یامبر(ص) حضرت حمزه را به عنوان یکی از عطاهای هفتگانه خداوند به اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) معرفی می‌کند.

حمزة بن عبدالمطلب، ملقّب به اسدالله، عموی پیامبر اکرم(ص) و از شهدای جنگ اُحُد است. حمزه از حامیان مهم دعوت پیامبر اکرم(ص) بود و گفته‌اند که او حتی در زمانی که هنوز مسلمان نشده بود، از پیامبر(ص) در مقابل آزار مشرکان حمایت می‌کرد چرا که از شجاع‌ترین مردان عرب و از قهرمانان رشید و افسران دلیر اسلام شناخته می‌شد که دوشادوش برادرزاده خود، رسول‌الله(ص)، اسلام را یاری کرد و در سخت‌ترین شرایط دست از دفاع آیین پیامبر و رسالتی که بر دوش نهاده بود، بر نداشت. سران قریش و بزرگان آن قبیله از ابهّت و شجاعت او در بیم و هراس بودند.

حمزه در جنگ بدر

در جنگ بدر نخستین کسی که از مسلمانان به جنگ آمد، مهجَع بود. مشرکان فریاد برآوردند که ای محمد، کسانی را از خویشاوندان ما که همتای ما باشند، به جنگ ما بفرست. پیامبر (ص) خطاب به بنی هاشم فرمود:"به پا خیزید و در پناه حقی که پیامبر شما را مبعوث کرده، با باطلانی که برای خاموش کردن نور حق آمده‌اند، ستیز کنید".

در این لحظه امیرالمؤمنین(ع)، حمزة بن عبدالمطلب، و عبیدة بن حارث بن مطلّب بیرون آمدند و به طرف آنها رفتند. چون هر سه تن کلاه‌خود داشتند، شناخته نشدند. عتبه گفت: سخن بگویید تا شما را بشناسیم. حمزه گفت: من حمزه پسر عبدالمطلب، شیر خدا و شیر رسول خدایم. عتبه گفت: همتایی بزرگواری! این دو تن که با تو هستند کیان‌اند؟ حمزه گفت: علی بن ابی‌طالب و عبیدة بن حارث. عتبه گفت: هماوردانی بزرگوارند؛ آن‌گاه امیرالمؤمنین(ع) در مقابل ولید بن عتبه قرار گرفت و با ردّ و بدل کردن دو ضربه، امام علی(ع) او را کشت. سپس عتبه پیش آمد که حمزه با او رو به رو شد. او نیز با دو ضربه، عتبه را کشت.

حمزه در جنگ اُحد

دلاوری‌ها و حمایت‌های جناب حمزه از پیامبر اسلام و دین بر حق اسلام همواره تداوم داشت به گونه‌ای که در تمام نبردهای پیامبر با کفار و مشرکین پس از امیرالمؤمنین(ع) از بهترین سرداران سپاه اسلام شناخته می‌شد تا اینکه اواخر شوال سال دوم هجرت، جنگ اُحد واقع شد. حمزه قبل از شروع جنگ گفت:"به خدایی که قرآن را نازل کرده ، امروز غذا نخواهم خورد تا آنکه با دشمن مبارزه کنم"؛ حمزه در آن جنگ، مشرکان زیادی را کشت؛ از جمله پرچمدار لشکر "بنی عبد الدّار" و نیز "سبّاع بن عبدالعزّی" و "عمرو بن فضله" را به جمع کشتگان شرک فرستاد تا اینکه حین نبرد توسط غلامی سیاه‌چهره به نام  وحشی غلام "جبیر بن مطعم" به مقام رفیع شهادت دست یافت.

پس از شهادت ایشان نقل است به پیامبر(ص) اندوهی فراوان رسید و این اندوه تا سالیان سال ادامه داشت. در این مدت پیامبر(ص) در فضایل و جایگاه جناب حمزه روایات متعددی بیان فرمود؛ از جمله اینکه آن حضرت در بستر شهادت‌شان زمانی که خواستند حضرت زهرا(س) را دلداری دهند، به جایگاه والای حمزه(س) نزد خداوند اشاره فرمودند.

سُلیم مى‌‏گوید: از سلمان فارسى شنیدم که مى‏‌گفت: در مرضى که پیامبر صلى اللَّه علیه و آله از دنیا رفت نزد آن حضرت نشسته بودم. حضرت زهرا علیها السّلام وارد شد و چون حال ضعف پیامبر صلى اللَّه علیه و آله را دید بغض گلویش را گرفت به طورى که اشک بر گونه‌‏هایش جارى شد. پیامبر صلى اللَّه علیه و آله فرمود: دخترم، چرا گریه مى‏‌کنى؟ عرض کرد: یا رسول اللَّه، بعد از تو بر خودم و بر فرزندانم از بى‏‌اعتنائى مردم و تضییع حقّمان مى‏‌ترسم. پیامبر صلى اللَّه علیه و آله در حالى که چشمانش اشک‌آلود شده بود فرمود: اى فاطمه، مگر نمى‌‏دانى ما اهل بیتى هستیم که خداوند براى ما آخرت را بر دنیا ترجیح داده و فنا را بر همه خلقش حتمى کرده است.

تا آنجا که فرمود: «دخترم، ما اهل بیتى هستیم که خداوند هفت چیز به ما عطا کرده که به احدى از اوّلین و آخرین به جز ما عطا نکرده است: من آقاى پیامبران و مرسلین و بهترین آنانم، و جانشین من بهترین جانشینان است، و وزیرم بعد از من بهترین وزیران است، و شهید ما بهترین شهیدان است، که مقصود عمویم حمزهاست». حضرت زهرا علیها سلام عرض کرد: یا رسول الله آیا او آقاى شهیدانى است که همراه تو کشته شده‌‏اند؟ فرمود: نه، بلکه آقاى شهیدان از اوّلین و آخرین- بجز انبیاء و اوصیاء- است‏. و جعفر بن ابى طالب‏ که دو بار هجرت کرد و صاحب دو بال خونین است که با آنها در بهشت همراه ملائکه پرواز مى‏‌کند. و دو پسرت حسن و حسین دو سبط امّتم و دو آقاى جوانان اهل بهشتند. قسم به آنکه جانم بدست اوست، از ماست مهدى این امت که خداوند به وسیله او زمین را پر از عدل و داد مى‌‏کند همان طور که از ظلم و ستم پر شده باشد.

حضرت زهرا علیها السّلام عرض کرد: یا رسول اللَّه، کدامیک از اینان که نام بردى افضل‌‏اند؟ پیامبر صلى اللَّه علیه و آله فرمود: برادرم على افضل امّتم است. حمزه و جعفر، این دو افضل امت من بعد از على و تو و دو پسر و نوه‌‏ام حسن و حسین و جانشینان از فرزندان این پسرم هستند» (کتاب سلیم بن قیس الهلالی، ج‏2، ص566)

بر اساس این روایت می‌توان به مقام والای جناب حمزه پی برد چرا که پیامبر(ص) حمزه را به عنوان یکی از عطاهای هفتگانه خداوند به اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) معرفی می‌کنند؛ این توفیقی است که خداوند آن را نصیب فردی همچون حمزه (ع) کرد.