یک کارشناس اسرائیلی : " امریکا از نظر ایران، ببری کاغذی بیش نیست".
پس از ده روز پر هیاهو و انباشته از جنجال سیاسی و رسانه ای و تحرکات دیپلماتیک و تماس های فشرده در سطح سران و نخست وزیران و وزیران و مسئولان کشورها و تهدیدات متقابل نظامی و امنیتی و نقل و انتقالات نظامی هوایی و دریایی و زمینی گسترده ی قدرت ها و کشور ها و هماهنگی های محورهای مخالف و موافق در سطوح کشورها، دولت ها، سازمان های بین المللی و نهادهای مردمی و تحرک های وسیع میدانی و خیابانی در مخالفت با جنگ و سایه افکندن وحشت و نگرانی از وقوع و تحمیل جنگ ویرانگر جدید و فاجعه انسانی جدید بر منطقه ی پر تلاطم خاورمیانه که قطعا قربانیان آن از تعداد قربانیان حمله شیمیایی که جنگ و منطقه به خاطر آن قرار بود یا هست شعله ور شود، باراک اوباما رئیس جمهور امریکا با واگذاری تصمیم گیری در مورد حمله به سوریه به کنگره امریکا، بسیاری از علاقمندان به وقوع این جنگ را دچار شوک سیاسی کرده، محاسبات اشان را بهم زده و آنان را به نحوی دچار افسرگی سیاسی کرده است.
یکی از بارز ترین طرف های متضرر و زیانکار از توقف و یا تعویق جنگ، رژیم صهیونیستی بود که بنا را بر این گذاشته بود که حمله به سوریه، نه تنها ضربه سختی به این کشور و نظام آن وارد می کند، بلکه با شکسته شدن کمر مقاومت در سوریه، ضربه ای کاری بر همپیمانان سوریه در عرصه مقاومت یعنی حزب الله لبنان و ایران نیز فرود می آید و از این طریق ایران و حزب الله هم برجای خود نشانده شده و اسرائیل و عربستان و ترکیه و دیگر هم پیمانان امریکا در موضع برتر و در جایگاه نخست در منطقه قرار خواهند گرفت و رژیم صهیونیستی بویژه بار دیگر به قدرت درجه اول منطقه تبدیل خواهد شد، این تازه اگر ایران و حزب الله در جنگ و در دفاع از سوریه دخالت نظامی نکنند. اما اگر دخالت نظامی از سوی ایران و حزب الله سر بزند و امریکا و همپیمانانش وارد جنگ با ایران و حزب الله شوند، شاید وضعیت برای اسرائیل ایده آل تر و مثمر ثمرتر بوده باشد. اما همه این رؤیاها با عقب نشینی اوباما از تصمیم گیری فوری در این زمینه تبدیل به سراب شد و سران رژیم صهیونیستی دچار برق گرفتگی شده و واکنش های متفاوت و متناقض از خود نشان داده و نهایتا هم دچار افسردگی سیاسی شدند.
این شوک سیاسی وارد بر اسرائیل به نوعی نه تنها بر مسئولان و زمامداران این رژیم بلکه بر بسیاری از تحلیلگران و رسانه های آن ها نیز اثرگذار بود و لذا رسانه ها هم به آیینه این واکنش های پراکنده و گاه متناقض از آنان تبدیل شدند. برخی تحلیل گران بلافاصله پس از سخنرانی اوباما و واگذاری تصمیم گیری به کنگره این اقدام را ناشی از ضعف سیاسی باراک اوباما رئیس جمهور و سیستم تصمیم گیری در امریکا دانستند و برخی نیز تأکید کردند که اگر اوباما در حمله به سوریه این گونه ضعیف عمل می کند پس در قبال ایران و پرونده هسته ای آن و خطوط قرمز اعلام شده در این زمینه که از اهمیت و حساسیت و ابعاد استراتژیک بلکه حیاتی برای اسرائیل برخوردار است، چگونه عمل خواهد کرد؟
آلون بن داوید کارشناس نظامی اسرائیلی نیز از ظهور ضعیف اوباما به عنوان قدرت ناتوان از ایستادگی در مقابل عاملان وقوع یک فاجعه سخن گفته و افزوده است که دیگر برای ایران آشکار شده است که " امریکا ببری کاغذی بیش نیست".
اما عاموس یدلین رئیس سابق یکی از بخش های سازمان اطلاعاتی اسرائیل و رئیس کنونی مؤسسه پژوهش های امنیت ملی رژیم صهیونیستی در تلاش برای کاهش تأثیرات شوک وارده بر رژیم و شهروندان صهیونیستی می گوید: " اسرائیل باید خودش قوی باشد و به خودش تکیه کند. البته امریکا همچنان همپیمان اسرائیل است و اسرائیل باید با او هماهنگ باشد ". اما، هم رژیم صهیونیستی و هم شهروندان آن می دانند که این ادبیات، ادبیات شکست خوردگان و مأیوسان و گفتمان سرخوردگی و افسردگی است که اینک گریبانگیر اسرائیل و زمامداران آن شده است.
در عین حال سران جنگ طلب و ستیزه جوی اسرائیل هنوز از پروژه تحمیل جنگی جدید بر منطقه دل نبریده اند و امیدوارند که با نفوذی که لابی صهیونیستی در کنگره امریکا دارد، ظرف روز هاي آینده که تعطیلی تابستانی کنگره پایان می یابد، بار دیگر فضای جنگ را بر منطقه حاکم کنند و مجددا بر طبل جنگ و جنایت بکوبند.
سیدمرتضی نعمت زاده
