مصر در حال گذران وضعیت سیاسی شناوری است، از شدت برخورد ها کاسته شده و خشونت ها تا حدودی فروکش کرده است بدون آن که اعتراضات و حضور در خیابان ها و میادین کمتر شده باشد و اراده ها برای بیرون کردن رقیب از میدان، ضعیف تر شده باشد.
فضای سیاسی مصر در حالت انتظار به سر می برد، وضعیت انفجارآمیز تا حدودی آرام شده است، زبان تهدید از سوی حاکمان جدید مصر کمتر مورد استفاده قرار می گیرد. ادبیات تهدید و تطمیع یا چماق و هویج کاربرد بیشتری پیدا کرده است بی آن که از هیچ کدام از این دو عملا خبری باشد. نه هویجی در کار است و نه تهدیدی عملی شده است.
این وضعیت جدید پس از یک دوره ی اوج گیری خشونت و برخورد میان هواداران محمد مرسی رئیس جمهور بر کنار شده با نیروهای امنیتی و پلیس این کشور که ده ها کشته و زخمی بر جای نهاد، پدید آمده است. اما علت پدید آمدن این وضعیت تازه، ورود عنصر جدیدی در عرصه سیاسی و در دائره ی تحولات این کشور است، این عنصر جدید چیزی نیست جز رفت و آمد شخصیت ها و هیئت های سیاسی غربی یعنی اروپایی و امریکایی برای میانجی گری. در حال حاضر بازار دیدارهای دو طرف، مستقیم و غیر مستقیم، با ویلیام برنز، معاون وزیر خارجه آمریکا و برناردینو لیون، فرستاده ویژه اتحادیه اروپا و پیش از آن خانم کاترین اشتون مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا،گرم و پر رونق است. هیئت افریقایی هم به مصر آمد و برگشت ولی به نظر می آید این هیئت از اهمیت و جایگاه هیئت ها و شخصیت های امریکایی و اروپایی نزد طرف های متخاصم برخوردار نباشد.
متأسفانه نوعی نگاه به بیرون و امیدواری به حل بحران به کمک غرب و تلاش برای کسب حمایت آنان به نفع خود در کشمکش جاری در میان دو طرف مشاهده می شود، و همین رفت و آمدهای هیئت ها، شدت کشمکش و برخوردها را پایین آورده و حالتی از انتظار شکننده و در عین حال قابل انفجار را موجب شده است. این وضعیت برای غرب ایده آل و مطلوب است چرا که موقعیت و نفوذ آن ها را در جامعه مصر تثبیت و مصر را مجددا به دایره نفوذ غرب بویژه امریکا بر می گرداند. ضمن آن که وجود چند دستگی یا دو دستگی در داخل این کشور قدرت اثرگذاری آن ها را بیشتر و شرائط را برای تسلط از طریق مدیریت بحران می افزاید.
در کنار این دستاوردهای بزرگ برای غرب، وجود چند دستگی یا دو دستگی در مصر، موقعیت و جایگاه آن را در مقابل اسرائیل از یک سو و عربستان از سوی دیگر به عنوان دو پایه نفوذ نظام منطقه ای امریکا در منطقه مشرق زمین اسلامی یا خاورمیانه فروکاسته و از تبدیل شدن آن به تهدیدی امنیتی برای اسرائیل و تهدیدی سیاسی / ایدئولوژیک در زمینه های دینی و مذهبی و قومیتی برای عربستان ممانعت به عمل می آورد.
ارتش به فرماندهی عبدالفتاح السیسی امیدوار است طرف های غربی اخوان المسلمین را به پذیرش واقعیت جدید و تن دادن به گفتگو و سازش قانع کنند و در سوی دیگر اخوان المسلمین انتظار دارند که غربی ها ارتش مصر را به بازگشت به وضعیت سابق و عودت رئیس جمهور منتخب بر سر قدرت و انجام اصلاحاتی وادار سازند. این توقع و انتظار از خارج، با نوعی عرض اندام و قدرت نمایی های خیابانی هم درهم آمیخته، و شرائط را در وضعیت به اصطلاح Stand By قرار داده است.
بالاخره این بحران خطرناک ار از کجا در خواهد آورد، به شدت جای نگرانی دارد.
