سیره مسلمانان در زمان حیات پیامبر (ص) و پس از وفات او بر توسل به اولیای خدا جاری بوده و ما نمونه هایی ذکر می کنیم:

1- عمر بن خطاب در زمان قحطی عباس بن عبدالمطلب را وسیله قرار داد. طلب باران می کرد و می گفت: خدایا ما همواره پیامرت را وسیله قرار می دادیم، بر ما باران نازل می کردی، اکنون به عموی پیامبرت متوسل می شویم پس بر ما باران فرست. راوی می گوید: آنگاه باران می آمد. (1)

قسطانی در المواهب اللدنیه می گوید: عمر آنگاه که عباس را وسیله قرار داده و طلب باران نمود گفت: ای مردم، پیامبر عباس را آنگونه می دید که فرزند پدر خود را می بیند. پس دربارۀ عموی او به او اقتدا کنید و عمویش را به سویی خداوند وسیله قرار دهید. در این ماجرا به توسل تصریح شده است و با توجه به آن هم کلام کسانی که به طور مطلق از توسل به زندگان و مردگان و هم کلامی کسانی که از توسل به غیر پیامبر منع می نمایند، باطل است.

2- ابن حجر هیثمی این شعر را از امام شافعی نقل می کند:

آل پیامبر وسیلۀ من هستند، به وسیلۀ آنان رو به سوی خدا می آورم، به واسطۀ آن ها امید دارم که فردای قیامت نامۀ اعمالم به دست راستم داده شود. (2)

پي نوشت :

1- صحيح بخاري، باب نماز طلب باران، 2 : 32

الصواعق المحرقه : 178