در کتب روايي اهل سنت، روايات فراواني در مورد فضايل اهل‌بيت (ع) وجود دارد که در اين نوشتار به 12 روايت که در مورد فضيلت و عظمت امام حسين (ع) است، پرداخته مي‌شود.

1. حسين (ع) سيد جوانان اهل بهشت‏
پيامبر اکرم فرمود: «الْحَسَنُ وَ الْحُسَينُ سَيِّدا شَبابِ اهْلِ الْجَنَّةِ» و طبق نقلي ديگر فرمود: «وَ انّ حَسَنَاً وَ حُسَيْنَاً سَيِّدا شَبابِ اهْلِ الْجَنَّة» يعني حسن و حسين دو آقاي جوانان اهل بهشتند. (سنن ابن ماجه، 1/56 ، الجامع الصغير 1/7 و 152، صواعق 185 و 189، ترمذي 13/191و192، خصائص نسائي 48، مقتل خوارزمي 92)

2. حسين (ع) محبوب پيامبر اسلام (ص)
از روايات و تواريخ استفاده مي شود که پيامبر اسلام (ص) على، فاطمه و حسنين (ع) را از همه مردم و نزديکان خود بيشتر دوست مى‏ داشت و دوستى آنها يک دوستى ساده پدر نسبت به فرزند نبود بلکه ريشه آن بر علائق و مبانى عميق فکري و روحي، و اتحاد و اتصال ناگسستنى معنوى استوار بود. چنانکه مي فرمود: «حُسَيْنٌ مِنّى‏ وَ انَا مِنْ حُسَيْنٍ» (حسين از من است و من از حسين هستم)
همچنين در تعبيرات ديگري فرمود: «انَّهُمْ مِنّى‏ وَ انَا مِنْهُمْ» ايشان از من هستند، و من از ايشان هستم. و در جاي ديگر فرمود: «انَا سِلْمٌ لِمَنْ سالَمْتُمْ، وَ حَرْبٌ لِمَنْ حارَبْتُمْ» من در صلح و سازشم با هر کس که با شما در صلح و سازش باشد، و در جنگ و نبردم با هرکه با شما در جنگ باشد. ( ابن ماجه 1/65، سنن ترمذي 13/248)
ما وقتى اين روايات را مطالعه مى‏کنيم و از شدت علاقه و دوستى پيامبر (ص) به امام حسين (ع) آگاه مى‏شويم، نبايد فراموش کنيم که گوينده اين کلمات و الفاظ پيغمبر خدا (ص) است؛ يعني کسى که در دوران زندگانى خود با گزاف گويى و سخنان دور از حقيقت و مدح بيجا مبارزه داشت؛ به تعبير ديگر گوينده اين مطالب کسى است که سخنان و کارهايش براى بشريت، حجت و شريعت است و آنچه فرموده ترجمان حقيقت است‏. و ما ينطق عن الهوي ان هو الا وحي يوحي (نجم/3و4)
در جاي ديگر پيغمبر اعظم (ص) در حق امام حسن (ع) و امام حسين (ع) فرمود: «اللَّهُمَّ انّى‏ احِبُّهُما فَاحِبَّهُما وَ احِّبَّ مَنْ يُحِبُّهُما» يعنى خدايا من آن دو را دوست مى‏دارم، پس آنها را دوست بدار، و هر کس را که آنها را دوست مى‏دارد دوست بدار. (الاستيعاب 1/376 )
همچنين نقل کرده ‏اند که پيامبر اکرم (ص) مى‏ فرمود: «احَبُّ اهْلِ بَيْتى‏ الَىَّ الْحَسَنُ وَ الحُسَيْنُ» يعني محبوبترين اهل بيتم نزد من حسن و حسين اند. ( ترمذي 13/194، مصابيح السنة 2/281 )

3- حسين (ع) ريحانه پيغمبر (ص)
پيغمبر اعظم (ص) فرمود: «انَّ الْحَسَنَ وَ الْحُسَينَ هُما رَيْحانَتاىَ مِنَ الدُّنْيا» حسن و حسين دو ريحانه من از دنيا هستند.
در بعضى ديگر از روايات وارد شده که فرمود: «الْوَلَدُ رَيْحانَةٌ وَ رَيْحانَتىّ الحَسَنُ وَ الحُسَينُ» فرزند ريحانه است و دو ريحانه من حسن و حسين اند. همچنين در حديث ديگر فرمود: «انَّ ابْنىَّ هذَيْنِ رَيْحانَتاىَ مِنَ الدُّنيا» يعنى اين دو پسر من، دو ريحانه من از دنيا هستند. (بخاري 2/188، ترمذي 13/193، اسد الغابة 2/19)

4- حسين شبيه‏ ترين اهل بيت (ع) به پيغمبر (ص)
بخارى و ابن اثير روايت کرده‏اند که وقتى سر حسين (ع) را نزد عبيداللَّه بن زياد آوردند سر مطهر را در طشتى قرار داد و با شمشير يا چوب دستى خود بر آن چشم و بينى نازنين مى ‏زد و از نيکويى و زيبايى آن حضرت سخن مي گفت. در اين هنگام انس گفت: (حسين) شبيه‏ترين ايشان (يعنى اهل بيت) به پيغمبر (ص) بود. (صحيح بخاري 2/188)

5- دوستى حسين (ع) بر همگان واجب است‏
از يعلى بن مره روايت کرده ‏اند که حسن و حسين (ع) به سوى پيغمبر (ص) آمدند در حاليکه از يکديگر در تشرف بمحضر جدّ بزرگوار خود پيشى مى‏جستند، يکى از آنها قبل از ديگرى رسيد پيغمبر اکرم (ص) دست به گردنش انداخت و او را به سينه خود چسبانيد و بوسيد، سپس آن يکي را بوسيد و بعد فرمود: «انّى‏ احِبُّهُما فَاحِبُّوهُما» من ايندو را دوست مى‏ دارم پس دوست بداريد ايندو را. ( ذخاير العقبي 123 )
همچنين ترمذى، و احمد روايت کرده‏اند: "انَّ رسُولَ اللَّه (ص) اخَذَ بِيَدِ حَسَنٍ وَ حُسَيْنٍ فَقَالَ: مَنْ احَبَّنى‏ وَ احَبَّ هذَيْنِ وَ اباهُما وَ امَّهُما کانَ مَعى‏ فى‏ دَرَجَتى‏ يَوْمَ الْقِيامَةِ " يعنى رسول خدا (ص) دست حسن و حسين (ع) را گرفت و فرمود: هر کس مرا دوست بدارد و اين دو و پدر و مادرشان را دوست بدارد، روز قيامت با من در درجه من خواهد بود. (ترمذي 13/176، کنزل العمال 6/216، صواعق 185)

6. درجه والاي امام حسين (ع)
ابن مردويه روايت کرده که پيغمبر اکرم (ص) فرمود: «فِىْ الْجَنَّةِ دَرَجَةٌ تُدْعَى‏ الْوَسيلَةُ فَاذا سَأَلْتُمُ اللَّهَ فَسْأَلُوا لِىَ الْوَسيلَةَ قالُوْا: يا رَسُولَ اللَّهِ مَنْ يَسْکُنْ مَعَکَ فيها؟ قالَ: عَلِىٌّ وَ فاطِمَةُ وَالْحَسَنُ وَالْحُسَيْنُ.»
يعنى در بهشت درجه‏اى است که وسيله خوانده مى‏شود، هرگاه از خدا سؤال کرديد پس سؤال کنيد براى من وسيله را گفتند: يا رسول اللَّه چه کسى با تو در آن درجه ساکن مى‏ گردد؟ فرمود: على و فاطمه و حسن و حسين (ع) (کنزل العمال 6/217، اسد الغابه 5/523)

7. حسين (ع) با پيغمبر (ص) در يک مکان‏
احمد، طبرانى و ابن اثير از على (ع) و حاکم در مستدرک از ابى سعيد روايت کرده‏ اند که پيغمبر (ص) به فاطمه (س) فرمود: «يا فاطِمَةُ، انّى‏ وَ ايّاک، وَ هذا الرَّاقِدَ يَعْنى‏ عَلِيًّا وَ الْحَسَنَ وَ الْحُسينَ يَوْمَ القِيامَةِ لَفِى مَکانٍ واحِدٍ.»
يعنى اى فاطمه من و تو و اين که خوابيده (يعنى على) و حسن و حسين روز قيامت در يک مکان مى‏ باشيم. (کنزل العمال 6/216)

8. يارى حسين (ع) از واجبات است‏
انس بن الحارث بن نبيه از پدرش که يکى از صحابه و از اهل صفه است روايت کرده که گفت: شنيدم پيغمبر اکرم (ص) در حالى که حسين (ع) در دامانش بود مى ‏فرمود: «انَّ ابْنى‏ هذا يُقْتَلُ فى‏ ارْضٍ يُقالُ لَهَا الْعِراقُ فَمَنْ ادْرَ کَهُ فَلْيَنْصُرْهُ.»
يعنى به درستيکه اين پسرم در زمينى که به آن عراق گفته مى ‏شود کشته مى‏ شود؛ پس هر کس او را درک کند بايد او را يارى کند.
و نيز سيوطى از بغوى و ابن السکن و باوردى و ابن منده و ابن عساکر از انس بن حارث روايت کرده است: «انَّ ابْنى‏ هذا يُقْتَلُ بِارْضٍ مِنَ الْعِراقِ يُقالُ لَها کَرْبَلا فَمَنْ شَهِدَ ذلکَ مِنْهُم فَلْيَنصُرْهُ.» به درستيکه اين پسرم در زمينى از عراق که به آن کربلا گفته مى‏ شود کشته مى‏شود؛ پس هر کس شاهد بر آن باشد بايد او را يارى کند. (کنزل العمال 6/223)

9. حضرت قائم آل محمد (عج) از فرزندان حسين (ع) است.
حذيفة از پيغمبر (ص) روايت کرده که فرمود:
«لَوْلَمْ يَبْقَ مِنَ الدُّنْيا الّا يَوْمٌ واحِدٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ ذلِکَ الْيَومَ حتّى‏ يَبْعَثَ رَجُلًا مِنْ وُلْدِى‏ اسْمُهُ کَاسْمِى فَقالَ سَلْمانُ: مِنْ اىِّ وُلْدِکَ يا رَسُولَ اللَّه؟ قالَ: مِنْ وُلْدى‏ هذا وَ ضَرَبَ بِيَدِهِ عَلَى الْحُسَيْنِ.»
يعنى اگر باقى نماند از دنيا مگر يک روز خدا طولانى سازد اين روز را تا بر انگيزد مردى از فرزندانم را که همنام من است پس سلمان عرض کرد: از کدام فرزندان تو است يا رسول الله؟ فرمود: از اين فرزندم و دستش را بر حسين زد. (ذخائر العقبي 136)

10. حضرت قائم (عج) نهمين فرزند حسين (ع) است.
از سلمان روايت است که گفت: نزد پيغمبر (ص) رفتم در حالى که حسين بر زانوى او نشسته بود و حضرت به او روى مى‏ کرد و دهانش را مى‏ بوسيد و مى‏فرمود: تو آقا پسر آقا و پدر آقايانى، تو امام پسر امام و پدر امامانى، تو حجت پسر حجت و پدر حجت‏ هاى نه گانه‏اى که از صلب تو هستند، نهمين ايشان قائم آنها است. ( مقتل خوارزمي 146، ينابيع المودة 445)

11. پيامبر (ص) حسين (ع) را دعا مي کرد.
طبرانى از واثله روايت کرده که پيامبر اکرم (ص) در حق على، فاطمه، حسن و حسين (ع) چنين دعا کرد: «الَلّهُمَّ انَّکَ جَعَلْتَ صَلَواتِکَ وَ رَحْمَتَکَ وَ مَغْفِرَتَکَ وِ رِضْوانَکَ عَلى‏ ابراهيمَ و آلِ إِبْراهيمَ اللَّهُمَّ انَّهُم مِنّىِ وَ انَا مِنْهُم فَاجْعَلْ صَلَواتِکَ وَ رَحْمَتَکَ وَ مَغْفِرَتَکَ وَ رِضْوانَکَ عَلَىَّ وَ عَلَيْهِم يَعنِى عَلِيّاً وَ فاطِمَةَ وَ حَسَناً وَ حُسَيناً»
يعنى خدايا صلوات، رحمت، مغفرت و خوشنودى‏ات را بر ابراهيم و آل ابراهيم قرار دادى خدايا ايشان يعنى على، فاطمه، حسن و حسين از من‏اند، و من از ايشان هستم؛ پس صلوات ، رحمت ، آمرزش و خشنودى‏ات را بر من و بر آنها قرار بده. (کنزل العمال 6/217)

12. حسين (ع) از اولين کساني است که وارد بهشت مي شود
حاکم و ابن سعد روايت کرده‏اند که پيغمبر (ص) به علي (ع) فرمود:
«انَّ اوَّلَ مَنْ يَدْخُلُ الْجَنَّةَ انَا وَ انْتَ وَ فاطِمَةُ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ قالَ عَلِىٌّ: فَمُحِبُّونا؟ قالَ: مِنْ وَرَائِکُمْ»
يعنى اول کسى که داخل بهشت مى‏ شود منم و تو و فاطمه و حسن و حسين (عليهم السلام). على (ع) عرض کرد: پس دوستداران ما (چه مي شود)؟ پيغمبر (ص) فرمود: از پشت سر شما وارد مى ‏شوند. ( کنزل العمال 6/216، صواعق 151)