ص82.

[9] مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، موسسة دارالاحیاء التراث، ج51، ص82.