کتاب «رژیم موقت مفهوم و پژوهشهای تخصصی» که توسط مرکز مطالعات و پژوهشهای الاتحاد تالیف و منتشر شده، در مباحثی تخصصی به بررسی پدیده فروپاشی رژیم موقت صهیونیستی پرداخت است. این کتاب در فصل اول مفهوم رژیم موقت و اذعان شخصیت‌های مختلف بین‌المللی و صهیونیستی به این موضوع را مورد اشاره قرار داده و در فصل‌های بعدی به بررسی ساختارهای امنیتی و تشکیلاتی سرویس‌های جاسوسی و نظامی رژیم صهیونیستی پرداخته و در ادامه بحران‌های فراروی اسرائیل که منجر به این فروپاشی می‌شود را برشمرده است.
بخش نهم
جاسوس‌ها و ژنرال‌ها در ریاست موساد
سرویس جاسوسی موساد از زمان تاسیس آن در سال 1951 به شکل مستقیم تحت نظارت نخست‌وزیر اسرائیل بوده و او تصمیم‌گیرنده اصلی در مسئله تعیین رئیس و مقامات مهم موساد محسوب می‌شد و تایید و تصویب عملیات‌های این سرویس جاسوسی نیز بر عهده نخست‌وزیر بوده است. تا سال 1996 نام مقامات سرویس‌های محرمانه جاسوسی اسرائیل همچون موساد و شین بت مخفی بود. طبق قانون رژیم صهیونیستی کسانی که به منصب ریاست موساد می‌رسند اغلب از جاسوسان حرفه‌ای هستند که سال‌ها در خدمت این سرویس جاسوسی و دیگر سرویس‌ها اطلاعاتی اسرائیل بوده‌اند، یا ژنرال‌های نظامی که علاوه بر ارتش در موساد نیز فعالیت داشته‌اند. «روبین شلوح» اولین رئیس موساد است که از سال 1949 تا 1952 این منصب را بر عهده داشت.
او مسلط به زبان عربی و یکی از کارشناسان برجسته در امور خاورمیانه بود که توسط «دیوید بن گوریون» نخست‌وزیر وقت رژیم صهیونیستی به این مقام منصوب شد و بعد از استعفا از ریاست موساد به عنوان مشاور در سفارت رژیم صهیونیستی در واشنگتن و مشاور سیاسی وزیر خارجه اسرائیل فعالیت می‌کرد. سرویس جاسوسی موساد از ابتدای تاسیس خود تاکنون 13 رئیس داشته که آخرین آنها دیوید بارنیا است که سال گذشته بعد از سلسله شکست‌های اطلاعاتی و رسوایی‌های «یوسی کوهن» رئیس سابق موساد، جانشین وی شد.
هماهنگی موساد با سرویس‌های جاسوسی آمریکا
موساد به طور سازمان یافته روابط عمیقی با سرویس اطلاعاتی آمریکا و نیز سرویس‌های ناتو دارد. این سرویس جاسوسی به شکل دائم درحال تحقیق روی عرب‌هایی است که در کشورهای غربی بازداشت می‌شوند و از این افراد در راستای جذب جاسوس برای خود سوءاستفاده می‌کند. موساد در دوره حکومت رژیم شاهنشاهی در ایران روابط گسترده‌ای با «ساواک» داشت و هدف آن ایجاد یک محیط طرفدار اسرائیل در ایران بود.
موساد همچنین به روابط با سرویس اطلاعاتی ترکیه نیز شهرت دارد؛ به این صورت که این سرویس جاسوسی متعهد شده در زمینه جمع‌آوری اطلاعات از دشمنان ترکیه به این کشور کمک کند و در مقابل سرویس اطلاعاتی ترکیه نیز اطلاعات شهروندان خارجی و به ویژه عربی در این کشور را که مشکوک به فعالیت ضد اسرائیل هستند در اختیار این رژیم قرار می‌دهد. علاوه بر آن سرویس جاسوسی موساد با شماری از کشورهای آفریقایی، آمریکای لاتین و شرق آسیا نیز ارتباط دارد.
سرویس جاسوسی موساد طی سال‌های گذشته مجموعه‌ای از شکست‌ها و رسوایی‌ها را برای خود ثبت کرده که آخرین مورد آن مربوط به حضور یک جاسوس اسرائیلی در وزارت دفاع آمریکا بود که برای انجام یک عملیات جاسوسی در نیوزلند مامور شده بود و توسط نیروهای اطلاعاتی و امنیتی این کشور به دام افتاده به جرم نقض حاکمیت نیوزلند محاکمه شد.
«افرایم هالوی» رئیس سابق موساد که سال‌های طولانی در این سرویس جاسوسی فعالیت داشته در مارس 1998 مقاله‌ای در یکی از روزنامه‌های مشهور اسرائیلی منتشر کرده و در آن بر ضرورت اصلاح و بهبود وجهه موساد که بعد از سلسله رسوایی‌ها و شکست‌ها متزلزل شده بود تاکید کرد. این اظهارات هالوی بعد از دو شکست موساد در انجام عملیات‌های خود مطرح شد؛ جایی که تیم جاسوسی موساد در سپتامبر 1996 در اجرای عملیات ترور «خالد مشعل» رئیس وقت دفتر سیاسی جنبش مقاومت اسلامی فلسطین (حماس) در اردن شکست خورد. یک تیم دیگر از موساد در فوریه 1997 در اجرای یک عملیات جاسوسی در سوئیس شکست خورد که به دنبال آن چند تن از مقامات ارشد موساد از منصب خود برکنار شدند؛ چرا که این دو شکست و افشای عملیات‌های موساد ضربه سنگینی به روابط رژیم صهیونیستی با کشورهای عربی و دیگر کشورهای جهان و به ویژه اردن وارد کرد.
افرایم هالوی، رئیس سابق موساد همچنین در مقاله خود برای روزنامه یدیعوت آحارانوت اعلام کرده بود که اسرائیل برای حفظ توازن قوا در منطقه نیاز به سرویس‌های اطلاعاتی خارجی دارد.
ترور، مهم‌ترین روش عملیاتی موساد
اسرائیلی‌ها کلمه ترور را در توصیف عملیات حذف فیزیکی رهبران و رزمندگان فلسطینی و عرب که در عملیات‌های ضدصهیونیستی شرکت دارند به کار می‌برند. «بنحاس یحزقیلی» رئیس سابق بخش مطالعات استراتژیک و سیاست‌های ارتش اسرائیل در این زمینه می‌گوید، کلمه ترور، مدلی نرم از قتل عامدانه و اعدام بدون محاکمه است و کشورهایی که این سیاست را به کار می‌برند اهداف متعددی از جمله اغراض نظامی در قالب بازدارندگی یا جلوگیری از اجرای عملیات‌هایی ضد کشورهای مذکور را دنبال می‌کنند.
این مسئول صهیونیست در ادامه اسرائیل را یک بمب ساعتی توصیف می‌کند که از عملیات‌های ترور برای بالا بردن روحیه اسرائیلی‌ها و اطمینان دادن به آنها استفاده می‌کند.
بنحاس یحزقیلی درباره اهداف پشت پرده سیاست ترورهای اسرائیل می‌گوید زمانی که یک شخصیت مرکزی در یک سازمانی هدف ترور اسرائیل قرار می‌گیرد، قصد اصلی این است که سازمان مذکور دچار هرج و مرج شود؛ همانند هدفی که اسرائیل در عملیات ترور «عباس موسوی» دبیرکل سابق حزب‌الله دنبال می‌کرد. اما بعد از ترور عباس موسوی، حسن نصرالله به عنوان جانشین او انتخاب شده و حزب‌الله را از یک گروه کوچک به یک ارتش بزرگ تبدیل کرد.
«آلون بن دیوید» کارشناس صهیونیست نیز با اشاره به شکست اهداف اسرائیل در ترور رهبران گروه‌های مقاومت در مقاله‌ای اعلام کرد که ترور دکتر فتحی الشقاقی مانع از پیشرفت سازمان وابسته به او نشد و این سازمان اکنون یکی از بزرگترین تهدیدها برای اسرائیل است.
تاریخ ترورهای اسرائیل
انجام عملیات‌های ترور سابقه طولانی در تاریخ جعلی اسرائیل دارد. اما این رژیم عملیات‌های ترور خود را به شکل علنی و رسمی از زمان آغاز انتفاضه فلسطین در سال 2000 آغاز کرد و طبق گزارش موسسه استراتژیک رژیم صهیونیستی تنها در سال 2005 این رژیم 50 عملیات ترور علیه فلسطینیان با استفاده از هواپیما و بالگرد انجام داد. از سال 2000 عملیات‌های ترور علیه فلسطینی‌ها با شدت بیشتری دنبال شد، به طوری که صهیونیست‌ها در اغلب موارد به جای بازداشت فلسطینیان اقدام به ترور آنها می‌کردند که البته این روش خشونت‌آمیز پیامدهای سیاسی و امنیتی زیادی برای اسرائیل داشت.
گسترش سیاست ترور توسط رژیم صهیونیستی به ویژه بعد از ترور «رائد الکرمی» رهبر گردان‌های شهداء الاقصی در سال 2002 منجر به انفجار اوضاع و تشدید عملیات‌های انفرادی و شهادت‌طلبانه فلسطینیان در شهرک‌های صهیونیست‌نشین شده و جنبش فتح به شکل ویژه به این عملیات‌ها پیوست که این مسئله اختلاف گسترده‌ای میان مقامات اسرائیلی درباره سیاست ترور به وجود آورد.
«آلون بن دیوید» کارشناس صهیونیست معتقد است که اجرای سیاست ترور توسط اسرائیل نتایج عکس داشت و منجر به گسترش عملیات‌های خشونت‌آمیز فلسطینیان شد. علاوه بر آن اجرای عملیات‌های ترور به وجهه اسرائیل در برابر افکار عمومی آسیب زیادی وارد کرده و افسران و مقامات اسرائیلی در دادگاه‌های بین‌المللی تحت پیگرد قانونی قرار گرفتند. همچنین در جریان عملیات‌های تروری که توسط بالگرد یا هواپیما انجام می‌شد علاوه بر رهبران گروه‌های فلسطینی مردم عادی نیز کشته می‌شدند که همین مسئله باعث شد شکایت‌های زیادی علیه نیروی هوایی اسرائیل در دادگاه‌های بین‌المللی مطرح شود.
دکتر رونیت مرزن، خاورشناس اسرائیلی در دانشگاه حیفا با اشاره به اینکه سیاست ترورهای اسرائیل نتایج عکس برای این رژیم داشته تاکید کرد که قبل از اجرای هر عملیات ترور باید سه سوال مطرح شود و اگر پاسخ آنها مثبت بود می‌تواند این عملیات‌ها را اجرا کرد. اول اینکه آیا ترور یک شخصیت مرکزی در یک سازمان و گروه مهم موجب توقف فعالیت‌ها و جلوگیری از توسعه این سازمان شده و سازمان یا گروه مذکور بدون این فرد نمی‌تواند به فعالیت‌های خود ادامه دهد؟ دوم اینکه آیا غیاب فردی که هدف ترور واقع می‌شود مانع از پیشرفت سیاسی گروه و سازمان وابسته به او خواهد شد؟ سوم اینکه ترور این فرد موجب انحلال سازمان و گروه وابسته به وی می‌شود؟
اما تجربه عملیات‌های ترور اسرائیل در سال‌های گذشته ثابت کرده که هیچ یک از این سوالات هنگام اجرای عملیات‌های ترور مطرح نبوده و نتایجی که برای اسرائیل حاصل شده در اغلب موارد برخلاف تصورات مقامات این رژیم بوده است.
کارنامه شکست‌ها و شکاف‌های سرویس جاسوسی موساد
نام موساد همواره ارتباط تنگاتنگی با سلسله شکست‌ها و شکاف‌ها دارد که ضربه بزرگی به وجهه این سرویس جاسوسی و نیز کل ساختار رژیم صهیونیستی در جهان وارد کرده است. بارزترین شکست‌های موساد را می‌توان به این شکل طبقه‌بندی کرد:
1-در سال 1972 جاسوسان موساد در شناسایی یک مسئول فلسطینی دچار اشتباه فاحشی شده و یک شهروند مغربی را به جای او در نروژ ترور کردند که در پی آن شمار زیادی از این جاسوسان توسط مقامات نروژ دستگیر و به حبس‌های طولانی محکوم شدند.
2-ارزیابی‌ها و اطلاعات اشتباهی که موساد ارائه کرده بود موجب شد تا یک هواپیمای جنگی اسرائیل در سال 1973 هواپیمای یک شهروند لیبیایی را مورد هدف قرار داده و آن را مجبور به فرود در فلسطین اشغالی کند؛ با این تصور که این هواپیما حامل «جورج حبش» یکی از رهبران جبهه مردمی آزادی فلسطین است. بعد از آن مشخص شد که هیچ ارتباطی بین صاحب این هواپیما و جورج حبش وجود نداشته و این هواپیما حامل هیچ یک از عناصر مقاومت فلسطین نبوده است. این موضوع موجب شرمساری موساد و مقامات صهیونیست شد.
3-در سال 1982 هنگام حمله رژیم صهیونیستی به لبنان، موساد با ارائه اطلاعات اشتباه درباره وضعیت لبنان و نیز قدرت هم‌پیمانان اسرائیل در آن یعنی شبه‌نظامیان مسیحی وابسته به فالانژها، در شکست عملیات‌های مختلف ارتش این رژیم در بیروت نقش داشت.
4-در سال 1991 پلیس قبرس 4 تن از مزدوران موساد را که در تلاش برای نفوذ به سفارت ایران بودند دستگیر کرد.
5-در سال 1985 مقامات آمریکایی «جوناتان پولارد» شهروند یهودی این کشور را که متهم به جاسوسی محرمانه برای اسرائیل بوده و در پوشش یک مهندس در نیروی دریایی ایالات متحده اطلاعات محرمانه و حساس برای مقامات اسرائیلی می‌فرستاد را دستگیر کرد. دادگاه واشنگتن در سال 1987 پولارد را به جرم جاسوسی به حبس ابد محکوم کرد اما در اواسط دهه نود مقامات آمریکایی مجبور شدند تحت فشارهای اسرائیل او را آزاد کنند.
8-در سال 1998 اعضای یک تیم از جاسوسان موساد در اجرای عملیات جاسوسی ویژه در سوئیس دستگیر شدند. اعضای این تیم ماموریت ترور یک فرد لبنانی‌الاصل را بر عهده داشتند که معتقد بودند در همکاری با جنبش حزب‌الله لبنان است.
9- مزدوران موساد در جولای 2004 یک رسوایی بزرگ در نیوزلند به بار آوردند؛ جایی که اسرائیل از چند ماه قبل تصمیم به ترور شماری از رهبران حزب‌الله و گروه‌های فلسطینی در نقاط مختلف جهان گرفته بود. بنابراین جاسوسان موساد تصمیم به گرفتن ویزای سفر به کشورهایی گرفتند که شک‌برانگیز نباشد. نیوزلند یکی از این کشورها بود که 4 جاسوس اسرائیلی که قبلا در ارتش و نهادهای حساس این رژیم کار کرده بودند به آنجا سفر کرده و قصد انجام عملیات ترور داشتند که با هوشیاری وزارت کشور نیوزلند به دام افتادند. نیوزلند از مقامات اسرائیلی خواست عذرخواهی کرده و جاسوسان خود را تحویل بگیرد اما مقامات صهیونیست از این کار خودداری کردند و به این ترتیب جاسوسان این رژیم بارها در نیوزلند محاکمه شدند و هربار احکام صادره علیه آنها تشدید می‌شد. در آن زمان نیوزلند اسرائیل را متهم کرد که یهودیان در کشورهای مختلف را برای جاسوسی جذب موساد می‌کند.
فساد و رسوایی‌های موساد
موساد به عنوان یک سرویس محرمانه و جاسوسی همواره فعالیت‌های خود را به دور از کانون توجهات و خارج از چارچوب‌های قانونی و قضایی انجام می‌دهد و به همین دلیل نمادی از مظاهر فساد و رسوایی است؛ مسئله‌ای که بسیاری از مسئولان ارشد سابق این سرویس جاسوسی به آن اعتراف می‌کنند. افشای انواع فساد در سرویس جاسوسی موساد توسط رسانه‌های عبری موجب شد تا درخواست‌های زیادی برای اصلاح ساختار این نهاد جاسوسی مطرح شود به ویژه اینکه همواره هزینه‌های مالی و بودجه اختصاص یافته به موساد پنهان می‌ماند.
