تذکر مقام معظم رهبری درباره‌ی ضرورت شفاف‌سازی مرزبندی با دشمنان، ممانعت از تلاشهایی است که در راستای غبارزدایی از چهره‌ی دشمنی دشمن می‌شود. تلاشهایی که برای از بین بردن مرزهای پررنگ بین ما و دشمن است.
در قسمت اول این مقاله، ضمن ارائه‌ی تعریفی از دشمن، به لزوم و مدل مرزبندی با دشمن پرداختیم و در قسمت دوم مقاله قصد داریم به لزوم همبستگی داخلی برای مرزبندی روشن با دشمن و چگونگی تعامل با جهان در کنار مرزبندی با دشمن بپردازیم.
تعیین مرزبندی در ارتباط با جهان
سؤالی که مطرح می‌شود این است که چگونه می‌شود هم مرزبندی داشت و هم ارتباط با جهان را حفظ کرد؟ داشتن مرزبندی صریح با دشمن به این معنی است که کشوری که خواستار ارتباط با ایران است، با توجه به اصول و ارزش‌های انقلابی و فرهنگ دینی ایران، خواستار ایجاد ارتباط باشد.
به‌طور کلی، هر کشور برای خود یک‌سری مرزبندی تعریف کرده است که این مرزبندی برای کشور ایران را می‌توان به موارد زیر تقسیم کرد:
1. توجه و احترام به فرهنگ دینی و ارزش‌های انقلابی کشور ایران توسط کشورهای دوست و دشمن.
2. توجه و احترام به حقوق مردم ایران توسط کشورهای دوست و دشمن.
3. سعی برای برقراری ارتباط و تعامل سازنده با دیگر کشورهای جهان از سوی ایران.
4. اتحاد و انسجام ملی (پیوند بین مردم و مسئولان ایران).
5. کمک به کشور و ملت مظلوم و مستضعف از سوی ایران.
6. و...
با توجه به موارد ذکرشده، دشمن واقعی کسی است که بخواهد بدون در نظر گرفتن این مرزبندی‌ها، با ایران رابطه برقرار سازد و حقوق ملت ایران را نادیده بگیرد و ایران را از عرصه‌ی بین‌المللی دور نگه دارد. کشور ایران همیشه در عرصه‌ی سیاست و روابط خارجی خود، بادر نظر گرفتن این مرزبندی‌ها و رعایت حقوق دیگر کشورها، سعی در ایجاد ارتباط با کشورها نموده است.
بنابراین جمهوری اسلامی ایران ضمن برقراری ارتباط با اکثر کشورهای جهان، دارای دیپلماسی فعال در بسیاری از مسائل مهم منطقه و جهان است و از مبارزات آزادی‌خواهانه‌ی ملت‌ها در هر گوشه ازجهان، به‌ویژه مبارزات مردم مظلوم فلسطین علیه اسرائیل، حمایت می‌کند. در قبال اشغال عراق و افغانستان بی‌تفاوت نیست و ضمن مخالفت با ادامه‌ی اشغالگری، تلاش می‌کند از حاکمیت یافتن دولتی دست‌نشانده و غیرمردمی در این کشورها جلوگیری نماید.
ایران هیچ‌گاه کشوری منزوی و بدون ارتباط نبوده و در واقع آنچه ممکن است کشور ایران را به عدم ایجاد ارتباط با دشمن رهنمون سازد در نظر نگرفتن حقوق و مرزبندی‌های تعریف‌شده‌ی ایران از سوی کشورهای دشمن است و هرگاه ایران مرزبندی صریح و روشنی داشته است و بین مردم و مسئولان اتحاد وجود داشته دشمن عقب کشیده است. به همین خاطر، می‌توان بهترین موضع صریح و قاطع در برابر دشمن را اتحاد و انسجام مردمی و پایبند بودن به ارزش‌های اسلامی و انقلابی ایران دانست.
این مرزبندی‌ها در واقع همان منافع ملی کشور است که کشور در عرصه‌ی سیاست و روابط خارجی به دنبال آن است. از این رو، آنچه سبب اختلاف بین کشورها می‌شود در نظر نگرفتن مرزبندی و عدم رعایت احترام به این مرزبندی‌هاست.
به همین خاطر، نباید مصلحت کشور را با تصمیمات و ارتباطات غیرشفاف زیر پا گذاشت. در برخی مواقع، دشمن با برچسب زدن نامناسب، سعی دارد کشور را در تنگنا قرار دهد. به همین منظور، در این شرایط می‌بایست بهترین استراتژی در برابر دشمن گرفته شود. تعیین شفاف مرزبندی به معنای عدم ارتباط با جهان نیست.
در نظر نگرفتن این مرزبندی‌ها در ارتباط با جهان، فرصتی مناسب برای نفوذ دشمن در کشور است. در برقراری ارتباط با کشورها به‌خصوص دشمن باید شرایط مساوی باشد. به این معنی که براساس معاهده‌های بین‌المللی، تمام حقوقی که برای کشورها در نظر گرفته شده یا کشورها از برخورداری از آن ممنوع شده‌اند باید برای همه‌ی طرفین ارتباط برقرار باشد.
امنیت و اعتماد دو کلیدواژه‌ی اساسی برای برقراری ارتباط است. بنابراین اگر کشورها در برقراری ارتباط شرط اعتماد را رعایت نکنند و با برنامه‌های خود سلب امنیت برای طرف مقابل ایجاد کنند، این کشورها نه تنها منفعتی برای کشور ایجاد نمی‌کنند، از سوی دیگر مانع برقراری ارتباط سازنده با دیگر کشورها می‌شوند. بنابراین شناخت کشور دوست و دشمن از مهم‌ترین پیش‌شرط‌های برقراری ارتباط با جهان است.
رایزنی‌های فرهنگی حلقه‌ی واسطه‌ی میان ملت‌ها و فرهنگ انقلابی و اسلامی ایران هستند. در شرایط حساس جهانی که رسانه‌های استکباری به پشتیبانی دولت‌های سلطه‌گر، درصدد تحریف واقعیت‌های ایران بوده و می‌خواهند آرمان‌های ملت ایران را آماج تبلیغات زهرآگین خود قرار دهند، وظیفه‌ی رایزنی‌های فرهنگی در کشورهای مختلف این است که به مقابله با این دسیسه‌ها پرداخته و پیام عزت و مقاومت مردم ایران و پیشینه‌ی غنی فرهنگ و تمدن ایرانی را برای ملت‌های آزاده‌‌ی دنیا تبیین کنند.
همبستگی داخلی لازمه‌ی مرزبندی روشن
از آنجا که سیاست خارجی ادامه‌ی سیاست داخلی است، بنابراین توجه به امور داخلی کشور و رفع بینش‌های منفی از شروط اولیه‌ی همبستگی داخلی است. زمامداران و سیاست‌مداران داخلی می‌بایست از نظر فرهنگی و دینی به یک اجماع هماهنگ برسند تا در تمامی دوران و جبهه‌ها، در برابر دشمن و بیگانه متحد باشد و در یک مرزبندی قرار گیرند.
واقعیت آن است که دشمن اصلی ما مدام با گفتمان‌سازی در حوزه‌ی سیاست، اقتصاد، فرهنگ و... با تکیه بر مدرنیسم در پیشرفت فکری ما اخلال می‌کند. این اخلال گاهی «نرم» است و گاهی «سخت»! دشمنی آن‌ها با دین و دین‌داری و دین‌داران تمامی ندارد.
مدرنیسم ایدئولوژی شیطان بزرگ است در برابر ایدئولوژی اسلام و قرآن. از این رو، درونی کردن ارزش‌های اسلامی و انقلابی در بین مردم و توجه مسئولان به این امور سد محکمی است در برابر نفوذ نرم و سخت دشمن. پیشینه‌ی تاریخی ایران به‌خوبی گواه دخالت بیگانگان در امور داخلی کشور و از همه مهم‌تر فکر و اندیشه‌ی انقلابیون است.
ایدئولوژی مدرنیسم در مشروطه و نهضت ملی با اخلال در ذهنیت مردم و انقلابیون با سوزن‌بانی دقیق، مسیر درست این دو نهضت را منحرف کرد و سپس به نابودی کشاند. اما در نهضت امام خمینی (ره) با آنکه «نرم»تر از دو نهضت گذشته و حتی «سخت»تر از آن به میدان آمد، شکست خورد. علت این امر اتحاد و دین‌داری مردم و مسئولان کشور است که به‌خوبی توانستند در برابر حکومت ظالم و بیگانگان بایستند.
اتحاد داخلی اعم از اتحاد بین مردم و اتحاد بین مسئولان و مردم و مسئولان با یکدیگر سبب می‌شود تا دشمن در برابر اتحاد داخلی رخنه پیدا نکند و از طرف دیگر، کشورهای جهان را برای ارتباط گسترده‌تر با ایران ترغیب می‌کند. به‌طور کلی عواملی که سبب اتحاد داخلی در کشور می‌شود عبارت‌اند از:
1. توجه بیشتر به فرهنگ دینی و ارزش‌های انقلابی (پیوند هویت ملی با هویت دینی).
2. پیروی از رهبری و ولایت فقیه.
3. اعتقاد به مردم و استفاده از توانمندی‌های مردم در پروژه‌های اجتماعی و اقتصادی.
4. اتحاد بین اقوام و اقلیت‌ها.
5. وفاق اجتماعی و سیاسی (مشارکت سیاسی و شرکت در فعالیت‌های اجتماعی).
6. حفظ و پاسداری از استقلال مرزی و جغرافیایی.
7. رعایت اعتدال و پویایی در تمام زمینه‌های داخلی.
8. و...
توجه به عوامل ذکرشده نه تنها همبستگی داخلی را گسترش می‌دهد، بلکه سبب می‌شود تا مرزبندی‌های بین مردم کم‌رنگ شود و اتحاد و انسجام ملی تقویت گردد. بین مرزبندی داخلی و مرزبندی خارجی تفاوت وجود دارد. در داخل مرزبندی‌ها هرچه کمتر باشد و مرزبندی‌ها جهت رعایت احترام به اقوام و اقلیت‌ها باشد، این همبستگی بیشتر تقویت می‌گردد.
اما در روابط خارجی، تعیین مرزبندی‌ها برای ایجاد روابط و گسترش روابط با جهان، می‌بایست مشخص شود. همبستگی داخلی نقش مهمی در شکل‌گیری مرزبندی‌ها و شفاف بودن آن در روابط خارجی دارد. هرچه همبستگی داخلی بیشتر باشد، اصول شناخته‌شده‌ی ایران در سیاست خارجی مشخص‌تر و شفاف‌تر است.
در برخی حوزه‌‌ها، مانند عرصه‌ی فرهنگی، مرزبندی با دشمن می‌بایست بیشتر مشخص شود تا کشورها در ایجاد روابط با ایران دچار سوءنیت (جهت نفوذ بر افکار داخلی) نشوند. ایران نیز کشوری است که خواهان گسترش ارتباط با جهان است، اما خواهان ارتباطی با اعتماد است. به همین منظور، یکی از اصول تعیین‌شده در مرزبندی با دشمن، اعتماد از سوی دشمن است. کشوری که در روابط خود با ایران اعتماد و امنیت را ایجاد نسازد باعث می‌شود مرزبندی خارجی از سوی ایران بیشتر تقویت گردد.
