اندیشکده آمریکایی ˈشورای آتلانتیکˈ با بیان اینکه ایران و آمریکا در موضوع هسته ای در وضعیت بن بست قرار دارند، توصیه کرد که دیپلماسی محرمانه برای خروج از این بست مورد نیاز است.در این مقاله با عنوان ˈایران و آمریکا؛ بن بست یا پیمان خودکشیˈ به قلم ˈهارلن اولمانˈ (Harlan Ullman) مشاور ارشد شورای آتلانتیک آمده است: در جریان جنگ سرد ، رویارویی هسته ای بین آمریکا و شوروی به مثابه دو عقرب درون یک بطری توصیف می شد به این معنا که صرفنظر از اینکه کدام عقرب اول حمله کند ، هر دو عقرب بر اثر نیش دیگری جان خود را از دست خواهند داد.

امروز ، آمریکا و ایران دو عقرب درون آن بطری معروف نیستند اما دو کشور در بن بستی خطرناک گرفتار شده اند که سابقه آن به سرنگونی دولت مصدق در دهه ۱۹۵۰ میلادی باز می گردد. این بن بست امروز روی برنامه هسته ای ایران و غنی سازی اورانیوم تا سطح تسلیحاتی متمرکز شده است. اینکه باراک اوباما رئیس جمهوری آمریکا و بنیامین نتانیاهو به اتفاق گفته اند که ایران دستکم یک سال با ساخت سلاح هسته ای فاصله دارد، زمانی برای تنفس ایجاد می کند اما یک سال در سیاست بین المللی هم می تواند زمانی طولانی باشد و هم در چشم بر هم زدنی به پایان برسد. تحریم های اعمال شده علیه ایران تا کنون تاثیری بر حاکمان ایران در ارتباط با مساله هسته ای نداشته است. در واقع شواهدی موجود است حاکی از اینکه تحریم ها موجب تحکیم اراده ایران شده و این کشور را حرکت سریع تر در توسعه برنامه های غنی سازی وا داشته است.

از این رو دو کشور همانند دو گلادیاتو در نبردی تن به تن در حال ورانداز کردن و چشم غره رفتن به یکدیگر هستند. این در حالی است که سه موضوع مرتبط توصیف کننده خطرات یک رویارویی هستند.

اول ، در حالی که کره شمالی بطور تحریک آمیز به جنگ تهدید کرده است ، یک حادثه یا اشتباه محاسباتی می تواند به وخامت اوضاع منجر شود.

دوم ، هیچ یک از دو طرف به حرف دیگری گوش نمی کند. از این رو ، آنچه تهران و واشنگتن به آن نیاز دارند ، درک بسیار بهتری از طرف مقابل است. تهران می گوید تنها زمانی مذاکره می کند که تحریم ها برداشته شوند و واشنگتن تا زمانی که تهران با بازرسی های بیشتر موافقت نکند و غنی سازی تا سطح تسلیحاتی را کنار نگذارد ، تحریم ها را لغو نخواهد کرد. نتیجه این امر به وجود آمدن یک بن بست است.

سوم ، هیچ یک از طرفین قادر به توافق بر سر یک نشست پنهانی دوجانبه برای آغاز مذاکرات جدی تر نبوده است.

چه کشوری می تواند یک میانجی باشد ؟ چین و روسیه علاقه ای به این کار ندارند. و انگلیس نیز در ایران ، شیطانی بزرگ تر از آمریکا محسوب می شود.و آیا دو طرف می توانند هرگونه مذاکره ای را مخفی و محرمانه نگاه دارند؟ با اطمینان می توان گفت که به دیپلماسی محرمانه نیاز است.

فرستادگان احتمالی می توانند افرادی مانند بیل کلینتون رئیس جمهوری سابق یا جان کری وزیر امور خارجه باشند. از آنجا که سیاست مهار (ایران هسته ای) از جمله راهکارهای مطرح نیست ، اکنون زمان عمل است. در غیر این صورت ، بن بست موجود می تواند به معنای یک ˈپیمان خودکشیˈ برای افراد زیادی باشد.