پاسخ موضوع مورد پرسش در روايتي بدان پرداخته شده است: «حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ اِسْمَاعِيلَ عَنْ اَحْمَدَ بْنِ النَّضْرِ عَنِ الْحُسَيْنِ‏ بْنِ اَبِي الْعَلَاءِ قَالَ: قُلْتُ لِاَبِي عَبْدِ الله تُتْرَكُ الْاَرْضُ بِغَيْرِ اِمَامٍ قَالَ لَا فَقُلْنَا لَهُ تَكُونُ الْاَرْضُ وَ فِيهَا اِمَامَانِ قَالَ لَا اِلَّا اِمَامٌ صَامِتٌ‏ لَا يَتَكَلَّمُ وَ يَتَكَلَّمُ الَّذِي قَبْلَهُ». [۱] راوي مي‌گويد از امام صادق (ع) پرسيدم: آيا زمين بدون امام وانهاده مي‌شود؟ فرمود: خير. گفتم: آيا ممكن است كه در يك زمان دو امام حضور داشته باشند؟ فرمود: خير، مگر آن‌كه يكى از آن‌دو خاموش باشد (يعني خود را رهبر جامعه معرفي نكرده و از اين مقام به ايراد سخن نمي‌پردازد). به عنوان نمونه، در مورد امام حسن (ع) و امام حسين (ع) چنين است كه امام حسين (ع) در عين اين‌كه امام است، اما در خدمت امام زمان قبل از خود مي‌باشد، و گفتار يا رفتاري بر خلاف نظر امام حسن (ع) ابراز نمي‌كند و همين طور ديگر امامان كه در حضور پدرانشان، جنبه‌هاي اجرايي امامت را بر عهده نمي‌گرفتند.
[۱]. صفار، محمد بن حسن‏، بصائر الدرجات في فضائل آل محمد (ص)، محقق، مصحح، كوچه باغى، محسن بن عباسعلى‏، ج ‏۱، ص ۴۸۶، قم، مكتبه آيه الله المرعشي النجفي‏، چاپ دوم، ۱۴۰۴ق.