پايگاه خبري هفته نامه المنار فلسطين در مطلبي به بررسي نقش کمک هاي مالي آمريکا به کشورهاي عربي در بي ثباتي خاورميانه پرداخت.
در اين مطلب آمده است، آمريکا معمولا براي پيشبرد اهدافش از کمک هاي مالي به کشورهاي فقير، کشورهاي جهان سومي و کشورهاي هم پيمان به ويژه در مناطق حساس جهان استفاده مي کند اما اجراي اين سياست در خاورميانه بسيار آشکارتر است.
کمک هاي مالي آمريکا به کشورهاي واقع در خاورميانه تا حدي است که حرکت اقتصادي برخي از اين کشورها تا حد زيادي به کمک هاي مالي واشنگتن وابسته است و اين نياز تا جايي است که تداوم اين کمک ها شرط جلوگيري از فروپاشي اقتصاد اين کشورهاست به همين منظور مسئولان اين کشورها چشم به اين کمک ها دارند.
پس از موفقيت در ايجاد وابستگي کشورها به کمک هاي مالي آمريکا، واشنگتن گاه گاه با تاخير در ارسال کمک يا توقيف و کاهش کمک ها اين کشورها را به شدت تحت فشار قرار مي دهد نمونه اي که در پاکستان، مصر، يمن، لبنان ومناطق تحت سيطره تشکيلات خودگردان آشکار است.
در حال حاضر اين سلاح آمريکا به سلاحي موفق در تحولات اخيربه ويژه تنش هاي به وجود آمده در برخي از کشورهاي خاورميانه تبديل شده است.
به دور از فشارهاي کنگره آمريکا براي تصويب قوانيني که بر اساس آن تداوم کمک هاي مالي آمريکا به برخي کشورها به حمايت اين کشورها از منافع آمريکا و همراهي آنان در جنگ عليه تروريسم مشروط مي شود دولت آمريکا سعي دارد با استفاده از اموالي که به عنوان کمک به برخي از کشورها واگذار مي کند مسير انقلابهاي عربي را تغيير دهد که اين تلاش در مصر بيش از ديگر کشورها آشکار است.
آمريکا سعي دارد با سلاح کمک مالي انقلاب هاي عربي را در مسير حمايت از منافع غرب و امنيت اسرائيل قرار دهد و با همراه کردن مصر با خود در به اصطلاح جنگ با تروريسم همان مصري را رقم بزند که در دوران حسني مبارک وجود داشته است.
به هر حال پول هاي آمريکا همچنان يک سلاح کارساز در جهان عرب به شمار مي آيد اما اين موفقيت در سايه تنش ها و بي ثباتي هاي به وجود آمده در کشورهاي عربي به ويژه در آن دسته از کشورهايي که از رهبران سياسي توانمندي بهره مند نيستند تا کشور را در مسير درست قرار دهند به مراتب بيشتر است.
رايزني هايي که از هفته ها پيش در مصر آغاز شده است تاکيدي بر ضرورت نقش امنيتي قاهره در مناطق مرزي با نوار غزه و گام برداشتن در مسيري است که سبب گسترش نفوذ جريان هاي اسلامي تندرو در جامعه به ويژه در منطقه العريش و شمال سينا شود که همين امر نتايج فشار آمريکاست.
يک و نيم ميليارد دلار آمريکا که از زمان امضاي توافقنامه کمپ ديويد تاکنون به طور سالانه وارد مصر مي شود در حال حاضر به اسکناس هايي تبديل شد که براي تغيير مسير انقلاب مصر و قرار دادن اهداف انقلاب در مسير دلخواه واشنگتن و تل آويو کارايي دارد ولي اگر اين اسکناس ها در اين مسير کارايي نداشته باشند آن وقت دستهايي براي بي ثباتي مصر توطئه خواهند کرد.
آمريکا نمي خواهد گروه هايي که از نگاه واشنگتن تندرو معرفي مي شوند در مصر قدرت بگيرند زيرا اين اتفاق را تهديدي براي منافع خود و همچنين ثبات خاورميانه مي داند.
البته اين ديدگاه در کشورهاي اروپايي به ويژه فرانسه و انگليس نيز وجود دارد در نتيجه اين کشورها هم براي تاثير بر اوضاع مصر، لبنان و دولت نجيب ميقاتي بيکار ننشسته اند و حتي اين روزها مي توان طرح هاي آمريکا را بر روي ميز شوراي عالي نيروهاي مسلح مصر و حتي بر روي ميز دولت جديد لبنان ديد.
واقعيت اين است که اگر طرف هاي مورد نظر آمريکا حاضر نشوند آنچه را که کاخ سفيد مي خواهد بپذيرند آن وقت واشنگتن سلاح پول را در برابر آنان به کار مي گيرد چنانچه براي کارايي بهتر اين سلاح هم زمان اروپا نيز با کاهش يا توقف کمک هاي مالي به چنين کشورهايي، اقتصاد اين کشورها را هدف قرار مي دهد.
