حضرت امام جواد علیه‌السلام، نهمین امام شیعیان، جلوه‌ای از علم و حکمت الهی و سرچشمه فیوضات معنوی است. ایشان در سنین جوانی به امامت رسیدند و با وجود عمر کوتاه خویش، میراثی عظیم از دانش، تقوا و راهنمایی‌های اخلاقی برای جامعه اسلامی به‌جا گذاشتند. امام جواد علیه‌السلام به دلیل جایگاه رفیع امامت، دروازه‌ای به‌سوی حکمت خداوند به شمار می‌روند و نشان دادند که مقام امامت نه به سن، بلکه به فضل و علم الهی وابسته است. شخصیت ایشان الهام‌بخش شیعیان در مسیر شناخت حق و عمل به ارزش‌های الهی است.
در حدیثی فرمود: سه چیز است که اگر در کسی باشد سبب خوشنودی خداست: زیاد استغفار کردن، همنشینی خوب و زیاد صدقه دادن. «ثَلاثٌ یبْلُغْنَ بِالْعَبْدِ رِضْوانَ اللّهِ تَعالی: کثْرَةُ الاْسْتِغفارِ وَ لِینُ الْجانِبِ و کثْرةُ الصَّدَقَةِ» (کشف‌الغمة، ج2، ص343)
استغفار به معنای طلب آمرزش از خداوند است و نشان‌دهنده‌ی تواضع و بازگشت به سوی اوست و سبب رها شدن جان از بند اعمال ناپسند می‌شود. با استغفار، انسان از گناهان خود پاک می‌شود و زمینه‌ی جلب رحمت الهی را فراهم می‌کند. این عمل سبب آرامش قلب و کاهش اضطراب می‌شود، زیرا انسان احساس می‌کند به لطف خداوند متصل است. استغفار نشان‌دهنده‌ی آگاهی انسان از ضعف‌های خود و تلاش برای بهبود و اصلاح خویش است. تکرار این عمل در شبانه‌روز سبب دفع بلاها و اجابت دعاها می‌شود.
همنشینی با افراد نیک و بااخلاق، تأثیر مستقیمی بر رفتار و افکار انسان دارد و او را به سوی خوبی‌ها سوق می‌دهد. دوستان خوب مانند آینه‌ای هستند که انسان را از اشتباهاتش آگاه می‌کنند و او را در مسیر درست هدایت می‌کنند. همنشینی با افراد صالح باعث افزایش ایمان و تقویت روحیه‌ی معنوی می‌شود. این نوع همنشینی از افتادن در دام گناه و انحرافات اخلاقی جلوگیری می‌کند. دوستان خوب در مشکلات یار و یاور انسان هستند و باعث رشد و پیشرفت او در زندگی می‌شوند.
صدقه دادن نشان‌دهنده‌ی بخشندگی و توجه به نیازمندان است و باعث جلب رضایت خداوند می‌شود. صدقه باعث دفع بلا و مصیبت از انسان می‌شود و برکت را در زندگی او افزایش می‌دهد. این عمل نیک باعث پاک‌سازی مال و جان انسان می‌شود و او را از حرص و طمع دور می‌کند. صدقه دادن احساس همدلی و مسئولیت‌پذیری اجتماعی را در انسان تقویت می‌کند. در روایات آمده است که صدقه دادن سبب طولانی‌شدن عمر و افزایش روزی می‌شود.
